Τιμή ή ντροπή;

Μιλώντας σε συνέντευξη Τύπου (15/3/16) ο νυν υπουργός Πολιτισμού κ. Μπαλτάς -ο ίδιος που όντας υπουργός Παιδείας αποφάνθηκε ότι η «αριστεία (στα σχολεία) είναι ρετσινιά» -μίλησε για το προσφυγικό. Ειδικότερα δε, για την απαράδεκτη κατάσταση που δημιουργήθηκε στην Ειδομένη, είπε:
«Η εικόνα που δίνει η Ειδομένη για την Ελλάδα είναι τιμητική για την Ελλάδα, όσο κι αν σας φανεί ίσως περίεργο αυτό»!
Αιτιολόγησε μάλιστα έτσι την παραπάνω… θέση του: «Διότι εμείς προσπαθούμε να πείσουμε όσους είναι εγκλωβισμένοι στην Ειδομένη ότι, με τα δεδομένα που είναι αυτή τη στιγμή, δεν υπάρχει ελπίδα να ανοίξουν τα σύνορα. Δεν προσπαθούμε να τους εκδιώξουμε, ούτε να τους μαζέψουμε και να τους μαντρώσουμε, προσπαθούμε να τους πείσουμε να πάνε στους καταυλισμούς που, με πυρετώδεις ρυθμούς, φτιάχνονται σε όλη την Ελλάδα».
Μάλλον ο κ. υπουργός Πολιτισμού δεν έχει ιδέα του τί συμβαίνει με τους πρόσφυγες στην Ειδομένη. Διότι άλλο πράγμα είναι ο ανθρωπισμός που δείχνουν οι κάτοικοι της Ειδομένης (κάτι που αποτελεί τιμή γι’ αυτούς) και άλλο η κατάσταση των προσφύγων εκεί (για την οποία ευθύνεται αποκλειστικά η κυβέρνηση). Άλλο πράγμα είναι οι θεωρίες εκ του ασφαλούς και άλλο η πραγματικότητα.
Να αγνοεί άραγε ο κ. Μπαλτάς το δράμα που βιώνουν οι πρόσφυγες; Να παραβλέπει τις άθλιες συνθήκες μέσα στις οποίες ζουν, ή και τα κυκλώματα που με την ανοχή της κυβέρνησης δρουν εκεί σε βάρος τους; Κι αν θέλετε, γιατί άραγε ο κ. Μπαλτάς δεν κάνει τον κόπο να επισκεφθεί την Ειδομένη, ώστε και πιο έγκυρη εικόνα να έχει ιδίοις όμμασι, αλλά και να αισθανθεί πιο… υπερήφανος έτσι;
Αλλά, με ιδεοληψίες και πυροτεχνήματα δεν ασκείται πολιτική σε ένα τόσο κρίσιμο θέμα, όπως είναι το προσφυγικό. Χρειάζεται δουλειά, πολλή δουλειά και μόνο δουλειά.