■ «Ανέβη Χριστός όπου ην το πρότερον»
Την Πέµπτη της έκτης εβδοµάδος από του Πάσχα σύµπασα η Ορθόδοξος εκκλησία εορτάζει την Ανάληψη στους ουρανούς του Κυρίου µας Ιησού Χριστού.
Σαράντα ηµέρες µετά την Ανάσταση του, ο Ιησούς παραλαµβάνει τους µαθητές του και τους οδηγεί στη Βηθανία στο όρος των Ελαιών. «Εξήγαγε δε αυτούς έξω έως εις Βηθανίαν και επαρας τας χείρας αυτού, ηυλόγισεν αυτούς». Ο Χριστός οδήγησε τους µαθητές στο όρος των Ελαιών, διότι «είχε πληρώσει το µυστήριον της Θείας Οικονοµίας». Εκεί ηυλόγισε τους µαθητές του, τους έδωσε τις τελευταίες συµβουλές, τις τελευταίες παραγγελίες και υποθήκες. Την τελευταία παρουσία του Χριστού στο όρος των Ελαιών και την άνοδο του εις ουρανούς κηρύττουν και οι προφήτες της Παλαιάς ∆ιαθήκης. Αναφέρουµε ενδεικτικά τον προφήτη Ζαχαρία «Ιδού ηµέραι έρχονται Κυρίου… και στήσονται οι πόδες αυτού εν τη ηµέρα εκείνη επί το όρος των Ελαιών το κατέναντι Ιερουσαλήµ». (Ζαχ. Ι∆΄1-4)
Γιατί ο Κύριος οδήγησε τους µαθητές του στο όρος των Ελαιών; ρωτούν οι Άγιοι Πατέρες. Για να τους φανερώσει ότι και αυτοί για να κερδίσουν τη Βασιλεία των Ουρανών, την Ουράνια Πατρίδα, θα πρέπει να ανέβουν πνευµατικά στο ύψος των αρετών. «Και εγένετο εν τω ευλογείν αυτόν αυτούς διέστη απ’ αυτών και ανεφέρετο εις τον ουρανόν». «Οι ουρανοί ητοίµασαν τον θρόνον αυτού, νεφέλαι την επίβασιν αυτού».
Και αφού ο Χριστός ευλογούσε τους µαθητές του «επήρθη η νεφέλη υπερέβαλεν αυτόν από των οφθαλµών αυτών», ξεκίνησε σιγά – σιγά να σηκώνεται από το έδαφος και µέσα σε ένα σύννεφο να οδηγείται στον ουρανό. Τότε «ο χορός των αγγέλων έχαιρεν εν αγαλλιάσει. Αι ανώτεραι δυνάµεις έκραζον λέγουσαι· Άρατε πύλας οι άρχοντες υµών και εισελεύσεται ο Βασιλεύς της δόξης».
Οι µαθητές τα έχασαν, στέκονταν απορηµένοι και κοίταζαν τον ουρανό. ∆εν µπορούσαν να εξηγήσουν ανθρωπίνως µε τη λογική τους το «ορώµενον θέαµα». «Και ήσαν ατενίζοντες εις τον ουρανόν πορευοµένου αυτού». Τότε φάνηκαν δύο άντρες µπροστά στους Αποστόλους και τους είπαν: «Ω άνδρες Γαλιλαίοι, τι καθεσθε και κοιτάζετε τον ουρανό; Βλέπετε αυτόν που αναλ’ηφθηκε στον ουρανό;» «Ούτος εστί Χριστός ο Θεός, ούτος ελεύσεται πάλιν ον τρόπον εθαάσασθε αυτόν πορευόµενον εις ουρανόν». Αυτός θα έλθει πάλι, αυτή τη φορά όχι µόνος και καταφρονεµένος αλλά κριτής των ανθρώπων, µε δόξα και λαµπρότητα καθώς τον βλέπετε τώρα να ανεβαίνει.
Και ρωτούν ξανά οι Άγιοι Πατέρες, γιατί φάνηκαν δύο άνδρες κατά την Ανάληψη του Χριστού; Γιατί λέγει ο Μωυσής «επί στόµατος δύο µαρτύρων στήσεται παν ρήµα» (∆ΕΥΤ. ΙΘ΄15). Και για ποιο λόγο φανερώθηκαν οι Άγγελοι; Για να παρηγορήσουν, να χαροποιήσουν, για να γλυκάνουν τον πόνο των ορφανισµένων µαθητών. Οι µαθητές «πληρούµενοι κατήφειας έλεγον θρηνούντες ∆έσποτα µη εάσης ηµάς ορφανούς».
Ύστερα απ’ όλα αυτά «προσκυνήσαντες αυτόν, υπέστρεψαν εις Ιερουσαλήµ µετά χαράς µεγάλης». Επιστρέφοντας στα Ιεροσόλυµα οι Απόστολοι έλαβαν µεγάλη χαρά, παράκληση και ανακούφιση. Γιατί σε λίγο θα τους επισκέπτονταν το τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, ο παράκλητος, το πανάγιον πνεύµα, το φωτίζον, το στηρίζον και αγίαζον τας ψυχάς αυτών.
Η ανάληψη του Χριστού δεν είναι καθαρά ιστορικό γεγονός, αλλά έχει πάντα προσωπικό χαρακτήρα και διαχρονική αξία. Μας υπενθυµίζει ότι και εµείς, οι σηµερινοί Χριστιανοί, θα πρέπει να ζούµε κατά το ήττον δυνατόν την ανάληψη µας, την ανύψωση µας από τα γήινα, από τα χαµερπή και υλικά, από τον µάταιο και φθαρτό τούτο κόσµο. Ο αναληφθείς κύριος µας καλεί δε µια ανώτερη πνευµατική ζωή. Το «άνω σχώµεν τας καρδίας» που λέµε κατά τη Θεία Λειτουργία βρίσκει την τέλεια έκφραση του κατά την εορτή της Θείας Αναλήψεως.
Ας χαρούµε, λοιπόν, χαράν µεγάλην γιατί µε την ανάληψη του ο Χριστός µας υποσχέθηκε ένα µεγάλο δώρο, ένα αιώνιο θησαυρό, τη χάρη του Αγίου Πνεύµατος.
Και µαζί µε τον Άγιο Συµεών τον νέο Θεολόγο, ας αναφωνήσουµε ταπεινά προς το πανάγιον πνεύµα «ελθέ το φως το αληθινόν, ελθέ η αιώνιος ζωή,ελθέ ο ακατονόµαστος θησαυρός, ελθέ η αΐδιος αγαλλίασις, ελθέ ον επόθησε και ποθεί η ταλαίπωρος ψυχή µου, ελθέ ο µόνος προς µόνον, ότι µόνος ειµί καθάπερ οράς. Ελθέ η πνοή µου και η ζωή µου, ελθέ η χαρά και η δόξα και η διηνεκής µου τρυφή».
