Η τρίτη συνάντηση του προγράμματος Erasmus KA2 Augmented Reality for you (Επαυξημένη πραγματικότητα για εσάς) πραγματοποιήθηκε από τις 4 έως και τις 10 Οκτωβρίου 2018 στη Guardiagrele της Ιταλίας, στην περιφέρεια του Αμπρούτσο.
Oκτώ μαθητές/τριες, με τη συνοδεία δύο εκπαιδευτικών, είχαν τη χαρά να ζήσουν μία ξεχωριστή εβδομάδα. Πολύ δύσκολο να καταγράψουμε τις αναμνήσεις μας, καθώς τα έντονα συναισθήματα υπερβαίνουν τις λέξεις.
Το σχολείο μας συνεχίζει το ευρωπαϊκό πρόγραμμα Erasmus KA2 Augmented Reality for you (Επαυξημένη πραγματικότητα για εσάς). Εκπαιδευτικοί και μαθητές, εμπλεκόμενοι στο πρόγραμμα, έχουμε μυηθεί, για τα καλά, στις εφαρμογές της εικονικής πραγματικότητας. Έχουμε φωτογραφήσει, με κάμερα 360 μοιρών, κεντρικά σημεία της πόλης μας, ιστορικά μνημεία μέχρι και βασικά υλικά της κρητικής γαστρονομίας. Το Μάιο του 2018, κατά τη δεύτερη συνάντηση που έγινε μάλιστα στα Χανιά, οι ομάδες αντάλλαξαν πληροφορίες για τις εικονικές τους διαδρομές, εντός του πλαισίου της ξακουστής κρητικής φιλοξενίας. Τον Οκτώβριο 2018, από τις 4 έως τις 10, εκπαιδευτικοί και μαθητές των τεσσάρων ομάδων συναντηθήκαμε στην πανέμορφη μεσαιωνική μικρή πόλη Guardiagrele, στην επαρχία του Αμπρούτσο. Γνωρίσαμε την πόλη, γύρω περιοχές και την αξέχαστη φιλοξενία των οικογενειών. Απολαύσαμε τη χαρούμενη διάθεση που αγκάλιαζε κάθε εκπαιδευτική δράση.
Στη Ρώμη, επισκεφτήκαμε το Κολοσσαίο του θανάτου και των φρικτών θεαμάτων που έτερπε άλλοτε τους “φιλοθεάμονες”, όπως σχολίασε ένας μαθητής μας, πριν από την εφεύρεση του κινηματογράφου. Περιηγηθήκαμε στην πλατεία Venezia και στο λόφο του Καπιτωλίου. Παρατηρήσαμε τους ακίνητους στρατιώτες στο Βωμό της Πατρίδας. Μετά από τέσσερις ώρες διαδρομής με το λεωφορείο φτάσαμε στην Guardiagrele, “την πόλη της πέτρας”, όπως την αποκαλούσε ο ιταλός ποιητής Gabriele D’Annunzio. Με την άφιξη, μας υποδέχτηκαν οι οικογένειες φιλοξενίας.
Η πρώτη μας μέρα στο σχολείο Omnicomprensivo ξεκίνησε με ένα χαρούμενο γεμάτο μουσική και χρώμα καλωσόρισμα. Με τον τρόπο τους, μας έμαθαν πόσο σημαντικό είναι το πολιτισμικό μοίρασμα. Μαθητές/τριες του ιταλικού σχολείου παρουσίασαν χορευτικά των άλλων χωρών. Συγκεκριμένα, είχαν μάθει, μέσα από βίντεο στο διαδίκτυο, να χορεύουν συρτάκι. Διάβασαν και από ένα ποίημα στα γερμανικά, τα ισπανικά, τα ελληνικά. Ακολούθησε η εκμάθηση βασικών ιταλικών εκφράσεων, κάπως απαιτητική, αλλά πολύ διασκεδαστική, ειδικά η αναπαραστατική σύνδεση χειρονομιών και του νοήματός τους. Το μάθημα έκλεισε με καραόκε και πολύ χορό! Λίγο αργότερα, ξεκίνησε η ξενάγηση μας στο ιστορικό κέντρο και τα μουσεία. Ξεχωρίσαμε την Καθολική Εκκλησία Santa Maria Maggiore. Τα ευρήματα από τις ανασκαφές του Filippo Ferrari (μέχρι δημιουργήματα και εργαλεία του νεάντερταλ) στο αρχαιολογικό μουσείο. Το μουσείο του Κουστουμιού και της Παράδοσης μας γυρνούσε σε έναν κόσμο λαϊκής δημιουργίας πρωτοφανή στα δικά μας μάτια. Το νεοσύστατο μουσείο μεσαιωνικών εκθεμάτων μας ταξίδευε στο άλλοτε της πέτρινης πολιτείας.
Η δεύτερη ημέρα για κάποιους ξεκινούσε με αθλητικές δραστηριότητες και για άλλους επιμορφωτικά. Αρχικά οι δύο μαθητές από κάθε χώρα, με την καθοδήγηση των συντονιστών του προγράμματος, εκπαιδευτήκαν στα αναγκαία προγράμματα για τις εικονικές ταμπέλες. Στη συνέχεια, αυτοί οι μαθητές δίδαξαν και τους άλλους της ομάδας τους, καταλαβαίνοντας ότι η διδασκαλία δεν είναι εύκολη υπόθεση.
Δεν μας έλειψαν και οι εκδρομές τις επόμενες μέρες. Επισκεφτήκαμε το Εθνικό Πάρκο Maiella που μας έκανε να νιώθουμε ότι βρισκόμαστε πάνω από τα σύννεφα. “Ένα μονοπάτι για να γνωρίσουμε τη χλωρίδα στα Απέννινα Όρη του Αμπρούτσο”. Την επόμενη μέρα, επισκεφτήκαμε το Αβαείο του San Giovanni και προσέξαμε τη βασιλική του αρχιτεκτονική. Χτισμένο τον 13ο αιώνα μ.Χ. σε λόφο με θέα την Αδριατική. Μαγευτήκαμε από τα “πλωτά σπίτια”, σαν ξύλινα έντομα με απλωτά δίχτυα έτοιμα για τη ψαριά, στην ατελείωτη ακτή Trabbochi. Καταλήξαμε στην πρωτεύουσα Πεσκάρα, εντυπωσιακό εμπορικό κέντρο, που μάλλον θα ενθουσίασε τους μαθητές μας.
Οι μέρες περνούσαν και εμείς νιώθαμε ολοένα και πιο δεμένοι με αυτό το πανέμορφο μέρος. Και φτάνουμε στην τελευταία μέρα. Πήγαμε στο Γυμνάσιο της Guardiagrele, σε ένα πλήρες εξοπλισμένο εργαστήρι πληροφορικής για να συνεχίσουμε τις απόπειρες μας με τις “εικονικές ταμπέλες”. Παράλληλα, δύο μαθητές από την κάθε ομάδα ενημέρωναν τους μικρότερους μαθητές για το ευρωπαϊκό πρόγραμμα και τις εφαρμογές του. Στη συνέχεια, επισκεφτήκαμε την κοντινή Μονή Καπουτσίνων, του Αγίου Φραγκίσκου της Ασίζης. Λίγες ώρες αργότερα, μας περίμενε η καταληκτική μας συνάντηση, κατά την οποία οι υπεύθυνοι του ιταλικού σχολείου ενημέρωσαν τους γονείς για τις βασικές θέσεις του προγράμματος και όλοι μας τους ευχαριστήσαμε για την φιλοξενία των μαθητών. Η βραδιά έληξε με δείπνο που είχαν ετοιμάσει οι γονείς, χορό και άθληση. Ξημερώματα της επόμενης μέρας μας αποχαιρέτησαν στο σταθμό του λεωφορείου, καθώς αναχωρούσαμε για τη Ρώμη. Στη Ρώμη επισκεφτήκαμε το πιο διαχρονικό θρησκευτικό μνημείο, το Πάνθεον. Περιηγηθήκαμε σε κεντρικές πλατείες, ευχηθήκαμε στη Fontana di Trevi. Και επειδή οι ευχές μένουν μυστικές, μία ευχή μονάχα ακουγόταν -συνεχώς- από όλους μας “Να ξαναγυρίσουμε στην Guardiagrele”!
Δυο λόγια από τα παιδιά: Όταν φτάσαμε εκεί, οι Ιταλοί μας περίμεναν με ανοιχτές αγκάλες…όσο πέρναγαν οι μέρες, εμείς δενόμασταν πιο πολύ με τα παιδιά, αλλά και τους γονείς. Μέχρι που ήρθε η τελευταία μέρα μαζί και το πάρτι αποχαιρετισμού. Όταν μπήκε το τελευταίο τραγούδι, αρχίσαμε όλοι να κλαίμε.( ΜΑΡΙΑ) Μου ήταν πολύ δύσκολο να μείνω σε ένα σπίτι που δεν μιλούσαν ελληνικά σχεδόν καθόλου. Και επειδή και εγώ ως άνθρωπος είμαι πολύ ντροπαλή και κλειστή, με την κοπέλα που με φιλοξένησε αρχίσαμε να «δενόμαστε» τις τελευταίες μέρες. Πιέστηκα αρκετά, αλλά ήταν μια αξέχαστη εμπειρία. (ΕΛΕΝΗ) Τι να πρωτοθυμηθώ, τα γέλια μας, τις βόλτες μας αργά το βράδυ, τα καινούργια παιδιά που γνώρισα και φυσικά κρατώ ακόμα επαφή μαζί τους. Από το ταξίδι αυτό δεν θα ξεχάσω ΤΙΠΟΤΑ. (ΜΑΡΙΛΕΝΑ) Έκανα καινούργιους φίλους, οι οποίοι θα μου λείψουν πολύ και ελπίζω να τους ξαναδώ. (ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ) Πέρασα υπέροχα και ελπίζω πως θα διατηρήσω τη φιλική μου σχέση με τον Ιταλό. Θα ήθελα είτε να ξαναπάω είτε να ξανάρθει κάποια στιγμή. (ΜΙΧΑΛΗΣ) Όταν πρωτογνώρισα τους γονείς του Ριχάρδου, ένιωσα αμηχανία. Μετά που γνωριστήκαμε καλύτερα, ένιωσα τη φιλοξενία η οποία ήταν σαν να ήταν μία ζεστή αγκαλιά. (ΣΤΑΥΡΟΣ) Μέσω του προγράμματος είχα τη δυνατότητα να γνωρίσω αξιόλογα παιδιά και νέες κουλτούρες και μέρη. (ΓΙΩΡΓΟΣ) Αυτό που μου έκανε περισσότερη εντύπωση ήταν τα κτήρια και η ιδιαίτερη αρχιτεκτονική. Προσωπικά θα το συνιστούσα σε όλα τα παιδιά που θα τους δοθεί η ευκαιρία, γιατί ήταν μια καταπληκτική εμπειρία. (ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ)
