Το Χαμόγελο του Hλιου

Η ποιήτρια Ελισάβετ Διαμαντάκη – Κωνσταντουδάκη γεννήθηκε στον Φουρφουρά Ρεθύμνου. Σπούδασε στην Παιδαγωγική Ακαδημία Ηρακλείου και εργάστηκε σε σχολεία του νομού Χανίων. Ασχολείται με την ποίηση και γράφει σε παραδοσιακό, ελεύθερο στίχο και Σονέττο.
“Το Χαμόγελο του ‘Ήλιου” είναι η πρώτη της ποιητική συλλογή. Κατά καιρούς έχει δημοσιεύσει ποιήματά της στα Χανιώτικα Νέα και έχει συνεργαστεί με Παιδαγωγικά  και Λογοτεχνικά Περιοδικά.
Με το πρώτο ποίημα του βιβλίου της  «Το χαμόγελο του ‘Ήλιου» με τον τίτλο «ΟΣΑ», η συνάδελφος φανερώνει τι πρόκειται να μας παρουσιάσει. «Γέλια και δάκρυα και όνειρα, παλιά και νια της ζήσης, όσα μ’ αγγίξαν απαλά, κι όσα πληγές μ’ αφήσαν …Τα πήρα μες στου σπλάχνου μου το μυστικό αργαστήρι κι όλα τραγούδια τα ‘ καμα το χρόνο μη φοβούνται!… Της σκοτεινής τους φυλακής την πόρτα τώρα ανοίγω,  στης λευτεριάς το ξάγναντο να βγούν να τραγουδήσουν και στη ζεστή σας την καρδιά να βρούνε καταφύγι…»
Στην πρώτη της ποιητική συλλογή η ποιήτρια επιβεβαιώνει ότι η ποίηση της είναι το εκχύλισμα της ζωής, είναι ένα αυθόρμητο ξέσπασμα, ένας ποταμός συναισθημάτων, είναι τα έντονα και ζωηρά συναισθήματα του ψυχικού της κόσμου.
Ότι, «του νου μαζί και της καρδιάς τ’ ανθρώπου θυγατέρα είναι η ώρια ποίηση η αηδονολαλούσα, που μας γλυκαίνει τη ζωή την πικροφαρμακούσα»
Στα 48 (σαράντα οκτώ) ποιήματα που περιέχονται στο «Χαμόγελο του ‘Ήλιου»  η ποιήτρια αποκαλύπτει τον εσωτερικό της κόσμο, φανερώνει την αγάπη και το ενδιαφέρον της για το παιδί, γι΄ αυτό και γυρεύει ένα κόσμο ζεστό για να συνάξει τα παιδιά του κόσμου που λαχταρούν αγάπη. Ζητά από τον κόσμο μια καρδιά γαλήνια, τρυφερή, να ΄ναι γεμάτη αγάπη. Εκφράζει την άποψη της για τον πόλεμο, για την ειρήνη, για το ωραίο, για τον έρωτα, για τη φύση, για τους πρόσφυγες, για τον άνθρωπο και τη διαχρονική του πορεία.
Για το άγχος του καιρού μας γράφει: «Ο αόρατος δράκος! Το άγχος! Ποτέ δεν έλειψε από τους ανθρώπους, αλλά στις μέρες μας έχει γίνει πιο επικίνδυνος».  «Οι ισχυροί της γης» γράφει,  «φέρουν το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης γιατί αυτοί σκοτώσανε τον ποιητή», όπως δηλώνει στον εν λόγω ποίημα:
«Στη συντροφιά βρισκότανε όλο τρανοί ανθρώποι, οι δυνατοί του χρήματος, οι δυνατοί της μέρας και βασιλιάδες κι άρχοντες του κόσμου κυβερνήτες … μαζί τους κι ένας ποιητής, χωρίς κανένα βέτο… Η συντροφιά υπόγραψε κοινή μια συμφωνία, –  ο ποιητής της συντροφιάς αρνείται να υπογράψει! Η συντροφιά θυμώνει, κι ένα πρωί τον ποιητή, (τον άμυαλο) σκοτώνει» Σε άλλο ποίημα γράφει: «Της ανθρωπότητας το Σπίτι ορθό δε μένει, ενώ πολλοί το χτίζουνε, οι λίγοι το γκρεμίζουνε. Της Ανθρωπότητας το σπίτι θα τελειώσει. Το χτίζει ο μάστορας λαός, κι είναι ανθρώπινος ναός π’ από τη γη στον ουρανό θα τον υψώσει»
Σ’ ένα άλλο ποίημα της μας λέει:  «Ένα ταξίδι ανάκατο με πίκρες και χαρές είναι η ζωή του καθενός πάνω σ αυτή τη Γη, π’ αμέτρητες ως σήμερα έχουν διαβεί γενιές, κι ο δρόμος είναι φίλε μου δική σου επιλογή»
«Το χαμόγελο του ‘Ήλιου» θα σε βοηθήσει αναγνώστη στη σωστή επιλογή μέσα από τις 84 σελίδες του.
Συγχαίρω και ευχαριστώ την αγαπητή συνάδελφο φίλη και συσπουδάστρια στην Π.Α.Η (1962-1964) Ελισάβετ (Βέτα) σύζυγο του καλού φίλου και συναδέλφου Μανώλη Κωνσταντουδάκη (Δράκου), ο οποίος με την αγάπη του και τη συντροφικότητα του, της δίνει έμπνευση για την έκφραση του ωραίου ψυχικού της κόσμου, για την γεμάτη «υψηλών εννοιών» ποίησή της.
Εύχομαι να είναι καλοτάξιδο το βιβλίο της και σύντομα να απολαύσομε και τα άλλα υπό έκδοση ποιήματα της, από τις εκδόσεις «Έρεισμα»