…και προσκηνύµατα της Ιεράς Μητροπόλεως µας.
∆ιαβάζω την πέµπτη σελίδα… Μικρό – µικρό το καλανταράκι του 2024 της Μητρόπολης Κισσάµου και Σελίνου. Μου αρέσει πολύ. Αυτή η ιδέα να φωτιστεί η πέτρα, η ‘‘Σπηλαιώδης Αγιότητα’’, έχει νοµίζω, πολύ µεγάλο ενδιαφέρον.
Είναι γνωστά, µερικά ιερά, εκκλησίες, ερηµικά, µοναχικά, σε ανηφοριές ή θαλασσοτοπία γραφικά και µυρισµένα… Η σπηλιά εκείνη η πρωτόγονη, η αρχέγονη ‘‘εσοχή’’ στο χώµα, καταφυγή στον κατατρεγµό, φιλόξενο κρησφύγετο, κοίτη, κλίνη, δροσιά ‘‘σταλαγµίτισσα’’ στον κατακοπο περαστικό, τον αγωνιστή που κινδυνεύει.
Το σπήλαιο, το σπηλιάρι το σπηλιαράκι των αγριµιών, η σπηλιά, γίνεται τόπος ιερός και αγιασµένος, µ’ ένα εικόνισµα! Με µια Αγιογραφηµένη µορφή του ασκητή, του αναχωρητή, του Σωτήρα ή της Γλυκοφιλούσας το Θείο Σπλάχνο της…
Παίρνει το στίγµα του το ταπεινό ‘‘θυλάκιον’’ της Θρησκείας µας, µε µια οριζόντια υποτυπώδη ‘‘τράπεζα’’ µαρµάρινη, ή ξύλινη ή πέτρινη αδιάφορο, και το Άγιο Μανδήλιον πάνω στο οποίο θα τελεστεί η ιερουργία!
Ο λόγος ο Θεολογικός, δεν αλλάζει. Εκείνο το Αναλόγιο και µε τον λόγο του φωτισµένο, εκείνο το κερί που ανεβάζει µε τη ‘‘φωτερή αµυδρότητά’’ του, τις σκιές και τις παρουσίες µικρής χωρητικότητας, όµως κάτανυκτικές ευλαβείς και δοσµένες. Εκείνες οι εκκλησίτσες
-τόποι Θεού- ορθάνοιχτοι πάντα για την προσευχή του διαβάτη και το αγκάλιασµα του αµαρτωλού που κυνηγήθηκε…
Το ‘‘Σπηλαιόκλησο’’ πανέµορφο φορτισµένο τους θρύλους του, είναι εδώ!
«…Σ’αυτούς λοιπόν τους άγονους και άγριους χώρους και τόπους, τα σπήλαια και τις οπές της γης, τους τόπους που µεταµορφώθηκαν σε τόπους ιερούς και αγίους, σε τόπους κατοικίας του Θεού, τόπους ασκήσεως και προσευχής, Οσίων πατέρων, τόπους καταφυγής πονεµένων και κατατρεγµένων ψυχών τόπους ανάπαυσης, παρηγοριάς και αναψυχής, τόπους αγιασµού και χάριτος, τόπους τελειώσεως Οσίων και Αγίων της πίστεως µας, τόπους φωτεινούς στα σπηλαιώδη Ιερά Προσκυνήµατα, ως και τους σπηλαιώδεις Ιερούς Ναούς της Εκκλησιαστικής µας Περιφέρειας των ευλογηµένων επαρχιών µας, της Κισσάµου και του Σελίνου, ευλαβικά αφιερώνουµε το φετεινό Εορτολόγιο της Ιεράς Μητροπόλεώς µας…»
Γράφει ο Σεβασµιώτατός µας Κ. Αµφιλόχιος
…Μια καµπανούλα, υπέροχη, επικρεµάται στο στόµιο, ενός µικρού σπηλαίου στην 5η σελίδα, δηλωτική της ευλάβειας που ‘‘κατοικεί’’ πλέον, εντός του. Αξίζει πιστεύω να αναφέρω µερικά ιερά ενδεικτικά.
Του Οσίου Ιωάννου του Ερηµίτη στην Μαραθοκεφάλα Κισσάµου.
Των Οσίων 99 Πατέρων στον Αζωγυρέ Σελίνου.
Τον Ιερό Ναό της Αγίας Τριάδας στα Αφράτα Κισσάµου κοντά στην Ορθόδοξο Ακαδηµία. Ιερός Ναός Αγίων Κων/νου και Ελένης στο Περαχώρι κοντά στα Νοχιά καθώς και του Τιµίου Προδρόµου. Σπηλαιώδης Ιερός Ναός του Αββά Μακαρίου (Ορθοδ. Ακαδηµία). Τιµίου Προδρόµου στο Καστέλι. Ο αγαπηµένος µας Ντάµιαλης. Της Αγίας Μαρίνας στο Ραβδούχα το Σπήλαιο της του Θεού Σοφίας Τοπολίων, να φυλάει από το ‘‘φρύδι’’ της, τους περαστικούς! Συγχαρητήρια!
