Το πιο ωραίο πολιτικό ανέκδοτο που κυκλοφορεί στα Χανιά είναι η παράκαµψη Τοπολίων και η ρούµπα που µας χορεύουν.
Το πολύπαθο έργο συµβασιοποιήθηκε τον Απρίλη του 2014 µε ορίζοντα ολοκλήρωσης το 2016.
Ωστόσο µετά από πολλά προβλήµατα και διαδοχικές (νεοελληνικές…) παρατάσεις ανακοινώθηκε αρµοδίως (στα καθ’ ηµάς) ότι πήρε παράταση ακόµη 8 µήνες αυτήν τη φορά για τις 30 Ιουνίου του 2025.
Νικήσαµε!
Αυτή η εισαγωγή είναι το χαριτωµένο πρελούδιο για ένα πολύπαθο έργο του νοµού Χανίων και τη ρούµπα που µας χορεύουν µε τις συνεχείς παρατάσεις και αναβολές.
Και όποιος δεν το βρίσκει χαριτωµένο το πρελούδιο, δεν ξέρει πού πατά και πού πηγαίνει.
Έτσι ένα πολυδιαφηµισµένο έργο δεν έριξε τα τσιµέντα.
∆εν ξέρω πόσες λέξεις έχουν γραφτεί στα Χανιά για να παρουσιάσουν αυτήν την ασυνέπεια λόγων και έργων από την Περιφέρεια Κρήτης.
Ίσως έχουν γραφτεί τόσες λέξεις όσες το επικό σενάριο της υπερπαραγωγής του ‘‘Μπεν Χουρ’’.
Φταίνε οι πρωταγωνιστές;
Όχι.
Τότε ποιος φταίει;
Φταίνε… τα τσιµέντα.
Μπορεί να φταίει για την παράταση µέχρι το 2025 και ο ‘‘γκλοµπαλισµός’’.
Μπορεί και ο κουµπάρος µας ο Χατζηπετρής.
Βρήκα όµως τι φταίει.
Φταίει ότι οι αρµόδιοι της Περιφέρειας Κρήτης πολιτεύονται ως ελεύθεροι σχολιαστές µιας κατάστασης της οποίας αντιλαµβάνονται τη δυσκολία, αλλά δεν έκαναν τίποτα για να τη λύσουν.
Από το 2014 µέχρι σήµερα…
