Το 3ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία

Κύριε διευθυντά,

μέσα από αντίξοες συνθήκες που σηματοδοτήθηκαν: από την πανδημία, τον πόλεμο στην Ουκρανία, το κύμα ανατιμήσεων, τη λεηλασία του εθνικού πλούτου και τα αδιέξοδα που οδήγησαν οι πολιτικές της ΝΔ, πραγματοποιήθηκε από τις 14 έως τις 17 Απριλίου το συνέδριο μας. Έτυχε να παρευρίσκομαι ως σύνεδρος και θα ήθελα να αποτυπώσω τα δικά μου συμπεράσματα αλλά και να αναφερθώ στις προσδοκίες που γεννήθηκαν από αυτό. Ένα Συνέδριο θα έλεγα κομβικό όχι μόνο για το κόμμα μας αλλά και για το μέλλον της αριστεράς στην πατρίδα μας.

Μέσα από τις ομιλίες των συνέδρων αλλά και από τα τραπέζια διαλόγου – προβληματισμού τέθηκαν σχεδόν όλα τα θέματα που απασχολούν την κοινωνία. Έγιναν αναλύσεις μπήκαν τα διλήμματα εκφραστήκανε όλες οι απόψεις τελικά έγινε ένας ουσιαστικός και γόνιμος διάλογος που μόνο θετικά συμπεράσματα μπορεί να εξαχθούν.

Σύντροφοι και συντρόφισσες,

δεν ήταν τυχαίο που τα βλέμματα όλων στράφηκαν εκείνες τις μέρες στο Συνέδριο μας. Περίμεναν από τον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ να ακούσουν το πώς θα ξεκινήσει η ανάκαμψη το πώς θα σταματήσει ο κατήφορος. Κατά την εναρκτήρια ομιλία του ο πρόεδρος έδωσε το στίγμα ξεδίπλωσε το σχέδιο της επόμενης μέρας που έτυχε καθολικής αποδοχής από το σύνολο των συνέδρων . Κατάφερε να αγγίξει τα οράματα όλων μας.

Η πρότασή του προέδρου των 5+1 σημείων καθόρισε το πλαίσιο για την επόμενη μέρα. Δεν ήταν μόνο αυτό αλλά ο Πρόεδρος έστειλε και ένα σαφές μήνυμα ενότητας , ελπίδας και προοπτικής. Παρότρυνε να κάνουμε τον ΣΥΡΙΖΑ σπίτι για κάθε δημοκράτη και προοδευτικό πολίτη. Μίλησε για ένα αριστερό κόμμα ανοικτό στην κοινωνία όπου παλαιά και νέα μέλη θα συγκατοικούν ισότιμα .

Το δίλημμα που έθεσε ο αυριανός πρωθυπουργός «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» είναι σωστό και επίκαιρο. Σηματοδοτεί την έναρξη μιας νέας εποχής που έρχεται. Το μήνυμα της πολιτικής αλλαγής ήταν ξεκάθαρο. Γι’ αυτό τα κόμματα του λεγόμενου προοδευτικού τόξου οφείλουν να τοποθετηθούν.

Σήμερα έχουμε μια ανίκανη κυβέρνηση που για όλα τα δεινά που περνά η κοινωνία φταίνε οι άλλοι (η πανδημία ,οι φυσικές καταστροφές, ο πόλεμος, οι πολίτες, η αντιπολίτευση) και ποτέ οι κυβερνώντες. Αποδείχτηκε ανίκανη να διαχειριστεί κρίσιμες καταστάσεις έμεινε απλός θεατής των εξελίξεων. Είχαμε τους περισσότερους θανάτους (ανά εκατομμύριο) στην Ευρώπη από την πανδημία. Έχουμε το μεγαλύτερο κόστος ενέργειας. Έχουμε ένα από τα μεγαλύτερα ποσοστά ακρίβειας. Η κοινωνία ασφυκτιά τα νοικοκυριά διά της βίας τα βγάζουν πέρα. Η κατάσταση συνεχώς επιβαρύνετε και η κυβέρνηση προσπαθεί με μέτρα ασπιρίνης να σταματήσει τον κατήφορο. Δυστυχώς είναι δέσμια συμφερόντων ολιγαρχών που βρήκαν μάλιστα την ευκαιρία μέσα στην κρίση να πλουτίσουν. Ούτε τόλμησε αλλά και ούτε το ήθελε να ελέγξει τα υπερκέρδη των παρόχων ενέργειας. Σήμερα τα νοικοκυριά κυριολεκτικά «ληστεύονται» με την επιβολή της ρήτρας προσαρμογής και κανείς δεν επεμβαίνει να σταματήσει το κακό.

Να μου επιτρέψετε όμως να αναφερθώ σε θέματα που απασχόλησαν το Συνέδριο μια και δεν μου δόθηκε η ευκαιρία να τοποθετηθώ.

Άκουσα από πολλούς ομιλούντες στο συνέδριο να επιδεικνύουν τις αριστερές ταυτότητες σαν να θέλουν να ταυτο-προσωποποιηθούν. Εγώ ξέρω πολλούς συντρόφους και συντρόφισσες που είναι συνεχώς παρόντες: στα κινήματα, στις διαμαρτυρίες, στις διεκδικήσεις, στις καταγγελίες που μάχονται καθημερινά για μια καλύτερη ζωή, που υπερασπίζονται τους αδύνατους, μα δεν έχουν ταυτότητα. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι καθημερινά αφήνουμε το αποτύπωμά μας με τις πράξεις μας έχοντας μοναδικό κριτή την συνείδησή μας και τίποτε άλλο. Οι καθημερινές μας πράξεις είναι αυτές που μας χαρακτηρίζουν.

Στο Συνέδριό μας ακούστηκαν και διαφορετικές απόψεις. Προσωπικά βρίσκω θετικό να υπάρχουν ρεύματα εντός του κόμματος. Τι πιο δημοκρατικό να τολμάς να πεις την άποψη σου να υπερασπίζεσαι τις ιδέες σου εντός των κομματικών οργάνων.

Το προνόμιο των διαφορετικών απόψεων που να μπορούν να συνθέσουν σε ένα κοινό αποτέλεσμα το έχει καταφέρει η αριστερά τώρα και χρόνια και κανείς δεν έχει το δικαίωμα να της το στερήσει.

Αρνούμαι όμως να συνταχθώ με αυτούς που ταυτίζονται με οπαδικές συνήθειες με αυτούς που βάζουν το ατομικό συμφέρον πάνω από το κομματικό.

Επειδή πολύς ντόρος έγινε προς το τέλος των εργασιών του Συνεδρίου με τις νέες εγγραφές μελλών θα ήθελα να καταθέσω την άποψη μου. Όλοι μιλάμε για ένα ανοικτό κόμμα προς την κοινωνία ,όλοι θέλουμε να εγγραφούν νέα μέλη. Το ζητούμενο για μένα να είναι ενεργά, να συμμετέχουν, να δραστηριοποιούνται στον χώρο εργασίας τους, να είναι σε επαφή με τις οργανώσεις.

Και εδώ ήθελα να αναφερθώ στις εγγραφές μελλών που έγιναν στην πλατφόρμα του e-syriza. Δεν ήσαν λίγοι αυτοί που δεν κατάφεραν οι οργανώσεις μελλών να έρθουν σε επαφή μαζί τους όσο και αν προσπάθησαν. Γιατί απλά μετά που γράφτηκαν δεν ξαναέδωσαν σημεία επαφής. Άρα θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τι μέλη χρειάζεται το κόμμα. Το ίδιο ισχύει και με τους φίλους του κόμματος. Δεν συμφωνώ λοιπόν με την λογική «βρήκαμε πόρτα ανοικτή και μπήκαμε». Η Αριστερά στην πατρίδα μας δεν είναι καράβι με σημαία ευκαιρίας έχει ιστορία έχει παρόν και μέλλον. Η γνώμη μου είναι να μπορεί κάποιος να κάνει αίτηση εγγραφής ηλεκτρονικά όμως να γίνεται αξιολόγηση από τα όργανα του κόμματος και μετά η εγγραφή του.

Αυτό που εισέπραξα ως σύνεδρος είναι ότι κάποιους τους ενοχλεί η αυτοκριτική ιδίως όταν αναφέρεται στην περίοδο διακυβέρνησης της χώρας από τον ΣΥΡΙΖΑ. Αλήθεια πως μπορούμε να βελτιωθούμε εάν δεν μάθουμε από τα λάθη μας. Στο κάτω-κάτω εάν τα κάναμε όλα καλά γιατί μια μερίδα πολιτών μας γύρισε την πλάτη; Όλοι μας αισθανόμαστε περήφανοι για ότι πέτυχε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ εκείνη την περίοδο μάλιστα σε ένα δύσκολο περιβάλλον όμως θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι σε μερικά πράγματα που δεν τα καταφέραμε και σε άλλα δεν τολμήσαμε.

Να αναφέρω μερικά: ο διαχωρισμός εκκλησίας – κράτους, η εθνικοποίηση μεγάλων οργανισμών, το ομιχλώδες ραδιοτηλεοπτικό τοπίο, η συγκυβέρνηση μας με ένα ακροδεξιό κόμμα, οι χειρισμοί μας στις προηγούμενες δημοτικές εκλογές: είναι μερικά από τα θέματα που χρειάζεται να γίνει συζήτηση και ανάλυση σε βάθος. Με αυτό τον τρόπο ανακτάται η αξιοπιστία.

Σύντροφοι και συντρόφισσες,

στις 15 Μαΐου θα κληθούν τα μέλη να πάρουν σημαντικές αποφάσεις για την μετέπειτα πορεία του κόμματος. Θα υπάρχουν δύο κάλπες στην πρώτη κάλπη θα ψηφίσουν για τον πρόεδρο και τα μέλη της νέας Κεντρικής Επιτροπής. Είναι η υλοποίηση της πρότασης του προέδρου που έτυχε μεγάλης αποδοχής από τους συνέδρους. Και στην δεύτερη κάλπη θα πρέπει να εγκρίνουν ή να απορρίψουν τροπολογίες του καταστατικού που δεν μπόρεσαν να ψηφιστούν στο Συνέδριο. Επειδή ίσως ακουστούν πολλά αυτές τις μέρες εγώ θα τους πρότεινα να κλείσουν τα αυτιά τους και με αξιοκρατικά κριτήρια να επιλέξουν τους περισσότερο ικανούς για μέλη της νέας Κεντρικής Επιτροπής. Ας αποφασίσουν με βάση την προσφορά, το ήθος και τις ικανότητες των στελεχών μας.

Η μετά το συνέδριο εποχή μας φέρνει μπροστά σε ευθύνες. Οφείλουμε να ενδυναμώσουμε το κόμμα να είμαστε παντού στα κινήματα στις γειτονιές στα συνδικάτα στα σχολεία στους συλλόγους. Το βάρος θα πέσει στις οργανώσεις μας που θα πρέπει να ανασυνταχθούν και να μπουν στην μάχη της ενημέρωσης, της προβολής των θέσεων και του προγράμματος .

Τελευταίο άφησα την ενότητα που είναι το κυριότερο συστατικό για να προχωρήσουμε γι’ αυτό προτρέπω να πέσουν οι τόνοι και όλοι μαζί να βοηθήσουμε στην υλοποίηση των αποφάσεων του 3ου Συνεδρίου. Την κοινωνία δεν την ενδιαφέρει οι κομματικοί συσχετισμοί αυτό που θέλει, είναι να λυθούν τα προβλήματα που την απασχολούν. Σύντροφοι και συντρόφισσες, στο αμέσως επόμενο διάστημα είμαστε αναγκασμένοι να δώσουμε αγώνες για να επανέλθει η ελπίδα και η προοπτική στην πατρίδα μας και μόνο ενωμένοι θα τα καταφέρουμε.

Γιώργος Περουλάκης,
σμήναρχος ε.α.
μέλος του ΣΥΡΙΖΑ – Π.Σ.