Την Είσοδό Του του Σωτήρα, του Ναζαρινού της Χριστιανοσύνης, του Αθώου— θα ακολουθοήσουν κι άλλοι πολλοί με τη δική τους «είσοδο», πλησίον Του…
Η Είσοδος που Ιησού στην Πανάχραντη την «Αγία Περιπέτεια» του Μαρτυρίου Του, αρχίζει σήμερα Μεγάλη Δευτέρα!
«Βάια δόξα» που άγγιξε τα ιερά Μέλη του Λατρεμένου, με Ευγνωμοσύνη και Σέβας, εν είδει ευχαριστηρίων και ταπεινότητας μπροστά στο θαύμα της αγάπης Του, για τον Άνθρωπο! Τον πονεμένο, τον παθοβολημένο, τον. γυμνό…
Άπλωνε το Θείο χέρι Του ο Θεός της Καλοσύνης στην ανοιχτή πληγή των σωμάτων, κι η επούλωση γρήγορη και σταθερή έφερνε την αγαλλίαση στη ζωή, ίάση στην πληγή. Έφερνε την Αγάπη, τη Γαλήνη και την απαντοχή γλυκά, στην αόρατη πληγή των ψυχών, και κάθε αγωνία και θλίψης έσβηναν με μιας…
Τώρα, Σήμερα Μ. Δευτέρα, το σκηνικό αλλάζει, άρδην, αλλάζει!
Ο Δάσκαλος, ο Ραββί, ο Χριστός, αρχίζει προοδευτικά να νιώθει στο Άγιο Σώμα και την καρδιά Του, (αφού εισήλθε στην Ανθρώπινη υπόσταση), όλα τα σημάδια της Αγνωμοσύνης. Όλες τις μικροψυχίες της Αχαριστίας των επιλησμόνων της προσφοράς Του!! Θα βιώσει λοιπόν το Συγκλονιστικό, Εθελούσιον της ΘΥΣΙΑΣ Του, με το οποίο σώθηκε η Τιμή του Κόσμου, ως είχε καθοριστεί εκ του Πατρός Του…
Έστω και αν ως άνθρωπος, ναι Θεάνθρωπος, ο πόνος όμως, ο φόβος, ο θάνατος έλαβαν το μέγιστο μέτρο στο Είναι Του! Εντός Του!
Και στιγμιαία, μόνο, ζήτησε από τον Πατέρα Του, να μην το πιει ο ποτήρι τούτο το πικρό, το αβάσταχτο. Για να γαληνέψει αμέσως, και να δωθεί στον ΡΟΛΟ Του! Όχι υποδυόμενος, αλλά ζώντας τον! Σταυρωμένος. Πολλά έχουν γραφεί γι’αυτό τον Θάνατο του Σταυρού! Αργότερα, πολύ αργότερα, κι η ταύτιση άλλωστε με τη Σταύρωση, κάθε μεγάλου ανθρώπινου πόνου παραχωρεί «μέτρο» ανάλογο(;) με τον Σταυρικό Θάνατο, του Σωτήρα.
«Πιστεύω στα αβέβαια βήματα των ταπεινών, και στον Χριστό που διασχίζει την Ιστορία»…
Δηλώνει τα Θρησκευτικά του πρεσβεύω, σεμνά, ο Τάσος Λειβαδίτης.
Εκείνα λοιπόν τα βήματα των ταπεινών οδηγούν πολλούς εξ αυτών σε «εισόδους» μαρτυρίων! Με τους πολέμους. Θάνατοι, ξεριζωμοί, προσφυγιά στους σύνορους δρόμους της απόγνωσης!
Ανέχεια, κοινωνικές ανισότητες και αδικία και ρατσισμός, και διωγμός…
Προσωπικές δυστυχίες μεγάλες, άχθος ασήκωτο στους ώμους των απελπισμένων!
Ανίατες καταστάσεις και αδιέξοδα που δυσκολεύουν τον βίο έως και την αρνησή του! Όμως, όμως όπως ο Χριστός θ’ αναστηθεί στα σίγουρα, με του «Νομοτελειακό θρίαμβο» της Χριστιανοσύνης, ας ελπίσουν οι πονεμένοι της Αγάπης Του και στη δική τους Αναστάσιμη ημέρα.
Δεν είναι σίγουρη, αυτή, όπως του Χρισμένου την Αρετήν.
Γι’ αυτό λέμε ας την ελπίσουν. Γένοιτο. Και η Ελπίδα στην ψυχή, και η Ανάσταση στη Ζωή.
