Τίποτε δεν περισσεύει…

Δεν περισσεύει τίποτε από τις αποταμιεύσεις που έκαναν τα προηγούμενα χρόνια οι πολίτες, προκειμένου να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν στις δυσκολίες της παρατεταμένης οικονομικής κρίσης.
Την ίδια στιγμή που οι νέοι άνθρωποι μεταναστεύουν στις χώρες της κεντρικής και Βόρειας Ευρώπης, η Ελλάδα συνεχίζει να είναι ο διαμετακομιστικός σταθμός των προσφύγων από την Συρία, το Ιράκ, ακόμη και την Τουρκία. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα το φούντωμα της ξενοφοβίας και του ρατσιστικού λόγου που δυστυχώς έχει ιστορία και που ολοένα και περισσότερο διεισδύει στα ελληνικά νοικοκυριά.
Την ίδια στιγμή που χρήματα δεν υπάρχουν για την αντιμετώπιση στοιχειωδών αναγκών επιβίωσης, την εποχή όπου η προσφερόμενη εργασία είναι κάτι σαν δώρο εξ ουρανού και ειδικά η καλά αμειβόμενη εργασία που μάλλον φαντάζει ουτοπία, οι κυβερνώντες υπόσχονται πως τα πράγματα θα αλλάξουν από το Kαλοκαίρι και μετά, με το μαγικό ραβδάκι που θα μεταβάλλει άρδην τα δεδομένα της αγοράς.
Οι πολίτες όμως δεν έχουν τίποτε περισσότερο να προσφέρουν στο κράτος. O,τι είχαν, το έδωσαν και με το παραπάνω. Το δε μεγαλύτερο δώρο προς τις κυβερνήσεις των τελευταίων ετών είναι η σιωπή και η ανοχή.
Αυτό εκμεταλλεύονται τα κόμματα, προβαίνοντας με ασφάλεια στην προκήρυξη νέων εκλογών. Αυτό κάνει και τώρα η κυβέρνηση που δεν φοβάται αντιδράσεις και διαμαρτυρίες. Το ίδιο αναμένεται να πράξει και η επόμενη που έχει διδαχθεί από το λαμπρό παρελθόν…