I.-Σίγουρα ένα Brexit (=έξοδος της Βρετανίας από την Ε.Ε.) θα μας βρει, ως συνήθως, απροετοίμαστους. Πιθανόν και ολόκληρη την Ε.Ε. Η οποία, εδώ που τα λέμε, ούτε για το περσινό Grexit ήταν έτοιμη! Εκεί έπαιξε σκληρά και κέρδισε, επειδή ήδη η εξαθλίωσή μας είχε φτάσει στο απροχώρητο, είχε συντελεσθεί!
Η “Ευρωπαϊκή Ενωση” δημιουργήθηκε αρχικά ως οικονομική ένωση. Δυστυχώς η εξέλιξή της, σε κοινωνικοπολιτικό επίπεδο, μάλλον υπήρξε μηδαμινή, σε αντίθεση με την οικονομία της. Η δε εισαγωγή του ευρώ ως ενιαίου νομίσματος σε 19 από τις 28 χώρες της αποτέλεσε μια ελπιδοφόρα απαρχή, χωρίς όμως συνέχεια και δίκαιη κατανομή της “αξίας” του. Οι ανισότητες διευρύνθηκαν μεταξύ βορρά και νότου, αφού οι οικονομίες των χωρών είχαν δυσθεώρητες διαφορές.
Επίσης, με τόσα “εθνικά” Συντάγματα και με τους τόσους Υπουργούς Οικονομικών, με τις τόσες κοινωνικές αποκλίσεις και τις διαφοροποιήσεις μισθών (ακόμη και για όσους κάνουν την ίδια εργασία), χωρίς μια υποτυπώδη αλλά δυναμική “κεντρική” κυβέρνηση, χωρίς ουσιαστική εξωτερική πολιτική και φύλαξη των “ευρωπαϊκών” συνόρων κ.λπ., όλα αυτά και άλλα οδηγούν σίγουρα το όλο εγχείρημα σε αποτυχία…
Αν, ωστόσο δεν προκύψει κάποια σημαντική αλλαγή στη δομή της! Την οποία από ό,τι φαίνεται μάλλον θα προκαλέσει -άσχετα από το σημερινό αποτέλεσμα- το βρετανικό δημοψήφισμα.
Αν δεν αλλάξει η Ευρώπη, θα διαλυθεί σύντομα, όχι μόνο από κεντρόφυγες δυνάμεις, αλλά και από εξτρεμισμούς. Γι’ αυτό και οι Βυξέλλες πρέπει να συνέλθουν: τι, τέλος πάντων, επιδιώκουν ως τελικό αποτέλεσμα (εμβάθυνση της Ενωσης ή επέκτασή της); Και πώς απαντούν οι γραφειοκράτες της στις νέες προκλήσεις (προσφυγικό, άνοδος του νεο-φασιστικών κινημάτων, οικονομικές κρίσεις, ευρωσκεπτικισμός κ.ά.);
…και οι άλλοι
II. -Ο Βρετανός πρωθυπουργός (κ. Κάμερον), αντιλαμβανόμενος το καταστροφικό μέγεθος μιας αρνητικής απόφασης των συμπατριωτών ήταν (21/6) κατηγορηματικός. Απευθυνόμενος στο θυμικό τους είπε: «Εντός της Ε.Ε., έχουμε το καλύτερο από δύο κόσμους. Σκεφτείτε τα όνειρα και τις προσδοκίες των παιδιών σας». Για να πρσθέσει πως ένα Brexit θα ήταν «τρομερός κίνδυνος» για την οικονομία της χώρας. Έκανε δε σαφές ότι οι Ευρωπαίοι «δεν μπορούν να αναιρέσουν την απόφαση που θα πάρουμε εμείς. Αν ψηφίσουμε έξω, αυτό είναι. Είναι αμετάκλητο. Θα φύγουμε από την Ευρώπη για τα καλά και η επόμενη γενιά θα πρέπει να ζήσει με τις συνέπειες πολύ περισσότερο απ’ ό,τι εμείς οι υπόλοιποι»!
Βέβαια όλη η Ευρώπη βρίσκεται σε φθίνουσα πορεία. Το ίδιο συμβαίνει και με τη Βρετανία. Εστω κι αν πολλοί κάτοικοί της ονειρεύονται αποικιοκρατικά “κλέη”. Αυτά μάλλον τέλειωσαν για όλους και «οι αποικίες» σήμερα είναι καθαρά οικονομικές!
Η σημαντικότερη απώλεια, κατά την άποψή μας, έχει να κάνει με τη γεωστρατηγική από κοινού Ευρώπης και Ηνωμένου Βασιλείου. Ούτε η Ε.Ε. θα είναι ικανή να διαδραματίζει κυρίαρχο ρόλο στη διεθνή πολιτική σκηνή χωρίς τη Βρετανία, ούτε φυσικά και η Βρετανία μόνη της.
Τώρα είναι ευκαιρία, όπως τόνισε προχθές ο κ. Τσίπρας, «να ανοίξει στην ΕΕ ένας διάλογος που θα αφορά τις αιτίες της οικονομικής και πολιτικής κρίσης, τις αιτίες για την αναζωπύρωση των εθνικών στρατηγικών και του απομονωτισμού, αλλά και τις αιτίες για την έξαρση των εθνικισμών και των εθνικών διενέξεων». Μακάρι να εισακουσθεί.
