Της επιτυχίας τα παιδιά…, στο Δήμο Κισάμου

Ολα, όλα τα παιδιά της επιτυχίας, του θριάμβου, δηλαδή….
Αυτός ο θρίαμβος, τα στεφανώνει! Την προσπάθειά τους, πολύχρονη η ετήσια, με επιτυχία στα σχολεία τους, Γυμνάσια, Λύκειο, ΕΠΑΛ.
Διακρίθηκαν, με βαθμολογίες υψηλές και με εισαχτέα δυνατότητα στα ΑΕΙ και ΤΕΙ της χώρας…
Γι’ αυτό η μεγάλη γιορτή, στον Δήμο, στις 24 του μήνα…
Στην αυλή, δροσιά, βραδάκι, και κόσμος… μαθητές, γονείς, πλήθος! Παρόντες, φίλοι, συγγενείς, εκπαιδευτικοί, πλήθος!… Παππούδες, γιαγιάδες, αδερφάκια θείες και… νονές, πλήθος!…
Και εκπρόσωποι φορέων, ασφαλώς, δημοσίων, και πολιτισμού…
Πλήθος λοιπόν, και καταμεσίς έπαινοι, διακρίσεις, συχαρίκια, και φιλιά…
Εύγε, το αξίζουν!
Κοπίασαν, συνειδητοποίησαν ότι τα ζητούμενα των παραπέρα βηματισμών τους, απαιτούν επιμέλεια, θυσίες, μελέτη, σοβαρότητα με την έννοια της συνέπειας, όταν αναλαμβάνουν την ευθύνη, να πραγματώσουν μια βλέψη!
Να μορφωθούν!! Δεν είναι λίγο, δεν επιτυγχάνεται εύκολα, ούτε άμεσα, ούτε απλά.
Γι’ αυτό και η αναγνώριση, η δικαίωση, η ευγνωμοσύνη και η περηφάνεια των γονιών, η χαρά η μεγάλη και το καμάρι των δασκάλων τους εννοείται… που τα διδάσκουν.
Που τα ενθαρρύνουν, που τα προτρέπουν, σ’ αυτό που μπορούν. Ολα ωραία, όλα καλά.
Πάντα οι νικητές, “χάνονται” ευδαίμονες, στη “γιορταστική δύνη” της αγαλλίασης, και της αναγωγής στις συνειδήσεις· στον ενθουσιασμό και στον ήχο τον μαγικό, των χειροκροτημάτων!! Τι πιο φυσικό και δίκαιο, άλλωστε;… για τους ΝΙΚΗΤΕΣ; Τα παιδιά της ε-πι-τυ-χί-ας;
Εγώ, εγώ τώρα, πΏς τα καταφέρνω, και γεμίζω την καρδιά μου, με το πλήθος, το μεγαλύτερο πλήθος, των παιδιών της α-πο-τυ-χί-ας…
Που, δεν τα ακολουθεί, κανένα πλήθος παρουσιών… που δεν τα “σηκώνουν”, στους ώμους, ενθουσιώδεις έπαινοι, που παραληρούν το θαυμασμό, για να τα παραδώσουν στα μυρωδάτα τοπία του κλέους!…
Που βιώνουν, μιαν “αγιογραφημένη μοναξιά”, σιωπηλή και χαμηλοθωρούσα, που, προσπάθησαν, αλλά δεν τα κατάφεραν που ατύχησαν, ή αγχώθηκαν ή σάστισαν, η αδιάθετησαν, και δεν ανταπόκριθηκαν…
Που, ακόμη, ίσως – ίσως, δεν μελέτησαν αδιάφορησαν, ή ολιγώρισαν, αλαζονικά ή θρασεία, παιδιά της αγάπης μας όμως, ούτως ή άλλως!
Που στρέφονται αλλού, ακούγοντας τις μυστικές φωνές της κλίσης τους… Λιγότερο πνευματικής, ενδεχομένως…
Εγώ, παίρνω θέση, και, “εντάσσομαι” γλυκά, στο… μοναχικό, “αποτυχημένο πλευρό” τους! Των παιδιών, ίσως όχι γελαστών, αλλά “γελασμένων” από τις συγκυρίες και τον εαυτό τους, αν θέλετε… Κατά τον ποιητή λοιπόν, γελασμένοι, μα γελαστοί, κι ας δίνει ο Αλκαίος, άλλη διάσταση στον στίχο του, που αφορά τον αδικημένο λαό…
…Η παρουσία σας, θα μας τιμήσει… Τελειώνει η πρόσκληση. Ετσι. Θα την κρατήσω, μου αρέσει πολύ… Στην κορυφή το δελφινάκι, γνωστό έμβλημα της πολίχνης μας, σκιρτάει στο νερό…
Υπογράφει ο κ. δήμαρχος, και ο πρόεδρος της Σχολικής Επιτροπής, κ. Βασίλης Γλαμπεδάκης, επιτυχημένος, κατά κοινή ομολογία… κεντρικός ομιλητής, ο κ. Νεκτάριος Ζουριδάκης, δ/ντής ΕΠΑΛ Κισάμου, ουσιαστικός και λιτός.
Χαιρετισμοί και απονομές, από όλα τα εμπλεκόμενα πρόσωπα στην Αυτοδ/ση και την παιδεία, και φωτό που, απ-αθανάτισαν τη χαρά!
Συγχαρητήρια!