Της ημέρας

ΠΟΛΛΕΣ οι εκδηλώσεις για το βιβλίο, ειδικότερα το παιδικό. Συμβαίνει κάθε χρόνο τέτοιες μέρες. Έγινε και το βιβλίο αναλώσιμο αγαθό, εποχικό: την άνοιξη έχουμε “παγκόσμιες” μέρες βιβλίου, πολλές εκδηλώσεις και αρκετές ραδιοτηλεοπτικές εκπομπές, τις άλλες εποχές γεμίζουμε από “φεστιβάλ” βιβλίου και όλο το χρόνο βομβαρδιζόμαστε από νέες εκδόσεις ή παρουσιάσεις νέων συγγραφέων.
ΥΠΑΡΧΟΥΝ τα εύπεπτα ευπώλητα (best sellers) βιβλία του συρμού, τα δύσκολα και απούλητα του δοκιμιακού λόγου, τα ευφάνταστα παιδικά, τα ερωτικά με πολλές “αποχρώσεις”, τα εξειδικευμένα, τα επιστημονικά κ.ά. Πιο απλά μπορεί κανείς να βρει βιβλία για όλα τα γούστα.
ΣΥΓΧΡΟΝΙΖΟΜΕΝΟΙ δε με την ψηφιακή εποχή, έχουμε και το ηλεκτρονικό βιβλίο σε ειδικά tablets στα οποία μπορείς να αποθηκεύσεις πλήθος βιβλιοθηκών!
Ο ΚΑΘΕΙΣ, λοιπόν, και το… βιβλίο του, αρκεί βέβαια να το αγαπά και να έχει το χρόνο και γι’ αυτό. Σε ό,τι δε αφορά το επετειακό βιβλίο (φέτος έχουμε τα 400 χρόνια των Θερβάντες και Σαίξπηρ), έ, αυτό το αφήνουμε για τους ειδικούς μελετητές τους!
…ΚΑΠΟΤΕ, τότε που ήταν άγνωστα ο κινηματογράφος, ο ηλεκτρονικός υπολογιστής, το κινητό και το διαδίκτυο, το “χάρτινο” βιβλίο συγκλόνιζε γενιές και κοινωνίες. Οχι μόνο με το θέμα του, αλλά και με την υπέροχη λογοτεχνική του γλώσσα. Το βιβλίο αποτελούσε ένα μυστικό κοινωνικό συμβόλαιο ανάμεσα στον αναγνώστη και το δημιουργό: διαμόρφωνε χαρακτήρες, καταστάσεις και κοινωνίες. Πάρτε για παράδειγμα το βιβλίο του Β. Ουγκό “Οι Αθλιοι”, τα Ποιήματα ή τα θεατρικά του Μπρεχτ, το “Κεφάλαιο” του Μαρξ κ.λπ. Ή, διαβάστε, ας πούμε τον “Ξένο” του Καμύ, τον “Δόκτορα Ζιβάγκο” του Πάστερνακ, τα βιβλία του Γκράμσι ή του Χάμπερμας, του Τσόμσκι ή του Έκο κ.ά. Όλα έχουν να σας πουν κάτι παραπάνω…
ΣΗΜΕΡΑ ο κόσμος “κουράστηκε” να σκέφτεται! Θέλει να ξεχνιέτα`ι από τα καθημερινά προβλήματα (τα πάμπολλα!) ενός τρομερά ανήσυχου κόσμου. Παλιά το βιβλίο ήταν σημείο αναφοράς και αλλαγής τρόπου ζωής (γενιά του Πολυτεχνείου). Σήμερα είναι ένα “καταναλωτικό αγαθό” που συντελεί μάλλον στην… παχυσαρκία του σώματος και της σκέψης μας, με το περιεχόμενό του. Κανείς δεν θέλει να χάσει τη βολή του, κανείς δεν θέλει να ζορίσει το μυαλό του, κανείς δεν διαβάζει πολιτική. Τα αφήσαμε όλα στους ηγέτες μας, τους αποδεδειγμένα -κατά πλειονότητα- εχθρούς του βιβλίου. Πόσοι από όλους αυτούς διαβάζουν βιβλία ή και… εφημερίδα; Σκεφθείτε ακόμη ποιος, πότε και γιατί έκλεισε το ΕΚΕΒΙ, το Εθνικό Κέντρο Βιβλίο και θα καταλάβετε!