Η αγροτιά στο Σύνταγμα έπαψε να στενάζει,
σαν σίφουνας υψώθηκε τις αλυσίδες σπάζει.
Είν’ υποχρέωση ιερά απ’ το Θεό, απ’ τη φύση,
η αγροτιά στον τόπο της να ζήσει και θα ζήσει.
Όποιος δε σπείρει τη σπορά και δεν καλλιεργήσει,
καρπούς δε θα βρει μια φορά να κόψει, να θερίσει.
Οι αγρότες που τη μάνα γη την αγαπούν σε βάθος,
γι’ αυτό και την καλλιεργούν με πόνο και με πάθος.
Πατέρες, μάνες και παιδιά, παππούδες και γιαγιάδες,
ιδρώνουν καθημερινά, ακόμα και σχολάδες.
Γη μάνα, γη Ελληνική, λατρεία τους μεγάλη,
όσο θα ζουν θα σ’ αγαπούν και στη ζωή την άλλη.
Γι’ αυτά τους τα πιστεύω τους και τα ιδανικά τους,
θ’ αγωνιστούν όσο μπορούν γι’ αυτή και τα παιδιά τους.
Γη μάνα που τους κρατάς ζεστά στην αγκαλιά σου,
όσο θα ζουν θα σε πονούν θα μάχονται κοντά σου.
Σ’ όσους σκληρά σε πολεμούν θα δώσουνε τη μάχη,
αυτό βροντοφωνάζουνε στους δρόμους κι όπου λάχει.
Θα σε κρατήσουνε ορθή, περήφανη, μεγάλη,
εσύ θα μας φιλοξενείς και στη ζωή την άλλη.
Μάνα που μας γαλούχησες με περισσή φροντίδα,
θεά αξιολάτρευτη και λεύτερη πατρίδα.
Μάνα μας δώσε την ευχή στ’ αχάριστα παιδιά σου,
να μετανιώσουν γρήγορα και να ‘ρθουνε κοντά σου.
Ο Παντοδύναμος Θεός, Αυτός θα τα φωτίσει,
ν’ αλλάξουνε πολιτική, να δώσουνε τη λύση.
*Ενας από τα πολλά αγροτόπαιδα της χώρας… φιλόλογος, πρώην Λυκειάρχης, συγγραφέας
