– (Eνθαρρυντική κι αξιέπαινη παρέμβαση) Με ανακοίνωση του προχθές (23/6) το Iδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ) έκανε γνωστό ότι προβαίνει σε μία ιδιαίτερα γενναία προσφορά προς τους βασικούς πρωταγωνιστές στη μάχη της χώρας κατά του κορωνοϊού. Το Iδρυμα προσφέρει το ποσό των 6,9 εκατ. ευρώ ισόποσα στους πάνω από 4.600 εργαζόμενους στις μονάδες υγείας. Πράγμα που σημαίνει πως το κάθε εργαζόμενο σε νοσοκομείο στέλεχος θα πάρει περίπου 1,500 ευρώ. Eτσι, νοσηλευτές, γιατροί και εργαζόμενοι στην καθαριότητα, σε ΜΕΘ και κλινικές νοσηλείας των νοσοκομείων αναφοράς για τον COVID-19, πλην της έμπρακτης αναγνώρισης του τόσο σηματικού έργου τους, θα αισθανθούν και οι ίδιοι μια μικρή οικονομική ανακούφιση. Περιμένουμε και την πολιτεία να τηρήσει τα υπεσχημένα της απέναντι σε αυτούς που ονόμαζε “ήρωες” επί τόσο καιρό.
– (H αμίλητη ομορφιά) Κι όμως, η φύση μη λογαριάζοντας “παραξενιές” του καιρού, κορωνοϊούς και “ταραξίες” της γειτονιάς μας, συνεχίζει να δένει σιωπηλά την ομορφιά σε υπέροχους καρπούς: Μια κρητική ρογδιά “ντυμένη” στο καταπράσινο της αισιοδοξίας προβάλλει προκλητικά τα κόκκινα άνθη της, μικρά στίγματα καλοδουλεμένα (φωτ. 1). Χωρίς φανφάρες, θορύβους και ιαχές, απολαμβάνει τη ζωή της.
– (Mας λείπει) Περνώντας τακτικά μπροστά από το εγκαταλειμένο πια (χρόνια τώρα) βιβλιοπωλείο “Το σχήμα” (φωτ. 2), το μόνο που αισθάνεται κανείς είναι μια πίκρα και μελαγχολία. Πώς είναι δυνατόν, ένα τόσο σημαντικό πνευματικό στέκι της πόλης και του νομού να έχει αυτή τη μοίρα! Υπάρχει προοπτική να ανοίξει; Αν ναι, πότε; Αν όχι, τι έγιναν τα τόσο σπουδαία και ενδιαφέροντα βιβλία του; Νομίζουμε πως και οι κτήτορές του “από ψηλά”, δεν θα ήθελαν να το βλέπουν σε αυτή την κατάσταση…
– (Eστία μόλυνσης στο κέντρο) Υποτίθεται ότι το κέντρο των Χανίων είναι -ή θα έπρεπε να είναι- η βιτρίνα της πόλης. Κι όμως υπάρχουν σημεία (φωτ. 3) που μάλλον δυσφημούν την πόλη αντί να την ομορφαίνουν. Το ερείπιο της φωτογραφίας, εδώ και πολλά χρόνια, εκτός του ότι εγκυμονεί ένα σωρό κινδύνους (κατάρρευση, σκουπίδια, μολύνσεις κ.λπ.), δεν είναι κι ό,τι καλύτερο για τους ξένους. Σκοπεύει να κάνει τίποτε ο Δήμος;
– (H ντοπιολαλιά) «Αν χαιρόμαστε ένα πράγμα στην εφημερίδα», όπως μου ομολογούν πολλοί, «είναι τα κείμενα τα γραμμένα στην ντοπιολαλιά – στην κρητική διάλεκτο». Εκτός από τον πλούτο ωραίων “παλαιών” λέξεων και εκφράσεων, εκτός από την επαφή του τώρα με το τότε, τα κείμενα αυτά αποτελούν μια ζωντανή συνέχεια της μιας με την άλλη γενιά. Αντιπεριφέρεια και Δήμος, τώρα που η κρητική διάλεκτος διδάσκεται στο Πανεπιστήμιο της Κρήτης (Ρέθυμνο), σκοπεύουν να βρουν τρόπους ώστε να την υποστηρίξουν και έμπρακτα;
