Οι τέσσερις διεκδικητές της προεδρίας της ΝΔ δεν κατέβηκαν απ’ τον Άρη. Είχαν θέσεις ευθύνης, ήξεραν, ότι δεν προσπάθησαν, να κάνουν αλλαγές, που έπρεπε, να βάλουν το έθνος πάνω απ’ τις ιδέες τους, για να κρατήσουν την εξουσία. Μετατόπιζαν τις ευθύνες στους απέναντι, γι’ αυτό την έχαναν περιοδικά. Τώρα πιστεύουν, παρά τις διαφορετικές απόψεις μεταξύ τους για το μέλλον της ΝΔ, ότι μετά τις εκλογές η εικόνα και το πληγωμένο γόητρο του κόμματος θα αλλάξει και θα σηματοδοτηθεί μετά την εσωκομματική μάχη μια νέα πορεία. Από τους δύο πρώτους διεκδικητές, αν ο κ. Μεϊμαράκης, θεωρείται ως ο άνθρωπος μιας παρωχημένης εποχής και ο κ. Μητσοτάκης της νέας, τότε στον επόμενο γύρο, πρέπει να κερδίσει ο δεύτερος. Είναι κάπως παράδοξο, αυτό που παίχθηκε προχθές, ο Κυριάκος να μην εκπροσωπεί όλον τον Μητσοτακισμό. Αν κερδίσει θα είναι πιο κοντά στην εκσυγχρονιστική ΝΔ, κάτι σαν τον Σημιτισμό. Στην αναμέτρηση δεν έγινε αντιπαράθεση Μητσοτακικών και Καραμανλικών, γιατί ο Μητσοτάκης εμφορείται από δεξιά εκσυγχρονιστικά στοιχεία, που δεν έδειξε να έχει ο Μεϊμαράκης.
Ο Μητσοτάκης με το νέο αέρα, που πήρε, έδειξε το τέλος Καραμανλικών και Μητσοτακικών και το 29%, που τον προτίμησε πάει να ξεπεράσει την κόντρα και να συγχωρέσει τον Μητσοτακισμό. Το μεγάλο ζητούμενο είναι, αν οι Καραμανλικοί καταφέρουν να πείσουν ένα ποσοστό των ψηφοφόρων του Τζιτζικώστα, να ψηφίσουν Μεϊμαράκη και ποιο θα είναι αυτό. Το λογικό είναι, να ξεκινήσουν από ισοπαλία. Αγνωστο πού θα γείρει η πλάστιγγα. Δεδομένου ότι οι “Αδωνικοί” θα πάνε μονοκούκι, ο Κυριάκος παίρνει ένα αβαντάζ, να πλησιάσει τη δυναμικότητα του Μεϊμαράκη υπό την προϋπόθεση, ότι θα πάνε όλοι να ψηφίσουν πάλι.
Η ΝΔ βρίσκεται σε άγονη γραμμή και ίσως υποχρεωθεί να στηρίξει επιλογές της κυβέρνησης, πράγμα που θα φέρει σε δύσκολη θέση, τον όποιον αρχηγό εκλεγεί και θα αποδυναμώσει το επιχείρημα περί “αντιτσιπρισμού”. Λέγεται, ότι το αποτέλεσμα της 10ης Ιανουαρίου θα εξαρτηθεί απ’ το αν μιλήσει ο Κ. Καραμανλής, η αθόρυβη παρουσία του οποίου θέλει να ελέγχει και υπογείως να εξουσιάζει. Το ηθικό των παραγόντων του κόμματος, η διάσπαση του οποίου ήταν ορατή μετά την αποτυχία της πρώτης ψηφοφορίας, αναπτερώθηκε από την παρουσία στις εκλογές των ανθρώπων με τις “τραγιάσκες” και τις “μαγκούρες”, που χλευάστηκαν ως “γέροι”. Αυτοί περιφρουρούσαν την εικόνα του κόμματος, επέβαλλαν την ενότητα, δείχνοντας σ’ όλους τους ψηφοφόρους, ότι η εκλογή είναι εθνική υπόθεση, ότι τώρα χρειάζεται το μέτρο και όχι ακρότητες, υπερβολές και φωνασκίες. Τώρα πια χρειάζεται ισχυρή αντιπολίτευση.
Το πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να λειτουργήσει μόνο με την κυβέρνηση και την αντιπολίτευση σπαρασσομένη και σε θέση ανυπαρξίας. Μια κυβέρνηση χωρίς ουσιαστικό αντιπολιτευτικό έλεγχο, δημιουργεί πρόβλημα μονοκρατορικό και ένα μη λειτουργικό πολίτευμα. Διαφορετικά θα ήσαν τα πράγματα αν ο κ. Μητσοτάκης ερχόταν 3ος. Η υποψηφιότητά του ήταν ρίσκο και όχι ανώφελη. Ακόμη και συγκρούσεις υπήρξαν μέσα στην οικογένεια. Κατά γενική ομολογία θεωρείται μετριοπαθής και ικανός να προχωρήσει σε ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις. Εκπροσωπεί τον νεοφιλελευθερισμό και κινείται στον χώρο της σωστής ιδεολογίας της αγοράς. Αν επικρατήσει θα δημιουργήσει τριγμούς και στ’ άλλα κόμματα.
Τώρα θα πρέπει να ανατρέψει έναν αρνητικό συσχετισμό. Ο δρόμος είναι ανοιχτός για κάθε ενδεχόμενο, καθώς η κατάσταση δείχνει, ότι στην κρίση των μνημονίων δεν μπορούμε, να ζούμε με βεβαιότητες, όλα αλλάζουν. Οι πολιτικοί οφείλουν ν’ αποβάλλουν τη νοοτροπία του λαϊκιστή, που πηγαίνει στα καφενεία, χαιρετάει τους πάντες κι ύστερα πλένει τα χέρια του με οινόπνευμα. Ο νέος πρόεδρος της ΝΔ, που θα είναι και δυνητικός πρωθυπουργός, πρέπει να ‘χει σθένος, να κουμαντάρει τους μηχανισμούς.
