Κύριε διευθυντά,
πόσες αναρίθμητες, αστραποβόλες εικόνες και πλούσια ευγενικά συναισθήματα εμπνέει η θάλασσα σε καλλιτέχνες ή ευαίσθητους ανθρώπους που ξέρουν να διαβάζουν το αλφαβητάρι της και να συνομιλούν με την Ομορφιά της. Η θάλασσα σαν εγκυμονούσα γυναίκα φέρει και τρέφει τη ζωή στο εσωτερικό και εξωτερικό της περιβάλλον. Διατρέχει και τροφοδοτεί κάθε πτυχή του πολιτισμού και της ψυχής μας. Χαρίζει προνόμια μοναδικά και πολυσήμαντα σε όσες χώρες τυχερές έχουν την ευτυχία να χαίρονται το δροσερό άγγιγμά της. Προνόμια οικονομικά, πολιτικά, εθνικά και ευρύτερα πολιτισμικά. Ενίοτε, όπως στην ελληνική περίπτωση, η ύπαρξή της γίνεται κριτήριο και προϋπόθεση εθνικής επιβίωσης. Τέτοια σημασία έχει για μας το Αιγαίο πέλαγος.
Η ιδιαίτερη γεωστρατηγική του θέση ανάμεσα σε Ευρώπη και Ασία το καθιστά σταυροδρόμι πολιτισμών δίαυλο επικοινωνίας προς τη Μαύρη Θάλασσα και αναγκαίο πέρασμα για κάθε δρομολόγιο προς τις άκρες της Μεσογείου και πέρα από αυτήν σε ανατολή και δύση. Το εξαιρετικής σημασίας γεγονός αυτό υποκινούσε πάντα τις γειτονικές χώρες να το εποφθαλμιούν και να το διεκδικούν παραβιάζοντας την μακραίωνη ελληνική του ταυτότητα και κάθε αρχή νομιμότητας. Ειδικά σήμερα με την οικονομική ανάπτυξη των νησιών του την ύπαρξη 250 περίπου λιμανιών σε σύνολο 520 πανελλαδικά, 21 αεροδρόμια και κυρίως τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων και φυσικού αερίου γίνεται πειρασμός ειδικά για την Τουρκία σήμερα με ανανεωμένη αρπακτική διάθεση ασκεί την προαιώνια επεκτατική πολιτική της. Η Τουρκία ειδικά μετά την εισβολή του “Αττίλα” στην Κύπρο (1974) στράφηκε με στρατηγηκό σχεδιασμό και προς το Αιγαίο προκειμένου να προωθήσει τις ανιστόρητες και παράλογες θέσεις προσαθεί με την υποστήριξη των ισχυρών ευρωπαϊκών δυνάμεων να προκαλέσουν σοβαρά προβλήματα στην Ελλάδα και ειδικά στο ανατολικό Αιγαίο έτσι ώστε να χαρακτηριστεί προβληματική, γκρίζα περιοχή με αόριστο εθνολογικό προσδιορισμό εύκολο απόκτημα στο τραπέζι των ληστρικών συμμοριακών διαπραγματεύσεων. Αμφισβητεί την ελληνικότητα και την ελληνική κυριαρχία των ελληνικών νησιών, την υφαλοκρηπίδα, τον εθνικό εναέριο χώρο, το εύρος των χωρικών μας υδάτων, ζητά αποστρατικοποίηση των νησιών του Αιγαίου με απώτερο σκοπό αρχικά το διαχωρισμό του Αιγαίου στη μέση και την ισομερή με την Ελλάδα εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών του βυθού των νησιών μας. Εκμεταλλεύεται τη επιχειρούμενη εγκαθίδρυση μιας παγκόσμιας μονοκρατορίας με αυταρχική εξουσία από τους εκπροσώπους της “Νέας Τάξης”. Είναι στόχος που επεδίωξαν κατά παρόμοιο τρόπο οι Πέρσες στα αρχαία χρόνια, αργότερα οι Ρωμαίοι, και στα νεότερα χρόνια οι Άγγλοι αποικιοκράτες. Η Τουρκία λειτουργεί ως όργανο προώθησης αυτού του σχεδίου προσπαθώντας να εξασφαλίσει την υποστήριξη για την ανάδειξή της σε κύριο φορέα επιβολής εξουσίας σε όλη τη Μεσόγειο. Βέβαια οι πολυεθνικές αυτοκρατορίες διήρκεσαν μόνο όσο διάστημα η βία των όπλων μπόρεσε να τις κρατήσει. Όμως στη μνήμη των λαών το παγκόσμιο κράτος παρέμεινε ως μια επικίνδυνη ουτοπία που μόνο δεινά επισώρευσε στην ανθρωπότητα. Η Τουρκία όμως δεν κινείται με γνώμονα τα διδάγματα της Ιστορίας αλλά ακολουθεί πιστά την παραδοσιακή της επεκτατική της πολιτική και τις εντολές του Ισραήλ, του οποίου τα συμφέροντα εξυπηρετούν και τα δικά της. Αντιτίθεται κάθετα στο Διεθνές Δίκαιο όπως ορίζεται από τη Σύμβαση της Γενεύης 1958, το Διεθνές Δικαστήριο σχετικά με την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας της Βόρειας θάλασσας 1969 και τη σύμβαση του Ο.Η.Ε. για το Δίκαιο της θάλλασσας 1982. Σύμφωνα με τους παραπάνω θεσμούς τα νησιά μας όλα έχουν πλήρη δικαιώματα υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ 12 ν.μ.
Η ιστορική πραγματικότητα όμως λειτουργεί ως αδιάσειστη απόδειξη της νομιμότητας των κυρίαρχων εθνικών δικαιωμάτων μας. Σύμφωνα με την επιστήμη της Γεωλογίας εδώ και πολλά εκατομμύρια χρόνια γεννήθηκε το Αιγαίο από τη μητέρα ξηρά Αιγιήδα η οποία κάλυπτε το σημερινό χώρο. Μεταγενέστερα η Αιγηίδα λόγω τεράστιων γεωλογικών ανακατατάξεων διασπάστηκε και τα περισσότερα μεγαλύτερα τμήματα της βυθίστηκαν στην Τιθηίδα θάλασσα ενώ έμειναν στην επιφάνεια οι κορυφές κάποιων βουνών που αποτελούν τα σημερινά ελληνικά νησιά μας. Η ονομασία του Αιγαίου συνδέεται με το μύθο και την πραγματικότητα όπως χάνεται στα βάθη των πανάρχαιων χρόνων με επικρατέστερη την ετυμολογική εκδοχή ότι το θέμα “αιγ” σημαίνει γρήγορη ορμητική κίνηση, επομένως το Αιγαίο είναι η κυματώδης ταραγμένη θάλασσα. Επίσης έχει στενη σχέση με το μύθο του Θησέα, γιο του βασιλιά της Αττικής Αιγαία, ο οποίος γυρίζοντας από την Κρήτη, όπου σκότωσε το Μινώταυρο, ξέχασε να αλλάξει τα πανιά του καραβιού του όπως είχε υποσχεθεί στον πατέρα του ως σημάδι ότι γυρίζει σώος και νικητής στην Αθήνα. Ο Αιγέας βλέποντας από το Σούνιο τα μαύρα πανιά στο καράβι πίστεψε ότι ο γιος του χάθηκε. απελπίστηκε έπεσε και πνίγηκε στη θάλασσα. Από τότε η θάλασσα ονομάστηκε Αιγαίο στη μνήμη του βασιλιά Αιγέα. Πέρα από την ονομασία, το Αιγαίο είναι χώρος διαμόρφωσης πολλών μύθων οι περισσότεροι από τους οποίους εδράζονται σε πραγματικά γεγονότα. Χαρακτηριστικές πςεριπτώσεις είναι ο Ηρακλής και ο Ιάσονας, ενώ ήταν και τόπος κατοικίας των θεών (η Κρήτη τόπος γέννησης του Δία). Από την παλαιολιθική εποχή και ειδικά τη νεολιθική η καρδιά του ευρωπαϊκού πολιτισμού χτυπά στο Αιγαίο με τη δημιουργία του Κυκλαδικού και του Μινωικού πολιτισμού που άνοιξαν το δρόμο για τον μυκηναϊκό πολιτισμό, πολιτισμό ακραιφνώς ελληνικό με οικουμενική εμβέλεια. Τα νησιά του Αιγαίου βρίθουν από ερείπια αρχαίων πόλεων, ναών και μνημείων ενώ ανάμεσα στους αρχαίους κατοίκους τους βρίσκονται προσωπικότητες που έβαλαν τα θεμέλια πολλών επιστημών και τεχνών, όπως ο Ιπποκράτης γιατρός και ιδρυτής του Ασληπιείου από την Κω, ο Πυθαγόρας ο μαθηματικός από τη Σάμο, ο Αρίσταρχος ο αστρονόμος από τη Σάμο, η Σαπφώ η λυρική ποιήτρια από τη Λέσβο, ο Πιττακός και ο Θεόφραστος από τη Λέσβο και πολλοί άλλοι για να μην αναφερθούμε στους μεταγενέστερους.
Αργότερα μια σειρά επίδοξων κατακτητών δοκίμασαν με κάθε μέσο να κατακτήσουν την Ελλάδα και να πάρουν τον έλεγχο και την κυριαρχία της Μεσογείου. Ανάμεσα στους ισχυρότερους ήταν οι Πέρσες τους οποίους απέκρουσαν οι Έλληνες (492 – 478 π.Χ.) πραγματώνοντας την αξία του αμυντικού πατριωτισμού και δίνοντας στον κόσμο ένα λαμπερό και μοναδικό παράδειγμα ηρωισμού. Στη συνέχεια οι Ρωμαίοι δημιούργησαν τη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία στην οποία η Ελλάδα, η Μακεδονία και η Μ. Ασία έγιναν επαρχίες. Όταν όμως η πρωτεύουσα μεταφέρεται στην Κωνσταντινούπολη από τον Μ. Κωνσταντίνο η αυτοκρατορία σταδιακά αποκτά ελληνικά χαρακτηριστικά και το Αιγαίο γίνεται καθαρά ελληνική θάλασσα. Στη συνέχεια οι Άραβες (7ο αι), οι Σλάβοι, οι Βούλγαροι, οι Ρώσσοι, σκανδιναβικά και γερμανικά φύλα επιδιώκουν να βρουν διέξοδο προς την Κασπία θάλασσα και το Αιγαίο. Σε όλες αυτές τις επιθετικές ενέργειες η Ελλάδα απέκρουσε με επιτυχία τον εκάστοτε εχθρό θεμελιώνοντας τα δίκαιά της με επίσημες συνθήκες. Κατά τη διάρκεια του Βαλκανικού πολέμου 1912 επανέκτησε τη Λήμνο, τη Σαμοθράκη, τη Σάμο, τη Χίο, τη Λέσβο, την Ίμβρο, την Ικαρία, την Τένεδο κ.ά. ενώ με τη συνθήκη των Σεβρών (1920) που υπογράφει ο Ε. Βενιζέλος παραχωρείται ανατολική και δυτική Θράκη και τα νησιά του Αιγαίου πλην των Δωδεκανήσων τα όποια κατείχε η Ιταλία η οποία ήταν υποχρεωμένη να επιστρέψει στην Ελλάδα σύμφωνα με το ελληνοϊταλικό Σύμφωνο περί Δωδεκανήσων. Με τη συνθήκη της Λωζάνης η Τουρκία ξαναπαίρνει την ανατολική Θράκη και τα νησιά Ίμβρο και Τένεδο. Πεδίο λυσσαλέων διεκδικήσεων το Αιγαίο ανά τους αιώνες προκαλεί τους πάντες γιατί όλοι ξέρουν την αξία του και κυρίως ότι όποιος ελέγχει το Αιγαίο και τη Μεσόγειο ελέγχει τον κόσμο. Ειδικά για εμάς τους Έλληνες είναι το οξυγόνο μας οικονομικά, εθνικά, πολιτισμικά. Χωρίς αυτό κατακερματίζεται η εθνική μας συνείδηση και ταυτότητα. Δεν θα μπορέσουμε να συνεχίσουμε να υπάρχουμε ως έθνος. Πάνω σε αυτό είναι αποτυπωμένη η ιστορική μας διαχρονία των 3.500 και άνω χιλιάδων χρόνων.
Το Αιγαίο είναι είναι το νευραλγικότερο τμήμα της ελληνικής επικράτειας, συγκεντρώνει φυσικά χαρακτηριστικά, μέσα στα οποία ανήκει και το εξαιρετικό κλίμα του, τα οποία το καθιστούν τόπο ευλογημένο και περιούσιο μοναδικό σε όλο τον κόσμο. Στο έργο των ποιητών της γενιάς του 1930 μεταστοιχειώθηκε σε πηγή και κληρονόμο των διαχρονικών αξιών του ελληνικού πολιτισμού. Περιέχει τα στοιχεία της παράδοσης που εκφράζουν την ιδιαιτερότητα της Ελλάδας ως γεωγραφικού και πολιτισμικού χώρου. Ο Ελύτης στο Άξιον Εστί στη Γένεση δημιουργεί την ταυτότητα του μέσα από τα στοιχεία της ελληνικής φύσης και κυρίως της θάλασσας. Στο έργο του ο νησιωτικός χώρος δεν περιορίζεται σε μια απλή θεματολογία αλλά αποτελεί τον κορμό της ποιητικής του μυθολογίας και συμπυκνώνει την κοσμολογία της ελληνικής παράδοσης. Λέει χαρακτηριστικά στο Εν Λευκώ (1993:18-20) «Σίγουρα κάποια ιστορία ερωτική με διαστάσεις θεϊκές θα προηγήθηκε από τους τεκτονικούς παλμούς και τις ανακατατάξεις των υδάτων, όταν γεννήθηκε το ελληνικό αρχιπέλαγος…», και στη σελίδα 17 «Μπροστά στη ράχη της Σέριφος όταν κατεβαίνει ο ήλιος τα πυροβόλα όλων των μεγάλων κοσμοθεωριών παθαίνουν αφλογιστία. Ο νους ξεπερνιέται από μερικά κύματα και λίγες πέτρες… ερήμην του το Αιγαίο λέει και ξαναλέει εδώ και χιλιάδες χρόνια, με το στόμα του φλοίσβου, σ’ ένα μήκος ακτών απέραντο: αυτός είσαι!». Ανάλογα ο Γιώργος Θεοτοκάς στις Ώρες αργίας (1931) «Μα υπάρχει άραγε στον κόσμο τίποτα πιο συγκινητικό από το Αιγαίο;». Το Αιγαίο μας είναι το σπίτι μας, είναι η περιουσία μας, είναι η ζωή μας.
Το βάρος της διαχείρησης των θεμάτων αυτών πέφτει στην ελληνική κυβέρνηση η οποία έχει ύψιστο χρέος να ακολουθήσει μια υψηλή στρατηγική για να προασπίσει την εδαφική ακεραιότητα και ανεξαρτησία της χώρας μας. Έχει χρέος να αμυνθεί όπως ταιριάζει στην ένδοξη ιστορία μας με πνεύμα καθαρού πατριωτισμού, αξία διαχρονική στην ελληνική Ιστορία, απέναντι σε κάθε προσπάθεια οικονομικής, εθνικής, ευρύτερης πολιτισμικής υποβάθμισης της χώρας, ακόμα και με πόλεμο. Δεν μπορούν να χαρίζονται χωρίς πόλεμο εδάφη που παρέμειναν ελληνικά με αιματηρές θυσίες χιλιάδων Ελλήνων. Κανείς διάλογος με θέμα τα εθνικά κυριαρχικά μας δικαιώματα δεν έχει λογική. Αυτά είναι ΑΠΟΛΥΤΑ ΚΑΙ ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΑ. Ούτε μια σπιθαμή για κανένα. Αρκετά έχουμε έως τώρα χαρίσει. Κάθε άλλη ενδοτική στάση ισοδυναμεί με ΠΡΟΔΟΣΙΑ. Και μην ξεχνάμε οι προδότες μένουν στη συλλογική μνήμη σαν φαντάσματα, εξασφαλίζουν αιώνια μια θέση στις μαύρες σελίδες της Ιστορίας, στις μαύρες σελίδες της λαΪκής ψυχής , στο Ανάθεμα.
Κάτω τα χέρια από το Αιγαίο,
Κάτω τα χέρια από την Ελλάδα.
Παπαδερού Κλειώ
(φιλόλογος)
