Το Αγιο Πνεύμα

Η εορτή της Πεντηκοστής συνδέεται ιστορικά και αντιστοιχεί με τη σχετική εορτή των Ιουδαίων. Οι Εβραίοι εόρταζαν πενήντα ημέρες μετά το Πάσχα την Πεντηκοστή και ονόμαζαν αυτή “εορτή των εβδομάδων” (Εξ. λδ’, 22). Μεταγενέστερα, η Πεντηκοστή θεωρήθηκε από τον Ιουδαϊσμό γεωργική εορτή και εορτάζετο στην αρχή του θερισμού, κατά την οποία οι Εβραίοι προσέφεραν στον Θεό τα “πρωτογεννήματα της νέας σοδειάς τους  (Εξ. κγ’, 16).
Το περιεχόμενο όμως της Χριστιανικής Πεντηκοστής ήταν και είναι διαφορετικό. Οι Χριστιανοί εόρταζαν την Πεντηκοστή πενήντα ημέρες μετά το Πάσχα, διότι τότε έγινε η κάθοδος του Αγίου Πνεύματος, ο φωτισμός των αποστόλων, και με την ομιλία του απ. Πέτρου πίστεψαν στον Ιησού Χριστό και βαπτίστηκαν 3 χιλ. άνθρωποι, οι οποίοι έγιναν Χριστιανοί και προήρχοντο απ’ όλα τα Εθνη που είχαν συγκεντρωθεί στα Ιεροσόλυμα. Είναι, δηλαδή η Πεντηκοστή για τους Χριστιανούς, η εορτής της επιφοιτήσεως του Αγίου Πνεύματος και η γενέθλια ημέρα της Εκκλησίας (Πράξ. 2,1-41)
Σύμφωνα με τη διδασκαλία της Αγίας Γραφής και των μεγάλων εκκλησιαστικών Πατέρων η εκκλησία υπήρχε προ της Πεντηκοστής, έλειπε όμως η ζωτική πνοή, που θα έθετε σε κίνηση τον θεανθρώπινο οργανισμό για την απολύτρωση του κόσμου. “Ει μη Πνεύμα παρήν, ούκ αν συνέστη η Εκκλησία ει δε συνίσταται η Εκκλησία, εύδηλον, ότι Πνεύμα Πάρεστι” (Ιωαν. Χρυσόστομος, PG. 50, 459).
Επομένως την ημέρα της Πεντηκοστής το Αγιο Πνεύμα κατέβηκε πάνω στη γη και ίδρυσε την εκκλησία που είναι, κατά τον απ. Παύλο, το μυστικό Σώμα του Χριστού (Εφ. 4,12-16).
Την αποστολή του Αγίου Πνεύματος είχε ο Κύριος υποσχεθεί στους μαθητές Του, “μικρόν” που σημαίνει, ολίγο χρόνο προ της σταυρικής του θυσίας (Ιωαν. 14, 26-27).
Μάλιστα, ο Ευαγ. Ιωάννης αναφέρει και το έργο του Παρακλήτου “όταν δεν έλθη εκείνος, το Πνεύμα της αληθείας, οδηγήσει υμάς εις πάσαν την αλήθειαν”. (Ιωαν. 16,13).
Μεγάλη σημασία και σπουδαιότητα έχει και το γεγονός της Αναλήψεως του Κυρίου για το Αγιο Πνεύμα.
Ο Θεάνθρωπος μετά την Ανάστασή Του συμβουλεύει τους μαθητές Του να μη φύγουν από τα Ιεροσόλυμα, αλλά να περιμένουν την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος που τους είχε υποσχεθεί. Ο Ευαγ. Λουκάς αναφέρει τις προρρήσεις αυτές του Ιησού προς τους μαθητές Του “όταν έλθη το Αγιο Πνεύμα, θα λάβετε ενίσχυση και δύναμη και θα είσθε μάρτυρες της ζωής και της διδασκαλίας μου και στην Ιερουσαλήμ και σε όλη την Ιουδαία και στη Σαμάρεια και έως το έσχατο και το πλέον μακρινό σημείο της γης” (Πράξ. 1,8)
Μετά την ιστορική αυτή εξέταση της Πεντηκοστής και τη συσχέτισή της με τον Ιουδαϊσμό, θεωρούμε απαραίτητο να αναφέρομε και να ερμηνεύσουμε την αποστολή του Αγίου Πνεύματος μέσα στο σχέδιο της θείας Οικονομίας για τη σωτηρία του κόσμου.
Το έργο και το σχέδιο της Θείας Οικονομίας βάσει της διδασκαλίας της Αγίας Γραφής αποκαλύπτεται και φανερώνεται σε δύο χρονικά στάδια.
Το πρώτο στάδιο παρουσιάζει και αποκαλύπτει το Αγιο Πνεύμα ως κατερχόμενο, το οποίο εκπορεύεται από την αγάπη του Θεού Πατέρα, πραγματοποιείται με το έργο του Ιησού Χριστού και συνεχίζεται στον κόσμο με την αποστολή της εκκλησίας, πάντοτε με τη συγκρότηση και το φωτισμό του Αγίου Πνεύματος.
Αναλυτικότερα, το απολυτρωτικό έργο του Ιησού Χριστού, πραγματοποιείται και εκπληρούται με τη Θεία Ενανθρώπηση, τη διδασκαλία, τα θαύματα, τη σταυρική Του θυσία και αποκορυφούται στην ένδοξο Ανάστασή Του.
Οι μεγάλοι Εκκλ. Πατέρες και ερμηνευτές αναφέρουν και τονίζουν ότι το απολυτρωτικό έργο του Ιησού Χριστού, συμφιλίωσε τον Θεό με τον άνθρωπο και έγινε η αιτία της σωτηρίας του κόσμου και του ανθρώπου.  Στο δεύτερο χρονικό στάδιο, το έργο της Θείας Οικονομίας ως ανερχόμενο, αρχίζει με τη δράση του Αγίου Πνεύματος που χαρίζει και ενισχύει την πίστη των ανθρώπων στο πρόσωπο του Χριστού.
Ο απ. Παύλος αναφέρει και τονίζει ότι «…κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να ομολογήσει με ειλικρινή πίστη και ευλάβεια Κύριον τον Ιησού παρά μόνο με τον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος” (Α’ Κορ. 12,3).
Αυτή η πίστη των ανθρώπων με τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος αναγεννά και μεταμορφώνει πνευματικά τους πιστούς χριστιανούς, απελευθερώνει αυτούς από τα πάθη της αμαρτίας και τους ενώνει οντολογικά και υπαρξιακά με το πρόσωπο του Ιησού Χριστού (Β’ Κορ. 3,18. Γαλ. 2,20).
Το Αγιο Πνεύμα λοιπόν, φωτίζει το νου του ανθρώπου και τον ενισχύει να ακούσει, να δεχτεί και να ζήσει το λόγο του Ευαγγελίου.
Επομένως η σωτηρία του ανθρώπου είναι καρπός του Αγίου Πνεύματος με την ενίσχυση της Θείας Χάριτος, αλλά προϋποθέτει πάντοτε την προσωπική θέληση και πίστη του κάθε ανθρώπου (Γαλ. 5,22).
Για να κατανοήσουμε βαθύτερα τη σχέση της πίστεως του ανθρώπου με τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, θεωρούμε απαραίτητο να αναφερθούμε πληρέστερα στο ρόλο και στην αποστολή της Εκκλησίας.
Σύμφωνα με τη διδασκαλία της Αγίας Γραφής η εκκλησία έχει Θεία προέλευση και είναι Μυστήριο.
Η αρχή και η πηγή της Εκκλησίας είναι τα πρόσωπα της Αγίας Τριάδος. Η επίγεια αρχή της εκκλησίας ξεκινά και αρχίζει με τη δημιουργία του ανθρωπίνου γένους.
Τονίσαμε παραπάνω ότι ο Ευαγ. Λουκάς με το γεγονός της Πεντηκοστής αναφέρει, ότι έχομε την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος και τη γενέθλια ημέρα της εκκλησίας. Μετά όμως την Πεντηκοστή μέχρι σήμερα, η εκκλησία παραμένει και είναι ταμιούχος της Θείας Χάριτος και το Αγιο Πνεύμα φωτίζει, αγιάζει, τελειοποιεί και σώζει όλους τους πιστούς Χριστιανούς.
Εχοντας υπόψη ο Ιερός Χρυσόστομος τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος αναφέρει και τονίζει ότι οι Χριστιανοί έχουν τη δυνατότητα πάντα να γιορτάζουν την Πεντηκοστή “αεί Πεντηκοστήν επιτελείν”. Ο θεσμός της εκκλησίας υπογραμμίζουν οι μεγάλοι εκκλ. Πατέρες έχει ως βασικό γνώρισμα και στόχο τη βιωματική ζωή των θείων εντολών και αληθειών.
Οι αλήθειες του Ευαγγελίου είναι αιώνιες και πάντα επίκαιρες και πνευματικά ωφέλιμες και σωτήριες.
Στη σύγχρονη λοιπόν εποχή της κρίσεως των πνευματικών αξιών και της αμφισβητήσεως ή τον προβληματισμό αυτών, οφείλουν οι Χριστιανοί να συμμετέχουν στα μυστήρια και στις ιερές τελετές και εκδηλώσεις της Εκκλησίας.
Η συμμετοχή των Χριστιανών στον εκκλησιασμό και στη Θεία λειτουργία κάθε Κυριακή και σ’ όλες τις γιορτές πρέπει να γίνεται συνειδητά και ελεύθερα.
Οι Χριστιανοί οφείλουν με γνήσια και ειλικρινή πίστη να εκφράζουν την υπακοή τους στο θέλημα του Θεού. Τότε παρέχονται μυστηριακά και πνευματικά τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος στη ζωή των πιστών Χριστιανών.
Τη βιωματικότητα των θείων εντολών και την πνευματική ζωή των Χριστιανών αναφέρει ο απ. Παύλος σ’ όλες τις επιστολές του και τονίζει ότι η εν Χριστώ ζωή παρέχει στους Χριστιανούς την αναγέννηση και την “καινή κτίση”.
Ο απ. Παύλος στην προς Ρωμαίους επιστολή του τονίζει και εκφράζει ότι οι Χριστιανοί οφείλουν να αποκτήσουν το πνευματικό φρόνημα, το οποίο χαρίζει “ζωή και ειρήνη, στην προσωπική και κοινωνική τους, συμπεριφορά και επικοινωνία (Ρωμ. 8,6).
Με το πνευματικό φρόνημα τα σώματα των πιστών Χριστιανών μεταβάλλονται σε ναούς του Θεού και το Πνεύμα του Θεού “οικεί” που σημαίνει ότι κατοικεί μέσα τους (Α’ Κορινθ. 3,17).
Το Πνεύμα αυτό του Θεού ζωοποιεί τα θνητά σώματα των Χριστιανών και τους απελευθερώνει από τα έργα της αμαρτίας και της ειδωλολατρίας (Ρωμ. 8,10).
Τελειώνοντας τη σύντομη μελέτη μας υπογραμμίζουμε ότι η προσευχή ενισχύει την πίστη των Χριστιανών στη εν Χριστώ ζωή. Ετσι κατανοούμε τη διδασκαλία του απ. Παύλου “αδιαλείπτως προσεύχεσθε” (Α’ Θεσ. 5,17). Ο απόστολος των Εθνών διδάσκει τους Χριστιανούς με την προσευχή αδιαλείπτως και ακατάπαυστα να επικοινωνούν με τον Θεό και να ευχαριστούν Αυτόν για τα αγαθά, τα οποία τους παρέχει. Οι Χριστιανοί έχουν υποχρεώσεις τονίζει ο απόστολος, τις οποίες η χριστιανική αγάπη επιβάλλει. Οφείλουν οι Χριστιανοί να μη παρεμποδίζουν τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος και να μη ματαιώνουν τη φανέρωση τους.
Η διδασκαλία, λοιπόν, του απ. Παύλου “το Πνεύμα μη σβέννυτε” πρέπει να γίνει στην εποχή μας τρόπος ζωής και βίωμα των Χριστιανών (Α’ Θεσ. 5,19)