ΣΤΗΝ απόλυτα επιτυχημένη, πρωτότυπη εκδρομή-κοπή πίτας στον Ομαλό που διοργάνωσε η “Πολυδράση” (5/2), το υπέροχο χειμωνιάτικο τοπίο του οροπεδίου -με έναν ήλιο έκπληξη για Φεβρουάριο- διακόπτεται από μια δυσάρεστη εικόνα: ακριβώς στο τέρμα της διαδρομής και κάτω από το “Ξυλόσκαλο”, αντικρίσαμε τη σκηνή της φωτογραφίας (φωτ. 1): μια αναμνηστική, ιστορική για το ΚΚΕ, πλάκα θρυμματισμένη! Προφανώς το γεγονός συνέβη όπως ελέχθη, στη διάρκεια του εκχιονισμού του δρόμου από μηχάνημα της Περιφέρειας. Με τα πολλά-πολλά χιόνια, η πλάκα είχε σκεπαστεί και, μάλλον εν αγνοία ή απροσεξία του οδηγού, καταστράφηκε. Η Περιφέρεια (ή το ΚΚΕ) σκοπεύει να την αποκαταστήσει;
Η ΕΙΚΟΝΑ (φωτ. 2) εύγλωττη, αν και είναι παρμένη λίγο πριν αρχίσει η πλακόστρωση των πεζοδρομίων της οδού Κορνάρου. Η οδός έχει ήδη διαπλατυσμένα πεζοδρόμια, όπως θα έπρεπε να είναι τουλάχιστον όλα τα κεντρικά πεζοδρόμια μιας πόλης σαν τα Χανιά. Μια πόλη που αναπόφευκτα διογκώνεται από πλευράς πληθυσμού, αλλά και αυτοκινήτων! Αντίθετα, συρρικνώνεται από πεζοδρόμια και χώρους πεζών… Η Κορνάρου, είναι πια ζήτημα χρόνου να τελειώσει. Απορία μας: γιατί πρέπει να περνάει τόσος χρόνος -εν προκειμένω και χειμώνας- μέχρι να ολοκληρωθεί ένα έργο στο κέντρο της πόλης; Δεν θα μπορούσε να υπάρχει ένας πιο αποτελεσματικός συντονισμός των εμπλεκομένων φορέων;
ΤΟ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ, όπως και πολλά άλλα ζητήματα, κατά πως φαίνεται, έχει ξεφύγει από τον έλεγχο του κράτους. Η Μόρια (Μυτιλήνη) και το Ελληνικό (Αθήνα) είναι αψευδείς μάρτυρες του δράματος ανθρώπων που εκπατρίστηκαν ονειρευόμενοι μια καλύτερη μοίρα. Ο θάνατος εκτός από τη θάλασσα, τους “χτυπάει” και στη στεριά! Η δε κραυγή απελπισίας/ τρόμου, όπως αποτυπώνεται στο γκράφιτι του μικρού σπιτιού στο Πάρκο Ειρήνης και Φιλίας των Λαών (φωτ. 3), δεν χρειάζεται κανένα σχόλιο. Τα λέει όλα…
ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ πως υπάρχουν μερικά διάσημα πρόσωπα που με την καλλιτεχνική παρουσία τους ομορφαίνουν τη ζωή μας. Eτσι που ο θάνατός τους να μας είναι αδιανόητος, απίστευτος! Τέτοιο πρόσωπο υπήρξε κι ο Λουκιανός Κηλαηδόνης (φωτ. 4), συνθέτης, στιχουργός και ερμηνευτής πολλών από τα πιο αντιπροσωπευτικά τραγούδια της δεκαετίας του ’70, αλλά και ολόκληρης της Μεταπολίτευσης. Είναι αυτός που “έβγαλε” το τραγούδι έξω από τις αίθουσες δημιουργώντας, θα λέγαμε “σχολή”, με τα “μπιτς πάρτι” (1983)! Οι δίσκοι του γίνονται και σήμερα ανάρπαστοι, το όνομά του “τρόμαξε” και τον τότε πρωθυπουργού Γ. Ράλλη, ενώ οι πολύ ωραίες μουσικές αναπολήσεις του περιλάμβαναν όλες τις γενιές.
Η ιδιότυπη φωνή του, το στιλ του και κυρίως η μουσική του θα μας συνοδεύουν πάντα αυτές τις ζοφερές ημέρες των μνημονίων απαλύνοντάς τες έστω και για λίγο.
