-ΠΑΛΙΑ η φωτογραφία μας (φωτ. 1) από το λιμάνι της Νέας Χώρας. Μικρές ψαρόβαρκες αφημένες στη μοίρα τους ανιστορούν «σιωπηλά» παλιές καλές εποχές. Τότε που το ψάρεμα ήταν ο βιωτός για πολλούς Νεοχωρίτες και η κρητική θάλασσα έδινε πλουσιοπάροχα το μερτικό της… Αλλά, έτσι ξυλάρμενο στην ξέρα της Ε.Ε. δεν αργοπεθαίνει σήμερα και η χώρα μας; Εδώ και 6 χρόνια οι άστατοι καιροί της οικονομικής κρίσης και ο καυτός των δανειστών μας «ήλιος του θανάτου» (που θα ’λεγε κι ο Πρεβελάκης, δεν μας δέρνουν άγρια, δεν μας σιγοψήνουν; Η φθορά συμβαδίζει με το θάνατο, κι ο θάνατος, λένε, φέρνει την ανανέωση. Αλλά, εμείς μόνο αργοπεθαίνουμε…
-ΣΥΝΕΠΗΣ στο ραντεβού της η “Ελευθερόπολις”, η ανά τρίμηνο εκδιδόμενη εφημερίδα των Αρμενιανών, που μας κάνει την τιμή να μας συμπεριλαμβάνει στους αποδέκτες της. Χαρά στο κουράγιο των ανθρώπων που την φροντίζουν. Eχουν αφανταστο μεράκι, καλαισθησία και αστείρευτες πηγές θεμάτων. Εξάλλου, δεν είναι και λίγα τα είκοσι συναπτά έτη έκδοσής της. Για σκεφθείτε το; Ογδόντα τεύχη! … Αλλά να τι γράφει «κι ένας καλαμαράς τση» (ο Χαράλαμπος Ελευθεροπολίτης/Μπουρνάζος) για τον τίτλο της εφημερίδας: «Ελευθερόπολις, το λοιπόν, αναγνώστη μου, θα πει Αρμένοι κι οι Αρμένοι, το χωριό μου, είναι η ΕΛΕΥΘΕΡΟΠΟΛΙΣ που αναγράφει η ιστορία, γιατί «ετσά λοής» ως ανιστορούσαν οι γερόντοι, τ’ αποφασίσανε, λέει, οι πληρεξούσιες κεφαλές τση Κρήτης, πρι κοντά δυο αιώνες, για να τιμήσουμε το χωριό που φιλοξένησε τη μεγάλη Συνέλευση του 1822, κι όπου κατοικοέδρευε τότε η Κυβέρνηση τσ’ ελευτεριωμένης Κρήτης…». Να είναι καλά όλοι τους, το κέφι να μη τους λείπει και πάντα να μας προσφέρουν ωραίες στιγμές ενημέρωσης, γνώσης και χαλάρωσης…
