«Τυμβοθηρία»

Μερικοί που βρέθηκαν ή άκουσαν την ομιλία του κ. Τσίπρα την περασμένη Παρασκευή στην παρουσίαση του συνδυασμού των υποψηφίων της Περιφέρειας Αττικής με επικεφαλής την κα Δούρου και πρόσεξαν τα λόγια του, θα διερωτήθησαν απορημένοι, πώς να ερμηνεύσουν μια ηχηρή λέξη, που “πέταξε” ο γλωσσολόγος ένοικος του Μ. Μαξίμου, την “τυμβοθηρία”. Ειπώθηκε, όταν καταφέρθηκε εναντίον της αντιπολίτευσης και των Μέσων Ενημέρωσης, που άσκησαν δριμεία κριτική εναντίον της περιφερειάρχου καταλογίζοντάς της ευθύνες για την τραγωδία στο Μάτι.
Ο καινούργιος νεολογισμός δεν ξέρουμε, αν έγινε από σαρδάμ ή εφευρέθηκε εν τη ρύμη του λόγου του πρωθυπουργού, στην προσπάθειά του να εντυπωσιάσει. Πάντως έβαλε “φωτιά στα μπατζάκια” των σύγχρονων λεξικογράφων, να ψάχνουν ν’ αποκρυπτογραφήσουν τη λέξη. Αλλά τέτοιου είδους εντυπωσιασμοί ας μένουν! Οι πολιτικοί καταφεύγουν σε φράσεις ή λέξεις δυσδιάκριτες, που προκαλούν αποστροφή στους ψηφοφόρους, ενώ ορέγονται να τις ακούν τα δικά τους αφτιά. Αυθυποβάλλονται απ’ τη ρητορική τους, με την οποία προσπαθούν να πείσουν ότι συμφωνούν με τους άλλους, δίχως να διαφωνούν με τον εαυτό τους.
Τι να εννοούσε άραγε ο “ποιητής”; Το “τυμβοθηρία” είναι γραμμένο με ωμέγα ή με όμικρον; Μήπως το πήγαινε, για τυμβωρυχία, κατηγορία εναντίον αυτών που ανοίγουν τάφους να τους συλήσουν; Πάντως “τυμβοθήρας” με όμικρον ή ωμέγα, αν υπάρχει, δείχνει ότι η λέξη προέρχεται από πρώτο συνθετικό το “τύμβος”, που σημαίνει τάφος και “θηρία”(;), που παράγεται απ’ το “θηρεύω” κυνηγώ. Κατά Μπαμπινιώτη, «στις προεκλογικές περιόδους όλα τα κόμματα θηρεύουν ψήφους». Εδώ τι επιδιωκόταν; Η θήρευση ψήφων από τον τύμβο, τον τάφο;
Μπέρδεψε τις λέξεις φαίνεται λαθροχειρία και ψηφοθηρία. Αγνωστο από πού ξεκίνησε και πού ήθελε να καταλήξει. Κακοποιεί την ελληνική γλώσσα ηθελημένα ή είναι προϊόν παραγωγής λέξεων που δηλώνει “γκάφα” και έλλειψη παιδείας, ψιττακισμός χωρίς αντικειμενική κατανόηση;
Αλλά όταν ξεκινά απ’ την υπεροχή του σε γεωγραφική κατάρτιση (Λέσβος – Μυτιλήνη), στα μαθηματικά, που κάνει στροφή 360°, στη σημασιολογία, ότι «ήρθε η ώρα να θρέψουμε τους καρπούς των κόπων μας», προχωρά στο «κάποιοι με γαργαλάνε», στο «πλατειά κατεύθυνση», στο «θα καθαρίσουμε την κόπρο του Αυγέα», και στο «τυμβοθηρία», είναι άγνωστο, που θα φθάσει ο λεξιθήρας και γλωσσοπλάστης.
Ολα αυτά και άλλα αποτελούν την “Αχίλλειο πτέρνα”, που φίλοι και συνεργάτες του τον απαλλάσσουν θεωρώντας αυτά ως στοιχεία υψηλής ευφυίας.
Εστω και μια λέξη αν χαλάσει κανείς από τέτοια θέση, κατακρεουργεί την ελληνική γλώσσα.
Αμα δεν ξέρεις την έννοιά της, μην τη λες. Πες απλά αυτό που εννοείς εσύ, εκτός κι αν είσαι ανόητος. Πάντως δεν είναι απαραίτητο κάποιος να είναι έμπειρος και γλωσσολόγος, για να καταλαβαίνει.