Το Χειρουργείο είναι βαρύ… Θα χρειαστούμε αίμα…

… Πολύ αίμα… θα χρειαστεί η μικρή…
Aκουσα τον γιατρό… Καθαρά, παρά τη ζάλη, τον φόβο, την αγωνία…
Αθήνα, μεγάλο Νοσοκομείο…
Τον άκουσα τον γιατρό…
– Ποιoς συγγενής σας είναι απόλυτα υγιής;; Να δώσει αίμα…
– Εγώ, εγώ, θα δώσω αίμα…
– Κι εγώ, κι εγώ, ακούγονται οι συγκινητικά πρόθυμες φωνές…
Αναγνωρίσιμες φωνές, αγαπημένες, συγγενεικές, φιλικές, συναδελφικές…
Ως άλως φωτεινή, ζεστή, είχαν περιτριγυρίσει το μαξιλάρι μου… Hμουν ασφαλής!…
Σ’ ένα πεντάωρο -όπως ακολούθησε – χειρουργείο, το αίμα ήταν απαραίτητο, ε, και όσο περίσεψε, θα ‘βρισκε σώμα να χορηγηθεί ως μέγιστη προσφορά αλληλεγγύης!
…Παγκόσμια Ημέρα Αιμοδοσίας…, στις Δέκα τέσσερις του Ιούνη, κι οι βιωμένες χαρμολύπες για την ανάγκη που προέκυψε κατασταλαγμένες πια…, ωστόσο ακόμη επικονιάζουν τη θετική σκέψη για την προσφορά αίματος!
Του κορυφαίου ζωτικού υγρού για την λειτουργία των οργάνων του ανθρώπινου οργανισμού και όχι μόνο, δηλαδή…
Με την “ευθύνη” της καρδιάς, να τροφοδοτεί και να παρακολουθεί τα “παιδιά” της, μείζονα ή “ελλάσονα” όλα πάντως με ρόλο στις “εσωτερικές διεργασίες” για τη ζωτική πραγματικότητα…
Οι περιπτώσεις προβλημάτων Υγείας σ’ όλες τις ηλικίες παιδιά, ηλικιωμένους, νέους, απαιτούν Αιμάτωση!
Τα τροχαία ως ξαφνικό ενδεχόμενο με τους νέους κυρίως στην οριακή και ριγούσα περίπτωση της “ορατής” τραγικής εξόδου, απαιτούν Αιμάτωση!
Τα χρόνια προβλήματα που ζητούν τακτική ροή του “ερυθρού ποταμού” της ελπίδας, στην κυριολεξία, απαιτούν Αιμάτωση!
…Η ανάγκη προσφοράς αίματος, είναι πάντα μεγάλη, συνεπώς η προτροπή για προθυμία ενδιαφέρον και ανάπτυξη -ούτως είπειν- μιας θα λέγαμε “Αιμοδοτικής κουλτούρας” που θ’ ανθίζει την ΚΑΛΩΣΥΝΗ στον κοινωνικό ιστό, είναι ένα ευγενικό, ένα “Ιερό Ζητούμενο”!
Λίγο από το αίμα του υγιούς εννοείται, που μπορεί να το προσφέρει, μετάληψη Ανθρωπιάς στο πονεμένο Σώμα, επιφυλλάσει “αντίδωρο λειτουργημένο” του Σώματος, ως “εκκλησία” του Χριστού, αλλά και της ίδιας της Ζωής, που “ανακυκλώνει” τα συστατικά της, για να θριαμβεύει του θανάτου…