Κύριε διευθυντά,
αυτές τις μέρες πριν τρία χρόνια, στις 29 Δεκεμβρίου 2014, η Βουλή απέτυχε να εκλέξει πρόεδρο της Δημοκρατίας στην τρίτη ψηφοφορία, με αποτέλεσμα να διαλυθεί και να οδηγηθούμε σε πρόωρες εκλογές. Ηταν ακριβώς η εποχή που η χώρα ετοιμαζόταν να βγει στις αγορές με προληπτική γραμμή στήριξης και η προβλεπόμενη ανάπτυξη για το 2015 ήταν 2,7 %.
Μεταξύ των δυνάμεων που έδρασαν συνειδητά κατά του εθνικού συμφέροντος σε εκείνη την ψηφοφορία ήταν το κόμμα της ΔΗΜΑΡ, που στις εκλογές έμεινε εκτός Βουλής. Με την πράξη της αυτή υπέγραψε το πιστοποιητικό θανάτου της ανανεωτικής Αριστεράς, με το πρόσθετο επιβαρυντικό στοιχείο της πολιτικής καταισχύνης.
Από τους βουλευτές και τα στελέχη της ΔΗΜΑΡ εκείνης της εποχής, άλλοι αποσύρθηκαν από την πολιτική σκηνή, άλλοι προσχώρησαν στη ριζοσπαστική Αριστερά και άλλοι εντάχθηκαν στις τάξεις της ΔΗΣΥ.
Η περηφάνια για την ψήφο του 2014 όσων έφεραν στην εξουσία και σήμερα υπηρετούν το κυβερνών κόμμα είναι κατανοητή. Αλλά οι υπόλοιποι; Συνεχίζουν αγέρωχοι σαν να μη συνέβη τίποτα. Και επειδή στον τόπο αυτό σχεδόν όλοι ξεχνάνε γρήγορα και έτσι κανείς δεν τους ρωτάει αν μετάνιωσαν, ξέχασαν και οι ίδιοι το όνειδος της ψήφου τους και την ανάληψη της πολιτικής ευθύνης που τους αναλογεί έναντι της ιστορίας.
Της πολιτικής ευθύνης για την παρ’ ολίγον έξοδο της χώρας από την Ευρωζώνη, την επιβολή κεφαλαιακών ελέγχων στις τράπεζες, την υπογραφή τρίτου μνημονίου με βαρύτατες περικοπές μισθών και συντάξεων και φορολογικές επιβαρύνσεις, και την τριετή οικονομική οπισθοδρόμηση με άδηλο το μέλλον· και ακόμη γιατί συνέβαλαν, ώστε να έλθει την εξουσία μια κυβέρνηση που δεν έχει κανένα ηθικό και θεσμικό φραγμό.
Μιχ. Πασχάλης,
ομότιμος καθηγητής Κλασικής
Φιλολογίας, Πανεπιστήμιο Κρήτης
