Της γης κατατρεγμένοι

Απ’ το 2011 άρχισε και συνεχίζεται η εσωτερική σύγκρουση στη Συρία, ένας εμφύλιος πόλεμος μεταξύ “ενόπλων συμμοριών” από πολίτες και λιποτάκτες με τη σημαία ελεύθερου Συριακού στρατού εναντίον του καθεστώτος του προέδρου Μπάσαρ Αλ Ασαντ. Οι “αντάρτες” κατηγορούνται για παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των αμάχων, για βασανιστήρια και θεωρούνται ως υποκινητές για απαγωγές με αποτέλεσμα τις μετακινήσεις πληθυσμών.
Η κυβέρνηση της Συρίας για να καταστείλει αυτές τις εξεγέρσεις πολιόρκησε τις πόλεις, στις οποίες ξέσπασαν οι κινητοποιήσεις εναντίον του Συριακού στρατού. Μερικοί στρατιώτες, παρά τις εντολές να πυροβολούν τους αμάχους, αρνήθηκαν να συμμορφωθούν με αποτέλεσμα την εκτέλεσή τους με συνοπτικές διαδικασίες. Η εξέγερση έχει και θρησκευτικά κίνητρα προερχόμενα απ’ την πίστη τους στον Μουσουλμανισμό, όπου και εκεί υπάρχουν αιρέσεις. Κορυφαία στελέχη π.χ. των Αλαουιτών Μουσουλμάνων αποτελούν τους κυβερνητικούς, εν αντιθέσει με τους Σουνίτες Μουσουλμάνους που βρίσκονται στην αντιπολίτευση. Η Συρία φαίνεται να διατηρεί φιλικές σχέσεις με τη Ρωσία. Τούτο ανησυχεί τις Η.Π.Α. μήπως εμπλοκή της Μόσχας στη Συρία στρατιωτικώς προκαλούσε κλιμάκωση και σύρραξη σ’ αυτήν την περιοχή της Μεσογείου.
Η Ε.Ε., τα κράτη του Αραβικού Κόλπου, οι Η.Π.Α. και ο Αραβικός Σύνδεσμος καταδίκασαν τα διαδραματιζόμενα στη Συρία, η δε Κίνα και Ρωσία απέφυγαν να προτείνουν έστω και επιβολή κυρώσεων για να μην κλιμακωθούν ξένες επεμβάσεις, ενώ αποκλείστηκε κάθε είδους στρατιωτική ανάμειξη. Απ’ τον Αραβικό Σύνδεσμο εστάλη Επιτροπή Παρατηρητών να βρεθεί λύση στον εμφύλιο σπαραγμό χωρίς αποτέλεσμα.
Η αδιαφορία των μεγάλων, οι άστοχες ενέργειες και η αδυναμία τους να προβλέψουν το αυτονόητο της φυγής προκάλεσαν κύματα μεταναστών εκατοντάδων χιλιάδων προς την προσφυγιά διά της Τουρκίας και μέσω των “αδιευκρίνιστων” θαλασσίων συνόρων του Αιγαίου στην Ελλάδα απ’ όπου οραματίζονται τον τελικό τους προορισμό στις χώρες της Βόρειας Ευρώπης με απάνθρωπες ταλαιπωρίες και απώλειες ζωών.
Το πρόβλημα της προσφυγιάς των Σύρων, που ήταν ελληνικό, έγινε των Ευρωπαίων και τώρα πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους, να υποστούν τις συνέπειες και να μην επιφορτίζουν την Ελλάδα να διαχειριστεί τον τεράστιο κίνδυνο απ’ αυτήν τη βραδυφλεγή βόμβα. Οι πρόσφυγες υφίστανται συνθήκες κόλασης. Το δράμα τους είναι ένα συνεχές μαρτύριο. Οι ατζέντηδες ομάδες διακινητών από πατριώτες των μεταναστών και ντόπιους σε κάθε χώρα διέλευσης συνεννοούνται μεταξύ τους. Από τη στιγμή που ξεκινούν να πάρουν τον δρόμο της φυγής, τους λένε πως όλα είναι προγραμματισμένα. Το Δουβλίνο αυτοκαταργήθηκε, αλλά ο δρόμος είναι γεμάτος παγίδες.
Από την Τουρκία σε κάποιο νησί, με σαπιοκάραβα και φουσκωτά στην ελεύθερη και ειρηνική Ελλάδα, άγνωστη γι’ αυτούς χώρα, με τα σακίδια στον ώμο για τη συνέχιση των τραγικών στιγμών τους στον Πειραιά, κατόπιν στην Πλ. Βικτωρίας, μετά στην Ειδομένη. Σε κάθε σταθμό ξεφυτρώνει κι από ένας διακινητής. Στα Σκόπια τούς υποδέχονται άλλοι για τις χώρες της Βόρειας Ευρώπης. Κεφάλι και χιλιάρικο. Οι κατατρεγμένοι ούτε παζάρι μπορούν να κάνουν.
Ισως να προκλήθηκε σκοπίμως η αστάθεια στη Μ. Ανατολή, που ευνοεί τις μεταναστευτικές ροές στην Ευρώπη, η οποία πρέπει να καλύψει τις ανάγκες της καθ’ όσον στα επόμενα 15 χρόνια οι εργαζόμενοι θα έχουν συνταξιοδοτηθεί και το εργατικό δυναμικό θα συρρικνωθεί. Τίποτα δεν γίνεται τυχαία! Τα πάντα εξυπηρετούν πολιτικές και οικονομικές σκοπιμότητες.