Η Ελλάδα παρότι φαίνεται ότι ξεπερνά το οικονομικό θρίλερ, εντούτοις αντιμετωπίζει μια σωρεία Τουρκικών προκλήσεων που την επιστρέφουν στην κρίση της δεκαετίας του ‘80 και στα συνεπακόλουθά της. Με την Τουρκία δεν βρήκαμε ποτέ μια μόνιμη λύση, αφού οι ενεργειακοί πόροι της Νοτιοανατολικής Μεσογείου και το ναυάγιο των τελευταίων συνομιλιών για το Κυπριακό, κλιμάκωσαν την ένταση και την ανασφάλεια του πληθυσμού. Προσωπικά βρίσκω εξίσου αστείους και του Τουρκοφάγους και τους ριψάσπιδες. Και θεωρώ ότι ο δημόσιος διάλογος που καλλιεργείται στην χώρα, αντί να εκτονώνει την πίεση, την εντείνει. Η Ελλάδα -χωρίς τους “δαίμονές” της- πρέπει να πάρει μια απόφαση. Πρέπει ν’ αποφασίσουμε τι ακριβώς θέλουμε να κάνουμε με την Τουρκία, να ενημερώσουν τον ελληνικό λαό και να προχωρήσουν. Αυτό είναι μια απόφαση της πολιτικής ηγεσίας του τόπου, και δεν είναι ανάλυση. Εξάλλου, τις κρίσιμες στιγμές κάποιος πρέπει ν’ αποφασίσει. Παρ’ ότι η άποψη πρώην πρωθυπουργού θα ήταν στην παρούσα φάση χρήσιμη, η τωρινή ηγεσία θα πρέπει να έχει την οξυδέρκεια να χαράξει μια πολιτική. Αυτή είναι η τραγική μοίρα των ηγεσιών. Πρέπει ν’ αποφασίζουν. Ιστορίες με τον Νικηταρά τον Τουρκοφάγο, ξέρω κάμποσες. Μόνο που τώρα γράφει Ιστορία η ελληνική κυβέρνηση και το αρραγές εθνικό μέτωπο. Πρέπει κατ’ αρχάς ν’ αποφασίσουν αν η συγκυρία είναι επισπεύδουσα και πρέπει να δράσουν γρήγορα και ακαριαία. Ο γράφων πιστεύει στον “ξαφνικό θάνατο” του Μνημονίου Τουρκίας -Λιβύης. Πρέπει ν’ ανακτήσουμε το προνόμιο του καθορισμού των εξελίξεων. Στην τελευταία του τηλεοπτική συνέντευξη, ο Ερντογάν ήταν σε παροξυσμό και εμφανώς εκνευρισμένος από την απομόνωση της Τουρκίας. Με γεια του με χαρά του… Η Ελλάδα παίζει καλά το παιχνίδι με τη Γαλλία και την Ιταλία και την αποστολή φρεγατών, ελπίζοντας ότι έτσι θα συνετιστεί ο Ερντογάν. Η στάση των ΗΠΑ είναι μυστηριωδώς αστεία, εκπορευόμενη από τον εθνολαϊκισμό του Τραμπ. Ο κ. Τραμπ δεν έχει αντιληφθεί τον ρόλο που διαδραματίζει η Αμερική. Θέλει μόνο να ντιλάρει σαν μεγαλομανάβης. Κρίμα.
Αξιότιμε,κύριε το ότι δεν βρήκαμε μέχρι σήμερα σταθερή λύση με την Τουρκία οφείλεται στο ότι η άλλη πλευρά δεν θέλει η όποια λύση να έχει την βάση της στους διεθνείς κανόνες ,αλλά στο δίκαιο της ζούγκλας και να γίνει η γνωστή μοιρασιά του καραγκιόζη.Τελευταίως δε μετά την νεκρανάσταση των χαλιφάτων και των Οθωμανικών ονειρώξεων θέλει να ισοπεδώσει και να δορυφοροποιήσει την περιοχή θεωρώντας ότι είναι ο απόλυτος περιφερειάρχης.Η πατρίδα μας αφού πέτυχε μια απαραίτητη συνεννόηση των πολιτικών δυνάμεων(δηλαδή τα αυτονόητα)οφείλει να συνεχίσει την διπλωματική κινητικότητα και παράλληλα να επισπεύσει τις συμφωνίες ΑΟΖ με την Αίγυπτο και την Κύπρο ,μετά την επιστροφή του Πρωθυπουργού από τις ΗΠΑ,όπου πρέπει να γίνουν γνωστές οι προθέσεις μας και οι απόψεις μας για το δίκαιο της θάλασσας ,οι οποίες συμπίπτουν με αυτές των ΗΠΑ.Πολύ σωστά το λέτε δεν χρειαζόμαστε ριψάσπιδες ούτε τουρκοφάγους όπως τους εννοείτε στο άρθρο σας ,για να μείνω στην εποχή χρειαζόμαστε στρατηγιστές σαν τον Καραϊσκάκη και το Γέρο του Μωριά που να έχουν καρδιά ,νου και γνώση της καταστάσεως.Και ναι η χώρα μας πρέπει να έχει χαραγμένη και επεξεργασμένη ΚΡΑΤΙΚΗ πολιτική κατ΄αρχάς σε ότι αφορά την απειλή της Εθνικής μας υπάρξεως από την γείτονα και στην συνέχεια το χτίσιμο σταθερών συμμαχιών κοινών συμφερόντων στην περιοχή μας που προάγουν την σταθερότητα,τις καλές σχέσεις ,την ανάπτυξη της οικονομίας και την ευημερία,,,,,,με εκτίμηση