Στην περιοχή που βρίσκεται σήμερα η λίμνη Πλαστήρα λειτουργούσε την περίοδο της κατοχής ένα κρυφό αεροδρόμιο. Το αποκαλούσαν «αεροδρόμιο φάντασμα» επειδή οι Γερμανοί δεν κατάφεραν να ανακαλύψουν την τοποθεσία του. Το 1943 κρίθηκε απαραίτητο από τους συμμάχους να δημιουργηθεί ένα αεροδρόμιο, το οποίο θα διευκόλυνε την επικοινωνία των Βαλκανίων με τη Μέση Ανατολή. Το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς είχε υπογραφεί και η συμφωνία υπαγωγής του ΕΛΑΣ στο Στρατηγείο της Μέσης Ανατολής. Η κατασκευή ενός πρόχειρου αεροδρομίου θα εξυπηρετούσε την συνεργασία μεταξύ συμμάχων και ΕΛΑΣ. Ιδανική τοποθεσία θεωρήθηκε το υψίπεδο της Νεβρόπολης, που βρίσκεται σε ύψος 800 μέτρων στη θεσσαλική Πίνδο. Βρισκόταν ανάμεσα στα χωριά Τσαρδάκι και Νεοχώρι της Καρδίτσας.
Η περιοχή ήταν καταφύγιο ανταρτών και θεωρήθηκε κατάλληλο μέρος, καθώς είχε εύκολη πρόσβαση στην υπόλοιπη Ελλάδα. Το «αεροδρόμιο της Νεράιδας», όπως ονομάστηκε, χρησίμευε στη μεταφορά σημαντικών προσώπων και εφοδίων για τη συνέχιση του αγώνα. Το όνομα του οφείλεται στο διπλανό χωριό Νεράιδα, όπου διέμενε ο αρχηγός της αποστολής, βρετανός Έντυ Μάγιερ. Τον σχεδιασμό του αεροδρομίου ανέλαβαν οι μηχανικοί, Γ. Βλάβος και Λ. Σαμουλίδης. Στα μέσα του καλοκαιριού του ’43 μια ομάδα ανταρτών εργάστηκε σκληρά και μετέτρεψε το οροπέδιο σε ένα μικρό αυτοσχέδιο αεροδρόμιο. Αποτελούταν από έναν μακρύ και πλατύ διάδρομο και έναν μικρότερο κάθετο. Υπεύθυνος του εγχειρήματος ήταν ο άγγλος λοχαγός Ντένις Χάμσον. Το βράδυ της 9ης Αυγούστου ξεκίνησε η λειτουργία του αεροδρομίου. Τότε προσγειώθηκε το πρώτο στρατιωτικό αεροπλάνο των συμμάχων από το Κάιρο. Αλεξιπτωτιστές και στρατιώτες από τη Σοβιετική ένωση προσγειωνόταν στην Ελλάδα. Αντίστοιχα, έλληνες αντάρτες είχαν τη δυνατότητα να αναχωρούν μυστικά για το Κάιρο ώστε να οργανώσουν τον αγώνα. Ενώ οι Γερμανοί υποψιάστηκαν τη λειτουργία ενός αντάρτικου αεροδρομίου, δεν κατάφεραν να βρουν την ακριβή τοποθεσία. Μάταια έκαναν αναγνωριστικές πτήσεις και περιπολίες πάνω από τη περιοχή. Το καμουφλάρισμα των ανταρτών δεν τους το επέτρεπε. Λίγο πριν από το ξημέρωμα, ειδική ομάδα του ΕΛΑΣ μετέφερε δέντρα από τη γύρω περιοχή και τα «φύτευε» στον διάδρομο προσγείωσης. Οι πτήσεις πραγματοποιούταν μόνο βράδυ και συγκεκριμένες ώρες. Όταν πλησίαζε το αεροπλάνο, οι αντάρτες ειδοποιούνταν μέσω ασύρματου. Αφού γινόταν τα κατάλληλα σήματα, ώστε να βεβαιωθούν ότι πρόκειται για δικό τους αεροπλάνο, άναβαν τις λάμπες θυέλλης που κρατούσαν. Μια ομάδα ανταρτών παρατάσσονταν κατά μήκος του διαδρόμου και έδειχναν τον διάδρομο προσγείωσης.
Για να εκδικηθούν τους αντάρτες οι Γερμανοί έκαψαν τα γύρω χωριά. Ωστόσο, ποτέ δεν κατάφεραν να βρουν το αυτοσχέδιο αεροδρόμιο. Η λειτουργία του σταμάτησε με το τέλος του πολέμου. Το 1959 στην περιοχή που λειτουργούσε άλλοτε το αεροδρόμιο, σχηματίστηκε η τεχνητή λίμνη Πλαστήρα και πήρε το όνομα της από τον πολιτικό Νικόλαο Πλαστήρα που κατάγεται από την περιοχή και είχε το όραμα για τη δημιουργία της.
