Σ’ ένα εξώφυλλο, με υπόλευκο φόντο, το οστεώδες πρόσωπο της ποιήτριας, με γωνίες στις παρειές, “φωτοσκιάζουσες” αυστηρά και ανέκφραστα, όμως γοητευτικά πολύ, δηλώνουν σύμφωνα με τους… φυσιογνωμιστές, προσωπικότητα με εσωτερικότητα και δυναμισμό…
Η IDEA VILARINO.
Mια θαυμάσια έκδοση, που κορυφώνει σε τετρακόσιες (!) σελίδες ενδεικτικότατη ποίηση της Λατίνας δημιουργού, και στο πρωτότυπο. Και Ισπανικά δηλαδή, και ελληνικά.
Συνεπώς, η κα Ελενα Σταγκουράκη, καθώς συνάγεται, με αγάπη, μεράκι, γλωσσομάθεια, κατέθεσε κόπο πολύ, χρόνο και ευθύνη στην εντρύφησή της πάνω στο υπερπλούσιο υλικό που αφορά τη σπουδαία Ουρουγουανή ποιήτρια!
Ποίηση, βιογραφικά στοιχεία, συνεντεύξεις, επιστολές, και βεβαίως, στοιχεία παραπεμπτικά και επεξηγηματικά.
Ολο το θαυμάσιο πόνημα η Ελενα το αφιερώνει στη μνήμη του Δημήτρη Αρμάου, ο οποίος επιμελήθηκε το πόνημα τούτο, και την τίμησε (όπως γράφει), με την υποστήριξή του… Εξάλλου, τον θεωρεί πνευματικό της πατέρα.
Το άνθος της στάχτης…, συνιστά ορισμό, και “λυρική σπουδή” στην αγάπη…
«Η αγάπη… αχ, τι ρόδο η αγάπη. Να το έχεις, να το κρατάς, να συμπληρώνεις νερό γλυκό και καθαρό, να κοιτάζεις τη μαγική ανάδυση του αρώματός του και αυτήν την αχλή της φωτιάς που στα πέταλα λυγίζει.
Η αγάπη… αχ, τι ρόδο η αγάπη, τι ρόδο αληθινό.
Αχ, τι ρόδο απόλυτο, βαθύ, αισθησιακό, με μίσχο αφηρημένο και ρίζες αγωνίας, σε γη επάνω άστατη, αφόρητη, σιωπηλή, ενώ εκείνο, το ρόδο, ατάραχο.
Να το έχεις, να το κρατάς, να το νιώθεις, και πριν σου μαραθεί να μεθύσεις στο άρωμά του, να αγκιστρωθείς από τα ξίφη της αγάπης, του λουλουδιού αυτού, αυτού του ρόδου αυταπάτης, της ιδέας του ρόδου, ενός ρόδου ιδανικού» (1944).
…Η ποίηση της Βιλαρίνιο, αμιγώς υπαρξιακή, βαθύτατα ερωτική έως και το ύστατο εκφραστικό της κύτταρο, ανάγεται αβίαστα δίχως ενδοιασμό και συστολή, φτερουγίζοντας γλυκά, στα ελεύθερα πεδία του αισθησιασμού, ως κορυφή ερωτικής αγιοσύνης…
«Θέλω να σε κάνω τ’ όνομά σου να ξεχάσεις στο στρώμα μου μεσ’ τα χέρια μου να σ’ αγαπήσω θέλω και στο τέλος να εισβάλω τη σάρκα να νικήσω και στο αίμα σου για πάντα να χαθώ…» (1958)
Αλλά και…
«…Χθες νύχτα στο όνειρό μου μια φούχτα τόσης στάχτης σου έκανα, έρωτα άγιο, γαλήνιο κι εξαίσιο εσένα που είσαι τόσο, τόσο καιρό στο χώμα» (1990)
Εξάλλου, και σημαίνον και συνειρμοί, ανεβαίνουν σε ύφανση υψηλή, και, και εγγίζουν ευλαβικά, μια από τις εμβληματικότερες τραγωδίες της υφηλίου…
Τη Χιροσίμα… Την ειδικά, γνωστή δημιουργία “Χιροσίμα αγάπη μου” “Hiroshima non amur”, «ίσως αν έβλεπες, αν υπέφερες δύο ώρες σαν σκυλί, αν έβλεπες πόσο να πονέσει μπορεί να κάψει να πονέσει και να λυγίσει σαν ψυχή απ’ το σίδερο και τη χαρά για πάντα να σβήσει δέρμα θαρρείς καμένο κι έβλεπες το δίχως άλλο πως μπορείς να ζεις ακόμη δίχως να φαίνονται οι πληγές, θέλω να πω τότε ίσως να πίστευες, ίσως να υπέφερες, ίσως να κατανοούσες».
…Αγαπημένη μου Ελενα, (C.Z.J!), σ’ ευχαριστώ θερμά για το ωραίο σου δώρο, και για την τόσο τρυφερή αφιέρωση σε μένα… Σου εύχομαι καλή συνέχεια στους δρόμους της γνώσης και του πολιτισμού όπου διαπρέπεις, με ενσυνείδητη επιλογή και ευαισθησία…
Πέντε απαντήσεις της Ιδέας Βιλαρίνιο στο ερωτηματολόγιο Προυστ (2005)
«- Ποιο το βασικότερο στοιχείο του χαρακτήρα σου;
– Η αυστηρότητα.
– Ποιο χαρακτηριστικό εκτιμάς ιδιαίτερα σε μια γυναίκα;
– Τη σοβαρότητα.
– Τι εκτιμάς περισσότερο στους φίλους σου;
– Τη φιλία, δίχως περιστροφές και παραχωρήσεις.
– Ποιο το χειρότερό σου ελάττωμα;
– Η αδιαλλαξία.
– Ποιο το ιδανικό της ευτυχίας;
– Η μοναξιά».
