Το Αυγό του Φιδιού ίσως και να µας µοιάζει

Γίνανε τα επεισόδια στη Θεσσαλονίκη, ουρλιάξανε, σπάσανε, απείλησαν, προπηλάκισαν, ποιοι…
Εκείνοι που άσχετα από την ηλικία τους, κρατάνε ιδεολογικές βαριοπούλες για να σπάσουν το Αυγό του Φιδιού…
Προς το παρόν, υπάρχει παρέµβαση της εισαγγελέως του Αρείου Πάγου και δόθηκαν οι απαραίτητες εντολές για τις προανακριτικές και έρευνας διαδικασίες…
Τραγικό να παρεµβαίνει η εισαγγελία και να µην είναι σε θέση να παρέµβει η δοµή και η ταυτότητα µιας κοινωνίας…
Το θέµα δεν είναι αν τα επεισόδια αφορούν σε πρόεδρο κόµµατος, σε άτοµα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας ή σε πρόσωπα που έχουν κάνει την επιλογή τους σε επίπεδο, όποιο επίπεδο, αφορά στη ζωή τους…
Ό,τι χειρότερο είναι να υπάρχεις µέσα στον όχλο και να µην µπορείς να αποφύγεις τον µαγνητισµό που απλώνει ο όχλος. Να φέρεσαι δηλαδή όπως οι πολλοί των ουρλιαχτών και του γιούργια και όχι όπως διδάχτηκες από το σπίτι, το σχολείο, τις υγιείς παρέες ή την ίδια αυτεπάγγελτη καλοσύνη που κρύβει ο άνθρωπος µέσα του…
Ποιο είναι το αυγό του φιδιού…
Αν και ο όρος αφορά σε κινηµατογραφική ταινία, έχει καθιερωθεί η αναφορά του να ορίζει όλα όσα κρύβουν επιµελώς σε πρώτο επίπεδο ο φασισµός και ο ναζισµός…
Αυτά που βρίσκονται πάνω και γύρω από το Αυγό του Φιδιού και ορίζουν την επώαση του, είναι τα ίδια που ξεχύνονται µέσα από τα ουρλιαχτά, τις επιθέσεις, τη διασπορά φόβου, την επικράτηση της τροµοκρατίας, όχι µόνο στους ανυποψίαστους αλλά και στους υποψιασµένους πολίτες…
Όλα όσα συνέβησαν στη Θεσσαλονίκη, τη Συµπρωτεύουσα, τη Νύφη του Θερµαϊκού, τη Φτωχοµάνα, όπως την ορίζουν οι δηµότες της, τα τραγούδια, η ποίηση κι οι ιστορικές αξιόλογες καταγραφές για την Αρχόντισσα του Βορρά, όλα όσα είδαν όχι το φως της µέρας, αλλά το σκοτάδι του σκότους, οδηγούν εύκολα στο συµπέρασµα, πως η τελευταία περίοδος, η γεµάτη µε τροποποιήσεις νοµοθετικές και άλλες σχετικά µε τα δικαιώµατα µερίδας συνανθρώπων µας, αν δεν υπάρξουν οι απαραίτητες κινήσεις και δράσεις -όχι κατασταλτικές ή παρόµοιες- τότε οι ζωές µας θα πληγωθούν ίσως και ανεπανόρθωτα…
Φαίνεται πως κάθε κοινωνική αλλαγή πρέπει να έρχεται, να εισχωρεί στο κοινωνικό γίγνεσθαι µε τρόπο τέτοιο που να γίνονται κατανοητοί οι λόγοι και το δίκαιο των αλλαγών…
Οι φωνές αντίδρασης στις όποιες αλλαγές, που αφορούν µικρές είτε µεγαλύτερες κοινωνικές οµάδες, φωνές από όπου κι αν προέρχονται, όποια κι αν είναι η αφετηρία τους, οφείλουν να έχουν τη διάκριση και την ευθύνη για το µετά, το αργότερα και όχι να ισορροπούν στο σήµερα για την αντίδραση και στο τώρα για το χάος…
Κάθε ουρλιαχτό, κάθε κραυγή τροµοκρατίας στην Πλατεία Αριστοτέλους, ήταν ένας και ακόµα ένας χτύπος στο καµπανάκι της ανόδου της Ακροδεξιάς στην Ευρώπη…
Οι συζητήσεις το τελευταίο διάστηµα, αναδεικνύουν το Φασισµό σε αναµενόµενη µαύρη συνθήκη την οποία θα βιώσουµε αν δεν λάβουµε τα µέτρα µας, δεδοµένων των αιτίων που γεννούν την ακροδεξιά ηγεµονία, το κάθε φασιστικό γλαύκωµα που είναι ικανό να τυφλώσει την ανθρωπιά µας και την κοινωνική µας ευθύνη…
Όταν βλέπουµε µερικούς, δεκάδες, εκατοντάδες, ή περισσότερους να ορµούν σε έναν, σε οµάδα, ή σε περισσότερους, να θυµάστε πως, την δύσκολη οικονοµική µας κατάσταση, την ανεργία, το ηµερήσιο πρωινό ξύπνηµα του ταχυδρόµου µε τους φακέλλους των λογαριασµών, τα αποτελέσµατα, των απειλών για κατασχέσεις πρώτης κατοικία, τη θλίψη και την απογοήτευση χιλιάδων των χιλιάδων συνανθρώπων µας, την εξαθλίωση των αστέγων και των αδύναµων που ξέρουν πως η φωνή τους δεν πρόκειται να ακουστεί από κανέναν, όλα τα γκρίζα σύννεφα της ενηµέρωσης και του εµπαιγµού, όλα αυτά, αντί να τα έχουµε θεραπεύσει τα θερµάναµε στην αδιαφορία και στην κυνικότητα όλων µας…
Έτσι απλά επωάζουµε µε την ανοχή µας και την ασυµµετρία των αντιδράσεων µας, σε κοινωνικό και άλλο επίπεδο, το Αυγό του Φιδιού που ίσως αν καθρεφτιστεί, να διαπιστώσουµε ότι το φίδι ίσως και πάλι ίσως, το Φίδι να είµαστε εµείς…