Το αποκορύφωμα της κρίσης

Κύριε διευθυντά,
η κρίση στην Ελλάδα ουσιαστικά ξεκίνησε από το Καστελλόριζο με τη γνωστή ανακοίνωση συμμετοχής του ΔΝΤ στα οικονομικά του ελληνικού κράτους, αλλά και την ταυτόχρονη εμπλοκή του σε όλη την Ευρώπη για πρώτη φορά από την ίδρυση της ΕΕ, κάτι ιδιαίτερα σοβαρό για τον Ευρωπαϊκό θεσμό που δεν τα πάει και πολύ καλά με τις οικονομίες πολλών χωρών ιδιαίτερα του Νότου, που έχουν προβλήματα, άλλες μικρότερα, άλλες μεγαλύτερα, βλέπε Ελλάδα και τώρα Ιταλία.
Το τι έχει συμβεί στον τόπο μας είναι γνωστό και έχουν χυθεί τόνοι μελάνι να γράφονται, αλλά και να λέγονται.
Τα προγράμματα που υπογράφτηκαν από τις άβουλες ελληνικές Κυβερνήσεις οδηγούσαν με μαθηματική ακρίβεια στην κατάσταση που είμαστε τώρα, δηλαδή στο πουθενά, παρόλα αυτά όμως υπογράφτηκαν χωρίς καμμία αντίρρηση.
Το μοντέλο “μείωση εισοδημάτων, αύξηση φόρων” λειτουργεί σαν βασική αρχή των μνημονίων, και παρόλο που αναγνωρίστηκαν λάθη από το “ταμείο” συνεχίζουν ακάθεκτοι να εφαρμόζουν τα λάθη τους σε βάρος των Ελλήνων, οι οποίοι υποτάχτηκαν πλήρως στις βουλές των δανειστών.
• Ο ΣΕΒ μιλά για καταστροφική υπερφορολόγηση των πάντων και σωστά τοποθετείται στο ότι μόνο με μία μείωση φόρων μπορεί να σωθεί η οικονομία.
• Η φοροδιαφυγή έχει δημιουργήσει βαρύτατη στρέβλωση στην οικονομία με 80 δισ. τον χρόνο σε βάρος των νομοταγών φορολογουμένων.
• Ο Γερμανός επί των οικονομικών, θέτει πάλι θέμα GREXIT προτείνοντας το με λεφτά ή 10 χρόνια με 4ο μνημόνιο χωρίς λεφτά.
Αυτό βέβαια θυμίζει άγριους βασανισμούς “κρατουμένων’’ στον Β Παγκόσμιο Πόλεμο, γιατί περί αυτού πρόκειται, όταν εκατοντάδες χιλιάδες Ελληνες είναι στις ουρές των συσσιτίων.
• Ενα σημαντικό στοιχείο επερχόμενου χάους στην Ευρώπη είναι εκτός από την κατάσταση στην Ιταλία, η πρωτοφανής πτώση του ευρώ… 1.0420 δολάρια, περίπου.
Το πάλαι ποτέ ισχυρό ευρώ φαίνεται ότι δεν αντέχει στις εμμονές των Ευρωπαίων αξιωματούχων για πολιτικές λιτότητας και βασανισμού της Ελληνικής Οικονομίας και ταυτόχρονα της κοινωνίας, από αποφάσεις που δεν στηρίζουν το “ακριβό” ευρώ πλέον.
• Η Goldman Sacks λέει ότι δεν υπάρχει κίνδυνος διάλυσης για το 2017, και μετά τι γίνεται;
• Το επίδομα – ψίχουλα δίνει μια ανάσα μόνο στην αγορά προσωρινά, γιατί ξεκαθαρίστηκε ότι είναι εφάπαξ και όχι 13η σύνταξη.
Όμως έρχεται ο “κόφτης” στις κύριες συντάξεις με νέο ψαλίδι από 10% ως και 36%, κατ’ απαίτηση των δανειστών και, τιμωριτικά για το επίδομα αφενός και για την προσωπική διαφορά αφετέρου .
• Ο λογαριασμός δεν βγαίνει… με τους νέους φόρους από 1/1/2017, με αύξηση στα καύσιμα, στον καφέ, στα ηλεκτρονικά τσιγάρα, στα σταθερά τηλέφωνα κ.λπ.
• Με όλα τα παραπάνω η έρευνα λέει ότι 8 στους 10 Ελληνες ανησυχούν για το μέλλον των παιδιών τους και δικαίως γιατί τι μέλλον μπορεί να έχει μια κοινωνία που έχει φτάσει στα τάρταρα της ανέχειας.
Το χειρότερο είναι ότι γίνονται κινήσεις αφού έχει γίνει η ζημιά. Παράδειγμα οι 100 δόσεις ήταν κάτι καλό, αλλά τις έχασαν οι περισσότεροι. Τώρα μιλάνε για 180 δόσεις για ρύθμιση επιχειρηματικών οφειλών εξωδικαστικά.
Ακόμη 1 δισ. από την ΕΤΕΠ θα δοθεί στις Τράπεζες για χρηματοδότηση επιχειρήσεων μεσσαίας κεφαλοποίησης. Τα παραπάνω είναι σταγόνες στον ωκεανό του χάους που σκόπιμα έχει δημιουργηθεί.
Δεν μπορεί μια οικονομία, μια χώρα και μάλιστα της Ε.Ε. νά ’ναι σ’ αυτό το χάλι και η κυβέρνησή της να μην είναι ικανή να διεκδικήσει το μερίδιό της από το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης, στην ουσία (τσάμπα λεφτά). Δεν μπορεί οι δανειστές να μας επιβάλουν να πυροβολούμε… τα πόδια μας με βλακώδη και καταστρεπτικά προγράμματα (διάσωσης), και είναι πραγματικά τραγικό και ταυτόχρονα άδικο για την κοινωνία, όταν οι κυβερνήσεις είναι ανίκανες να επιβάλουν μεταρρυθμίσεις, κόβοντας τις δαπάνες από το δημόσιο, χωρίς να κάνουν απολύσεις και μειώσεις συντάξεων που κάνουν μέχρι τώρα και ονειρεύονται να κάνουν στο μέλλον.
Χωρίς οικονομία κλίμακας και δαπάνες χωρίς έλεγχο, πορευόμαστε κυριολεκτικά στον γκρεμό.
Χρειάζεται άμεση δράση των Κυβερνώντων γιατί η δυνατότητα διαφυγής από το πρόβλημα είναι μηδενική.
Εκτός και αν ασκούν και βασίζονται οι πολιτικές παλαιών και νέων αρχόντων… στα συσσίτια, και στην υποτιθέμενη μείωση της ανεργίας με δίωρη και τετράωρη ή και μαύρη εργασία.
Από δω και πέρα δεν υπάρχει επιστροφή, παρά μόνο καταστροφή.
Η κρίση στο αποκορύφωμά της…
Οι ευθύνες μέσα και έξω βαρύτατες…