Το απόκρυμνο χάδι

Ένα πλανεμένο βλέμμα. Φύλλο που υπέκυψε στο άγγιγμα του ανέμου και έφυγε με μια ταξιδιάρα σκέψη. Κρυφός κήπος γεμάτος δροσιά, γεμάτος πηγές, γεμάτος δημιουργία και συναισθήματα. Το χάδι. Εκείνο που δεν το βλέπουν οι άλλοι. Παρά μόνο οι εραστές. Και ίσως να το ψυχανεμίζονται και τ’ αγρίμια. Που είναι ξαπλωμένα και ξεκουράζονται μετά το κυνήγι στους κρυφούς λογισμούς των ποιητών. Ότι δεν αντέχει πολύ θα πεί ότι ποτέ δεν ήταν αλήθεια. Καμιά φορά αναζητάς τη σιωπή. Όταν το παράταιρο είναι υπερβολικά εκκωφαντικό. Και δεν σ’ αφήνει ν’ ακούσεις το φως που ανεβαίνει. Τότε η σκέψη γίνεται αναχωρητής. Σκαρφαλώνει στο απόκρημνο χάδι. Εκεί που δεν μπορεί να τη βρει κανείς εύκολα. Εκεί που μπορεί να γίνει της φωτιάς η γέννα.