Των Κυκλάδων, “Αγία Γη…”
«Ήταν 30 Ιανουαρίου του 1823. Η αξίνα του εργάτη από το χωριό Φαλατάδος, χτύπησε σε ξύλο.
Η εικόνα κόπηκε στα δύο.
Μα στη μέση. Χωρίς να χαλάσουν οι μορφές. Από δω ο αρχάγγελος Γαβριήλ.
Κι από κει, η Παρθένος της Ναζαρέτ. Η Μαρία…
Και εκ σπλάχνων γης αγίας η εικόνα ανέθορεν…»
H πονεμένη, σκλαβωμένη Ρωμιοσύνη, ανέκραξε λόγο Βυζαντινό, στην Άνασσα και Μεσίτρια της παρηγοριάς της…
«Εκ παντοίων με κινδύνων ελευθέρωσον…»
Ο Σηκωμός του ’21, εν δυνάμει… Σώθηκαν τα πολεμοφόδια, τα χρήματα, οι ψυχικές δυνάμεις, τα τρόφιμα, κι όφιδες επιπλέον τύλιγαν απειλητικά τον Αγώνα… Οι έριδες οι διχαστικές… Χειμώνας του 1822.
Η αγωνιώδης Ικεσία, πέρασε την χθόνια βαθύτατη απόσταση κι η Μεγαλόχαρη της προσευχής των ανθρώπων Της, ανταποκρίθηκε! Αναδύθηκε από τα χώματα θαυματουργή και Πανωραία, από των θαυμάτων τον καιρό και ζώνεται τ’ άρματα!!!
Πατεί την Τηνιακή γη, στα Κυκλαδίτικα και στρατεύεται στον αγώνα τον άχραντο, Άχραντη εκείνη και “Ανύμφευτος Νύμφη”, να ελευθερώσει το γένος… ΚΑΙ αυτή, με τη συνδρομή Της…
Δύο αιώνες, τώρα, κράτησε πλέον εκεί, τη «Χρυσοποίκιλτη Λευκότητα» του Ναού Της κι ατενίζει γλυκά, τους προσκυνούντες Την, καθώς παραχωρούν στον αιώνα, το μέτρο της Πίστης, στην Δέησή τους…
Ο «γονατιστός βηματισμός» των ικετών, από την δροσερή προκυμαία, μέχρι τα σκαλοπάτια της Ευαγγελίστριας, δηλώνει στον καιρό, την Αγωνία, και το Αίτημα στην Πλατυτέρα και την ευχαριστεί όμως, για την Πλατυτέρα!!
Ο ιερός εναγκαλισμός και φέτος, θα “περισφίξει” ευλαβικά το πανέμορφο νησί Της, το ταυτισμένο ως γενική υπόσταση τόπου, Ιστορίας και κουλτούρας, με την Παναγία, Κυρά των αγγέλων· κι Εκείνη, απλώνει το χέρι Της, πάνω από την πορφυρή ολομέταξη εσθήτα Της, σε μια σκέπη τόσο μικρή, και τόσο μεγάλη, ώστε ουδείς να μένει εκτός του ίσκιου, της Μείζονος αγίας…
…Δεκαπενταύγουστο στη ζωή της Ρωμιοσύνης… Το Πάσχα του καλοκαιριού της, παντού της επικράτειας, και παντού της καρδιάς της Χριστιανοσύνης, θα λάμψει με ζεστές μαρμαρυγές χρωμάτων, αρωμάτων και ανθοπετάλων, σ’ εκκλησίες τρανές, και σε μικρούλια ξωκκλήσια…
Αγναντεύουν γιαλούς και πορείες «ούριων υδάτων», φυλάττουν κορυφές στη βαθεία ενδοχώρα προστατευτικά, ευλογούν τον κουρασμένο βίο στα αστικά κέντρα· πόρτες ανοιχτές στη Χάρη της Θεομάνας της αγάπης μας…
Τήνος, Κατοπολιανή, στην Πάρο, Παλιανή στο Κάστρο της Νήσος μας, Σουμελά του Βερμίου διάδημα· “Μαρκοπουλίτισσα” στην Κεφαλλονιά, Κανάλα τραγουδισμένη και “Ιεσσαίεια Ρίζα” που συνεχώς βλασταίνει, τα ρόδα που δεν μαραίνονται και η Μαλεβή η Πελοποννήσια και μυροβολορρούσα…, τον Αγιασμό!
Δεν θέλω να παραλείψω την Μυρτούλα την Κυθήρεια και να προσευχηθούμε όλοι…
Φωτιά, Φωτιά, Φωτιά, φέτος εχθρική, πλήγωσε την “Μυρτιδιωπατρίδα” της Προστασίας Της… Είθε να κλείσουν γρήγορα τα τραύματα με την δική Της βοήθεια.., κατά την ώρα που θα υψώνεται προς τον Υιόν Της, να Κοιμηθεί…
Χρόνια Πολλά…
Χίλιες στα μάθια σου γιορτές,
με τα κεριά (α)ναμμένα…
κι ένα Δεκαπενταύγουστο,
δε μου ’δωσες κι εμένα…
(Της ίδιας)
