Ώσπου τέλος ένιωσα κι ας πα’
να μ έλεγαν τρελό πως από ’να
τίποτα γίνεται ο παράδεισος ..
Οδ. Ελύτης
Οι ψυχολόγοι έχουν πάρει φωτιά για να μας εξηγήσουν τη συμπεριφορά πολλών δισεκατομμυριούχων να κάνουν επικίνδυνα ταξίδια και άλλα πράγματα που έχουν μεγάλους κινδύνους και ρίσκα. Αναζητούν δραστηριότητες έξω απ’ την συνηθισμένη ζωη την οποία έχουν εξασφαλίσει. Οταν όλα, σου είναι διαθέσιμα, ψάχνεις κάτι καινούργιο.
Έχει μια ισχυρή σήμανση να κάνεις κάτι που δεν το κάνουν οι άλλοι.
Εκτός από όλα αυτά που αναφέρουν οι ψυχολόγοι υπάρχει και κάτι άλλο πολύ σημαντικό.
Ο Μαρξ στα φιλοσοφικά χειρογραφα αναφέρεται κάπου στην αξία του χρήματος. Λέει λοιπόν: έχοντας χρήματα αγοράζεις οποιαδήποτε ανθρώπινη η φυσική ιδιότητα!!
Το χρήμα σε αυτή την κατηγορία ανθρωπων δημιουργεί μια αίσθηση παντοδυναμίας,και έτσι μειώνεται η αίσθηση του κινδύνου.
Αφού έχοντας χρήμα έχεις η μπορείς να έχεις η να καταφέρεις τα .πάντα.
Ξεχνούν βέβαια τη φύση και τους νόμους της.
Επιπλέον ο σύγχρονος καπιταλισμός με τον υπερκαταναλωτισμό οδηγεί τους ανθρώπους στην πλήξη και η έκπληξη, πράγμα απαραίτητο στη ζωή είναι πλέον δυσεύρετη.
Ο πατέρας μου στη δεκαετία του ’60 όταν αραιά και πού πήγαινε για καμιά δουλειά στη “μεγάλη πόλη” (έτσι μας έλεγε την Τρίπολη τότε μια απόσταση 30 μόλις χιλιομέτρων από το χωριό μας), μας μιλούσε όλο το βράδυ, για το είδε εκεί.
Και εμείς τον ακούγαμε με το στόμα ανοιχτό για όλα αυτά τα ανεξήγητα και τα φανερωτικά του Κόσμου. Αρκούσε ένα ταξίδι λίγων χιλιομέτρων για να καβαλήσουμε το άλογο της φαντασίας;
Ενώ σήμερα; Κανείς χιλιάδες μίλια για να γυρίσεις ξανά στη ρουτίνα και στο κενό νοήματος.
Ας σκεφτούμε σήμερα θα μπορούσε να γραφει το έπος της Οδύσσειας;
Απ’ την άλλη μεριά έχουμε το ναυάγιο της Πύλου, όπου 700 άνθρωποι (κανείς δεν ξέρει στα αλήθεια πόσοι ήσαν), άνθρωποι χωρίς όνομα, χωρίς ταυτότητα, πεταμένοι μέσα στον κόσμο”, περιττοί” άνθρωποι, δημιουργήματα του παγκόσμιου συστήματος εξουσίας, κατέληξαν στο βυθό της Μεσογείου.
Όλοι μπορεί να στεναχωριούνται για το οδυνηρό γεγονός, ελάχιστοι όμως αναζητούν την πραγματική,την αρχική αιτία. Αναγκάζονται οι άνθρωποι να μπουν στα σαπιοκάραβα, αναγκάζονται να πληρώσουν κάποιο διακινητη για να αναζητήσουν μια ευκαιρία για ζωή. Όλοι μας το ίδιο δεν θα κάναμε;
Ελάχιστοι σκέπτονται το γιατί αυτοί οι άνθρωποι έχουν αυτή τη μοίρα. Απόβλητοι, χωρίς πόρους, χωρίς μέλλον, χωρίς προοπτική. Ποιος καταλήστευσε και διέλυσε τις χώρες τους, τους πόρους τους, τον πολιτισμό τους;
Τα διεθνή μέσα κάλυψαν και τα δύο γεγονότα. Αναμφιβολα η ανθρώπινη ζωή είναι ατίμητη. Επομένως η πρακτική αριθμητική ότι ο Τιτανικός είναι τα 5/700 της Πύλου παρότι είναι μια αλήθεια δεν είναι η μόνη πλευρά των γεγονότων.
Είναι όμως μια αλήθεια. Η ανθρώπινη ζωή στην Αφρική και στην Ευρώπη δεν έχει την ίδια αξία και αυτό είναι κάτι ανήθικο αλλά και αφύσικο.
Και μια ευκαιρία να ξανασκεφτούμε τον τρόπο που σκεπτόμαστε…
