Το έργο και τη ζωή της πεζογράφου, εκδότριας, ζωγράφου, δημοσιογράφου και μεγάλης αγωνίστριας για τα δικαιώματα των γυναικών, την “Πλατανιανή” Θάλεια Καλλιγιάννη (Κυριακουλάκη), η οποία έζησε και δημιούργησε τον περασμένο αιώνα, τίμησαν το Γυμνάσιο και ο Πολιτιστικός Σύλλογος Πλατανιά στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε σε αίθουσα του “Caldera Creta Paradise”. Το αφιέρωμα ξεκίνησε με μία αναφορά για τη σχέση της Θ. Καλλιγιάννη με τον Πλατανιά από τον πρόεδρο του Πολιτιστικού Συλλόγου Τιμολέοντα Φραγκάκη, ο οποίος τόνισε ότι «η Καλλιγιάννη είχε ισχυρούς, ακατάλυτους δεσμούς με τον Πλατανιά, βιολογικούς και πνευματικούς, τους οποίους ποτέ δεν απαρνήθηκε ούτε απεστράφη. Ηταν ένας αξιόλογος άνθρωπος όχι μόνο για το χωριό μας, αλλά για την Κρήτη και την Ελλάδα».
Στη συνέχεια η πρόεδρος του Συνδέσμου Φιλολόγων Χανίων Μαρίνα Αρετάκη στην ομιλία της τίτλο: “Μνημονεύοντας μία ανήσυχη γυναίκα” αναφέρθηκε στη ζωή και το έργο της Θάλειας Καλλιγιάννη, στο πρώτο μυθιστόρημά της με τίτλο “Ελβίρα”, ενώ στάθηκε ιδιαίτερα στην περίοδο του μεσοπολέμου μέχρι το 1939, τονίζοντας ότι «η συγγραφέας έζησε στο Ηράκλειο σε μία πόλη τότε αφιλόξενη και δύσκολη για γυναίκες λογοτέχνες.
Ξεκινά να αρθρογραφεί στην εφημερίδα “Ελευθέρα σκέψη”, ενώ παράλληλα γίνεται εκδότρια του λογοτεχνικού περιοδικού “Κρητικές σελίδες”». Η κα Αρετάκη όπως υπογράμμισε στην ομιλία της «η Θάλεια Καλλιγιάννη παρόλο που έχει πολλές ιδιότητες, πεζογράφος, εκδότρια, ζωγράφος, δημοσιογράφος είναι ένα όνομα που δεν το συναντάμε διατρέχοντας τις ιστορίες της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας. Οι ιστορικοί της Γραμματείας δεν την έχουν κατατάξει στους μείζονους λογοτέχνες. Μία ξεχασμένη ή αδικημένη μορφή των γραμμάτων; Ισως. Θα πρέπει, όμως, να έχουμε υπόψη μας ότι σιωπές και αποσιωπήσεις στη Νεοελληνική Γραμματεία υπάρχουν κι αφορούν και συγγραφείς πρώτου μεγέθους. Σε τέτοιες, λοιπόν, περιπτώσεις που για έναν συγγραφέα δεν υπάρχουν ή υπάρχουν λίγες μεσολαβήσεις από ειδικούς ιστορικούς της Λογοτεχνίας, μελετητές κ.λπ. συνειδητοποιούμε ξανά το αυτονόητo: Οτι εκείνο που προέχει είναι το έργο του συγγραφέα, τα κείμενα και η επαφή μας ως αναγνωστών μαζί τους.
Τα κείμενα είναι οι κύριες πηγές μας και δεν μπορεί τίποτε να τα αντικαταστήσει». Ακολούθησαν αποσπάσματα μέσα από τα βιβλία της Θάλειας Καλλιγιάννη, που βρίσκονται στη βιβλιοθήκη του σχολείου, τα οποία διάβασαν οι μαθήτριες του Γυμνασίου Πλατανιά, Φιλίππα Αγγελάκη, Μάγδα Αδαμίδη και Ναταλία Πρώιμου, ενώ παράλληλα διάβασαν και ένα σύντομο βιογραφικό στο οποίο ανέφεραν ότι «γεννήθηκε στα Χανιά το 1906, σπούδασε στη Μέση Εμπορική Σχολή και αργότερα στην Πάντειο. Πήρε μαθήματα Γαλλικής, Αγγλικής και Γερμανικής γλώσσας. Από το 1930 πήρε το βάπτισμα σε λογοτεχνία, δημοσιογραφία και ζωγραφική. Κύριο βιοποριστικό της επάγγελμα η δημοσιογραφία απ’ όπου και συνταξιοδοτήθηκε. Οπως και από τη λογοτεχνία. Εγραψε περί τα 50 βιβλία, από τα οποία εκδόθηκαν τα 15 έως σήμερα.
Εκανε μεταφράσεις. Στη ζωγραφική έχει στο ενεργητικό της πολλές ομαδικές εκθέσεις: Δύο πανελλήνιες, δύο παγκρήτιες. Από το 1936 – 39 εξέδωσε και διηύθυνε το λογοτεχνικό περιοδικό “Κρητικές σελίδες” που στάθηκε ένας σταθμός στα Κρητικά Γράμματα. Στην Αθήνα εγκαταστάθηκε μόνιμα το 1939. Στην Κατοχή έλαβε μέρος στην Εθνική Αντίσταση και το 1948 – 51 εξορίστηκε σε Χίο, Τρικέρι και Μακρόνησο. Ασχολήθηκε με όλα τα είδη του λόγου». Στην έναρξη της εκδήλωσης σύντομο χαιρετισμό απηύθηνε ο αντιδήμαρχος Πλατανιά Γιώργος Καλαϊτζάκης, ο οποίος τόνισε -μεταξύ άλλων- ότι «ο κάθε τόπος θα πρέπει να γνωρίζει την τοπική ιστορία, τους ανθρώπους που διέπρεψαν στα γράμματα και στις τέχνες και αυτή η ιστορία πρέπει να καταγραφεί και να διδάσκεται ως μάθημα στα σχολεία. Μέσα, λοιπόν, από αυτή τη δράση αναβιώνουν μνήμες, καταγράφεται η ιστορία, την οποία πρέπει να την γνωρίζουμε όλοι μας και κυρίως τα παιδιά μας».
