Η έξαρση της ασθένειας της προέδρου του ΚΙΝΑΛ, Φώφης Γεννηματά έβαλε ξανά τη διαδικασία ανάδειξης αρχηγού στο κόμμα, σε μια νέα αφετηρία. Πόκα για έξι στο ΠΑΣΟΚ, με “κρυφό” χαρτί τον Γιώργο Παπανδρέου.
Μετά την πτώση της κυβέρνησης Σημίτη, το ΠΑΣΟΚ έχει μια μοναδική μανία να αυτοτραυματίζεται στις εσωκομματικές του διαδικασίες. Θυμίζω την τραυματική εμπειρία του 2017, τις διασπαστικές κινήσεις όσων δεν αποδεχόταν το αποτέλεσμα της κάλπης, όπως τον Γ. Ραγκούση, που από σφόδρα επικριτικός στον κ. Τσίπρα έγινε πιστός οπαδός του ή ακόμη τον Γ. Παπανδρέου, που αποχώρησε για να δημιουργήσει το ΚΙΔΗΣΟ, όταν πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ αναδείχθηκε μέσα από διαδικασίες ο Ευάγγελος Βενιζέλος.
Έτσι είναι, «μικρό χωριό – πολύ μουρμούρα».
Τι ψάχνει το ΚΙΝΑΛ μέσα από αυτή την εκλογική διαδικασία; Να φτιάξει ένα πολιτικό προφίλ, να αναδείξει έναν αρχηγό για να αυξήσει το ποσοστό του ή να πέσει στην εσωστρέφεια για το αν… γεννάει ο κόκορας, αβγό; Ποιος να ξέρει; Ο χορός των μνηστήρων για την Αρχηγία απασχολεί πολύ τα δημοσιογραφικά γραφεία αλλά δεν ξέρω αν απασχολεί μόνο την ελληνική κοινωνία των ενήλικων ψηφοφόρων. Για κάποιον που απλά σκέφτεται πολιτικά, σημασία έχει ο χώρος, μέχρι τον Δεκέμβριο να πορευθεί συντεταγμένα και μετά (αν βοηθήσει «ο κόκορας») να διπλασιαστεί το ποσοστό του.
