Υπάρχει ένα νέο πλαίσιο, μέσα στο οποίο εξελίσσεται ο δημόσιος διάλογος στα Χανιά, για τις Αυτοδιοίκητους εκλογές.
Οι κεντρικοί πρωταγωνιστές είτε αναλαμβάνουν επιθετικές δράσεις είτε ξετυλίγουν με προσοχή, το εκλεπτυσμένο τους διακύβευμα, το οποίο εξελίσσεται εν μέσω μιας συγκεκριμένης πραγματικότητας για την πόλη.
Στα Χανιά, εκ των υστέρων προφήτες δεν υπάρχουν και οι προφητείες είναι ανάρμοστες για το ιδεατό πολιτικό περιεχόμενο της πόλης.
Aλλωστε, Δεκέμβρη μήνα, οι συσχετισμοί, απεχθάνονται τις προφητείες. Πιο πολύ οι “συσχετισμοί” διαπορούν για την νέα, υπό διαμόρφωση πραγματικότητα κάτω από τη σκιά των 11+1 υποψηφιοτήτων. Αριθμός ρεκόρ… γιατί απλά στα Χανιά είμαστε μαθημένοι στα ρεκόρ.
Εν τοιαύτη περιπτώσει, η τοπική Δημοκρατία, είναι δεκτική στην κρίση, στη λογοδοσία και στην αξιολόγηση.
Παρά ταύτα, σκιαγραφείται ως ψυχογράφημα, ένας οδικός χάρτης, που τουλάχιστον μπορεί να θέσει τις βάσεις για μια δημιουργική, μελλοντική συνύπαρξη και συνταύτιση απόψεων.
Ο δημόσιος διάλογος, είναι διερευνητικός, εντυπωσιακός, χωρίς μια δροσιά ρωμαλεότητας και σφρίγους.
Δέχομαι ότι καθένας που εκτίθεται δημόσια, το μετρά 10 φορές πριν. Βλέπετε, όμως, ότι ο “Κλεισθένης” είχε τους αυτοματισμούς του, τις νέες προκλήσεις. Το νέο εκλογικό αποτύπωμα, δίνει άλλες κανονιστικές αρχές.
Παράλληλα ανακύπτουν τα ερωτήματα για την στελέχωση των ψηφοδελτίων (που θα κουβαλήσουν το κάρο) και την ποσόστωση για τις γυναίκες υποψήφιους αυτών των ψηφοδελτίων.
Μια υπόθεση που μοιάζει λίγο με βιβλίο της Αγκαθα Κρίστι. Ολα αυτά συνθέτουν ένα ενδιαφέρον σκηνικό.