Ο πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος, ο μεγαλύτερος ως τότε όλων των πολέμων της Ανθρωπότητας, είχε τελειώσει με την παράδοση “άνευ όρων” της Βουλγαρίας, Τουρκίας, Αυστροουγγαρίας και Γερμανίας.
Οι Σύμμαχοι νικητές (εκπρόσωποι των πιο ισχυρών Δυνάμεων)
1. Πρωθυπουργός Αγγλίας Λοουντ Τζώρτζ
2. Πρωθυπουργός Γαλλίας Κλεμανσώ (ο λεγόμενος Τίγρης)
3. Ο πρόεδρος της Αμερικής Ουίλσον
4. Ο πρωθυπουργός της Ιταλίας Ορλάντο απεφάσισαν να διαλύσουν την Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Όλοι επωφθαλμούσαν α) τα στενά των Δαρδανελλίων β) τον μαύρο χρυσό δηλαδή τα πλούσια κοιτάσματα πετρελαίου της Μεσοποταμίας, της Μοσούλης και γ) την καρποφόρα Μικρασιατική γη.
Ο ανταγωνισμός μεταξύ των νικητών υπήρξε μεγάλος αλλά η Αγγλία η οποία διέθεσε στη Μέση Ανατολή και στην Νοτιοανατολική Τουρκία τρομερές στρατιωτικές δυνάμεις που έφταναν τις 500.000 άντρες, σκέφτηκε να ενισχύσει περισσότερο τη θέση της, υποστηρίζοντας τις μεγαλεπήβολες διεκδικήσεις της Ελλάδας (βλέπε Βενιζέλος), στη Θράκη αλλά και στα δυτικά μικρασιατικά παράλια με επίκεντρο της Σμύρνη, την “Γκιαούρ Ιζμίρ” όπως την ονόμαζαν οι Τούρκοι, για το πλήθος των Ελλήνων που ζούσαν εκεί.
Ο πληθυσμός της Σμύρνης το 1919 ήταν 370.000 κάτοικοι. Απ’ αυτούς οι 165.000 Έλληνες, οι 80.000 Τούρκοι και οι υπόλοιποι 125.000 (Αρμένοι, Εβραίοι, Λεβαντίνοι).
Έπειτα από πολύμηνες συζητήσεις και αντιδράσεις υπεγράφη στις 10 Αυγούστου του 1920 (νέο ημερολόγιο) στις Σέβρες (προάστιο των Παρισίων) η λεγομένη Συνθήκη των Σεβρών. Την αποτελούσαν 400 περίπου άρθρα, τα σημαντικότερα μπορούν να συνοψισθούν στα εξής:
1. Η Σμύρνη και το Βιλαέτι του Αϊδινίου θα διοικηθούν για πέντε χρόνια από Ελληνική Διοίκηση. Μετά η οριστική τύχη τους θα καθοριστεί με δημοψήφισμα των κατοίκων της περιοχής.
2. Η Ανατολική Θράκη, ως την γραμμή της Τσατάλτζας θα ενσωματωθεί στην Ελληνική Επικράτεια.
3. Τα στενά των Δαρδανελλίων θα αφοπλιστούν και θα μείνουν ελεύθερα στη διεθνή ναυσιπλοία.
4. Δίδονται στην Ελλάδα όλα τα νησιά του Αιγαίου (μαζί και η Ίμβρος και η Τένεδος).
5. Η τουρκική αεροπορία και το Ναυτικό θα διαλυόταν και η Τουρκία θα πλήρωνε πολεμική αποζημίωση στους Συμμάχους κ.λ.π.
Την Υπογραφή της συνθήκης των Σεβρών, που δικαίωνε τα πιο τρελά, τα πιο τολμηρά εθνικά μας όνειρα την υποδέχτηκαν με θριαμβευτικές ιαχές οι υπόδουλοι Μικρασιατικοί πληθυσμοί και της Θράκης και ο Στρατός. Στην Ελεύθερη Ελλάδα γιόρταζαν τα νικητήρια.
Τα σύνορα της Ελλάδας στον Ευρωπαϊκό χώρο θα έφταναν ως την Τσατάλτζα, εξήντα μόνο χιλιόμετρα από την Κωνσταντινούπολη την πρωτεύουσα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Το όνειρο της φυλής, το «πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θα ‘ναι», που λογαριαζόταν ανεδαφική ουτοπία αποκτούσε ξαφνικά σάρκα και οστά. Η Ελλάδα των Πέντε Θαλασσών και των δύο Ηπείρων γινόταν πραγματικότητα. Η Συνθήκη των Σεβρών δεν ήταν ένα διπλωματικό έγγραφο ανάμεσα στην Ελλάδα και στην Τουρκία, αλλά μια συνθήκη ανάμεσα στις νικήτριες δυνάμεις. Ήταν δηλαδή ένα έγγραφο παγκοσμίου κύρους. Η Συνθήκη των Σεβρών θεωρήθηκε το αριστούργημα της Ελληνικής Εξωτερικής Πολιτικής.
Ο Βενιζέλος άρπαξε την ευκαιρία και έγινε το θαύμα.
