Το απεχθές βάρος των λόγων ενός “χαρτογιακά”

«Κατά την τελευταία μου επίσκεψη στην Ελλάδα μπόρεσα πραγματικά να διαπιστώσω ότι δεν έχει αλλάξει μόνο το κλίμα στη χώρα, αλλά ότι υπάρχει πλέον περισσότερη εμπιστοσύνη για το μέλλον», τάδε έφη Φρανκ Βάλτερ Σταϊνμάγερ, πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας.
Πού τάχα να τον πήγανε κι είδε αυτό το… όνειρο και θέλησε να το μοιραστεί μαζί μας, σκέφτομαι ’γω!
Ποιος από εμάς εμπιστεύεται το μέλλον σε τούτον εδώ τον τόπο, ποιος που να είναι ένας από εμάς! Ενας από αυτούς που τούτα τα χρόνια βλέπουν να συρρικνώνονται οι προσωπικότητές τους μπροστά στη λαίλαπα των δημοσιονομικών μέτρων.
Τούτα τα λόγια του κ. Σταϊνμάγερ βέβαια δεν πρέπει να μας παραξενεύουν! Ο συγκεκριμένος κύριος ήλθε, του είπαν τι να πει και το ’πε! Και φεύγοντας για την πατρίδα του άφησε τον “γερασμένο” πληθυσμό της χώρας να ψωμοζητά λίγη αξιοπρέπεια· απ’ αυτή που με λύσσα του ‘χουν αρπάξει όλοι αυτοί οι… κύριοι οι κοστουμαρισμένοι που γνωρίζουν μοναχά την ξύλινη γλώσσα της δικής τους πάστας και πιάτσας!
Ο συγκεκριμένος κύριος ήλθε όπως και τόσοι άλλοι που οδηγήθηκαν τα τελευταία χρόνια μες από τις λεωφόρους της Αττικής γης και τράβηξαν κατά το Μαξίμου, κι έπειτα έκαμε κι αυτός τη δήλωσή του -λες και θα τη θυμόμαστε κι αύριο! Προς τι λοιπόν θα αναρωτηθείτε καταπιάνομαι κι εγώ με μια δήλωση της σειράς;
Δυστυχώς δεν είναι μία, είναι μια καθημερινότητα ν’ ακούμε τέτοιου είδους λόγια κι όταν αυτά προέρχονται από… “επίσημα” χείλη, τόσο μεγαλύτερο το “απεχθές βάρος” τους.
Απεχθές διότι είναι ανακριβές, είναι ψεύτικο, κάλπικο, κοροϊδία. Κι είναι, ακόμη, ένα βάρος από αυτά που συνεχίζουν να μας φορτώνουν οι λογής-λογής χαρτογιακάδες, ντόπιοι και ξένοι πατώντας πάνω στο σβέρκο των πολιτών της χώρας τούτης οι οποίοι κάνουν ουρές στα συσσίτια, που δεν έχουν να πληρώσουν το ηλεκτρικό, που αδυνατούν να πληρώσουν τη δόση για το σπίτι τους, που ψάχνουν δουλειά σε τούτη τη χώρα κι οι πιο δυνατοί παίρνουν των οματιών τους και αφήνουν πίσω τους μάνες, πατεράδες, φίλους, συγγενείς, το παιδικό τους δωμάτιο, τα όνειρα που έκαναν κάτω από την ελληνικό ουρανό και ήλιο και τρέχουν ανά τον κόσμο για… λίγη ζωή…
Μάλλον ο εν λόγω πρόεδρος δεν τα είδε όλα αυτά, πώς εξάλλου θα μπορούσε, πότε να προλάβει να τα δει;
Ωστόσο ο λόγος του – διαπίστωση, έμεινε… μετέωρος ευτυχώς για λίγες μόνο ώρες να μας κοροϊδεύει μπρος στα μούτρα μας! Ο ίδιος ίσως να μην ευθύνεται. Το πολιτικό παιχνίδι τα χει κάτι τέτοια! Και όσοι το γνωρίζουν, το παίζουν!
Ομως εδώ κ. Σταϊνμάγερ, εμείς ζούμε, δεν παίζουμε!
Ζούμε την πραγματικότητα που ποτέ εσείς και κανένας όμοιός σας δεν πρόκειται να γνωρίσετε ποτέ!