Τρεις ιστορίες
Εκδόσεις Πληθώρα
Ένας νεαρός συγγραφέας ο Γιώργος Πετράκης που όπως αναφέρει στη δεύτερη σελίδα του βιβλίου του, γεννήθηκε στην Αθήνα, μα όπως ξέρω η παλιά καταγωγή του είναι Ασηγωνιώτης.
Σπούδασε στην Ελλάδα και στις ΗΠΑ, Χημικός Μηχανικός, Εφαρμοσμένα Μαθηματικά και Διοίκηση Επιχειρήσεων. Όμως τα τελευταία χρόνια τον κέρδισε και η λογοτεχνία.
Ξεκίνησε ορεξάτος πριν από κάμποσο καιρό, με το καλογραμμένο και γλαφυρό διήγημά του, «Όλα τα κακά σκορπά», των εκδόσεων «Γαβριηλίδης» και αυτοδίκαια μπήκε στις μικρές λίστες των «Βραβείων του Αναγνώστη» και στην κατηγορία «Πρωτοεμφανιζόμενοι Πεζογράφοι».
Τώρα μας ξάφνιασε ευχάριστα με το νέο του πόνημα «Τις Κυριακές που πετούν τα αεροπλάνα». Είναι ένα κομψό και όμορφο βιβλιαράκι, μικρού σχήματος, με σκληρό εξώφυλλο, 85 σελίδων, καλογραμμένο, που διαβάζεται ευχάριστα. Συνολικά περιλαμβάνει τρία διηγήματα, άσχετα το ένα από το άλλο.
Στο πρώτο διήγημα περιγράφει την παρουσία μιας Ρωσίδας «κυρίας» στην Κρήτη, που ο παππούς της ήταν «Ρώσος ευγενής», με καταγωγή από την Ρωσία. Είναι πολύ περήφανη για τα μακριά της πόδια και «δραστηριοποιείται» στο Ρέθυμνο στον μικρόκοσμο ενός «Μαγαζιού», υπό το άγρυπνο βλέμμα του Μάρκο.
Το Ρέθυμνο που ζει και εργάζεται, το βλέπει με τα δικά της μάτια. Το χαρακτηρίζει «Πόλη των τρελών… μου λένε πως είναι επικίνδυνα να μένεις εδώ… Τους βλέπω όμως πως κυκλοφορούν με τα πιστόλια, και προτού ξεντυθούν ακουμπούν το πιστόλι πάνω στο τραπέζι».
Πριν να έρθει στο Ρέθυμνο πήγε και στο Άγιον Όρος, που την πήγε ένας Έλληνας ναυτικός.
Η δεύτερη ιστορία έχει τίτλο «Κάθε σεζόν τον ξαναβάφουν». Την αφιερώνει σε κάποιο αγροτοτουριστικο χωριο της Κρήτης με όσα ευτράπελα συμβαίνουν εκεί. Με τις Ρωσίδες τουρίστριες και έναν χαρακτηριστικό τύπο, τον Σφακιανό Μανουσογιώργη που «μόνο τσικουδιά πίνει» και συχνά κάθεται κάτω από τον πλάτανο και μπερδεύει την παραγγελιά που έδωσε στον Ηλία τον καφετζή. Απέναντι, το τουριστικό κατάστημα με την τεράστια ζωγραφιά του βασιλιά Μίνωα, που «κάθε σεζόν τον ξαναβάφουν».
Επιτρέψτε μου λόγω χώρου την τρίτη ιστορία να την αφησω, χωρίς σχολιασμό, στον αναγνώστη.
