Από τότε που κουράστηκα να ψάχνω, έμαθα πως είναι δύσκολο να βρίσκω και σταμάτησα να ψάχνω το άλλο μισό. Του άλλου το άλλο μισό.
Γιατί μου φυτέψατε το μύθο του άλλου μισού;
Δεν θέλω μισαδάκια. Τα θέλω όλα και ολόκληρα.
Θέλω το δικό μου μισό να το κάνω ολόκληρο. Να ολοκληρωθώ χωρίς το μισό του άλλου. Το άλλο δεν το θέλω μισό, το θέλω επίσης ολόκληρο.
Γιατί… δύο ξένα διαφορετικά μισά μπορεί να μην ταιριάζουν στο σχήμα και στο χρώμα, να μην κολλήσουν. Να μην εφάπτονται καν. Οπότε θα είναι πάντα μια παραφωνία. Θέλω το δικό μου μισό να το ολοκληρώσω να το κάνω ολοστρόγγυλο σαν μια πολύχρωμη μπάλα που θα κυλάει στο χρόνο. Κι εκεί στου χρόνου το γύρισμα μπορεί να συναντήσει σε ανύποπτο χώρο και χρόνο μια άλλη πολύχρωμη μπάλα που επίσης θα κυλάει μόνη της και ολόκληρη. Αυτόνομη, αυτοτελής και αυτάρκης.
Το μισό θα το περιορίσω στο μισό κιλό ψωμί. Μισό φέτα, μισό κρεμμύδια από μισό ζαρζαβατικά και μισό κιλό κιμά. Οπότε μια χωριάτικη και 3-4 κεφτεδάκια μου βγαίνουν.
Εδώ είναι επιβεβλημένα τα μισά λόγω οικονομικής στενότητας.
Υ.Γ.: Σας στέλνω όλη την αγάπη μου. Όλα τα ευχαριστώ και όλες τις ευχές να βρείτε το άλλο σας μισό ή να ολοκληρώσετε το δικό σας μισό.
