∆εν έχω κατά νου να γράψω την ιστορία αυτής της µάρκας τσιγάρου το οποίο πια έχει αποσυρθεί απ’ την κυκλοφορία.
Αφορµή να τη θυµηθώ ήταν το άκουσµα ξανά του τραγουδιού του Σταµάτη Κραουνάκη και της Λίνας Νικολακοπούλου τυχαία στο ραδιόφωνο.
Οι µνήµες ανασύρθηκαν απ’ τα παλιά αιφνίδια. Ψηφιζόταν συνάµα κι άλλη µια µεταρρύθµιση στον πολύπαθο χώρο της ψυχικής υγείας, κι ήρθαν κι έδεσαν όλα. Ιδιωτικοποίηση λοιπόν και στον ευαίσθητο αυτό χώρο.
Παρά του ότι τα άσυλα των πάλαι ποτέ καταγγελθέντων σεξουαλικών κακοποιήσεων, των ηλεκτροσόκ, και των βίαιων καθηλώσεων, έχουν κλείσει εδώ και πολύ καιρό, ο χώρος της ψυχικής υγείας εξακολουθεί να πάσχει. Αλλά λύση δεν βρίσκεται.
Στις παλιές εποχές λοιπόν, το 22 µπλε σε µαλακό πακέτο, µοιραζόταν στα άσυλα δωρεάν στους ασθενείς. Ήταν το µοναδικό τους αποκούµπι σε µια ζωή γεµάτη βάσανα και οδύνες. Ασθενείς, νοσηλευτές και γιατροί κάπνιζαν όλοι ασταµάτητα.
Ο καφές και το τσιγάρο ήταν το µόνιµο, νόµιµο τους ναρκωτικό, για να ξεχάσουν τη µιζέρια και τις άθλιες συνθήκες των ασύλων και των ιδρυµάτων.
∆υστυχώς οι ασθενείς των ψυχικών νοσηµάτων δεν µακροηµερεύουν, πεθαίνουν νέοι. Φταίει η κατάχρηση του τσιγάρου ή η παραµέληση της υγείας απ’ τα άλλα παθολογικά νοσήµατα τα οποία κρίνονται ως δευτερευούσης σηµασίας, κανείς δεν µπορεί να πει.
Στην ιστορία όµως έχει µείνει το 22 µπλε που καπνίστηκε µανιωδώς.
*Ο Αριστείδης Γ. Αρχοντάκης είναι *συγγραφέας, φυσικός
