Είναι περίπου το 1928. Δικτατορία Πάγκαλου. Το λεωφορείο που κάνει το δρομολόγιο Χανιά– Ρέθυμνο, έχει ξεκινήσει από την αφετηρία, την πλατεία της Δημοτικής Αγοράς στις 10.00 το πρωί. Όταν έφθασε στο Πλατάνι ένας κορμός δέντρου το ανάγκασε να σταματήσει.
Δυο οπλοφόροι ακινητοποίησαν τους επιβάτες και άρχισαν να τους ληστεύουν.
Από έναν ηλικιωμένο άρπαξαν ένα ρολόι τσέπης. Τους παρακαλούσε να μην του το κλέψουν, γιατί ήταν τιμητικό δώρο από τους Σιδηροδρόμους της Αμερικής, που χρόνια δούλεψε. Μάταια όμως, του το έκλεψαν.
Είχαν περάσει περίπου 20 μέρες, όταν ο καφετζής που είχε καφενείο στο κέντρο της Δημοτικής Αγοράς είδε το ρολόι στα χέρια ενός πελάτη. Αμέσως ειδοποίησε τη Χωροφυλακή. Ο πελάτης συνελήφθη και μαρτύρησε και τον συνένοχό του. Η δίκη έγινε γρήγορα. Καταδικάστηκαν σε θάνατο. Εκτελέστηκαν στο Πλατάνι, εκεί όπου έγινε η ληστεία.
Οι τέσσερις εξουσίες Εκτελεστική– Νομοθετική– Δικαστική και η τέταρτη εξουσία του Τύπου, είχαν συνεργαστεί αρμονικά, με αποτέλεσμα η ληστεία στο Πλατάνι να είναι η πρώτη και η τελευταία ομαδική ληστεία στην Κρήτη. Η τιμωρία των ενόχων ήταν μεν αυστηρή, αλλά και καθοριστική για την αποφυγή της διάπραξης ληστειών στην Κρήτη.
Η διάπραξη κακουργηματικών πράξεων καταδικάζεται και από τη χριστιανική θρησκεία. Ο κακούργος -ο αμαρτωλός- οδηγείται στην κόλαση, χωρίς να υπάρχει περίπτωση γλιτωμού.
Ο εμπρηστής που ανάβει φωτιά επίτηδες και εξ αμελείας – να σημειωθεί ότι στην περίπτωση εμπρησμού δεν υπάρχει αμέλεια – είναι παραβάτης και των ανθρωπίνων και των θείων νόμων.
Ο Μωσαϊκός νόμος λέει «οφθαλμός αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος».
«Μάχαιρα έδωσες μάχαιρα θα λάβεις». Είναι προφανώς απάνθρωπο τον εμπρηστή να το ρίξουμε στη φωτιά. Το κράτος έχει νόμους. Ας εφαρμοστούν ταχύτατα και αυστηρά.
Ισως έτσι μπορέσουμε να αποφύγουμε τις φωτιές, να σώσουμε δάση και ανθρώπινες ζωές.
