Το δυο χιλιάδες δεκοχτώ, νά ’ναι χαρές γεμάτο,
να πλημμυρίσουν’ οι καρδιές, π’ αδειάσαν’ ως τον πάτο.
Το δυό χιλιάδες δεκοχτώ, ο κόσμος ανημένει,
να πάρει πίσω τη χαρά, που τού ’χουνε κλεμμένη.
Το δυό χιλιάδες δεκοχτώ, σαφί χαρές να μπούνε
και στο δικό σας σπιτικό, απού να μη χωρούνε.