28 Οκτωβρίου: Εμείς οι Έλληνες, αυτήν τη μέρα, έχομε διπλή και μεγάλη Γιορτή. Γιορτή Θρησκευτική και Γιορτή Εθνική. Γιορτή της Εκκλησίας και Γιορτή της Πατρίδος. Γιορτή της Παναγίας και Γιορτή της Ελλάδος μας.
– Αιώνες τώρα, οι πιστοί τιμούν και εγκωμιάζουν την Παναγία. Και η Εκκλησία μας έχει γεμίσει τον λειτουργικό χρόνο με γιορτές, με ύμνους και εγκώμια στην Παναγία. Αυτό κάνομε και εμείς σήμερα εδώ. Και απόλυτα δικαιολογημένα:
Γιατί η Παναγία μητέρα του χριστού μας δεν είναι απλός άνθρωπος, ούτε μόνο μια ιδιαίτερα ξεχωριστή προσωπικότητα. Είναι το πρόσωπο που επέλεξε ο Θεός, για να μας δείξει πώς πρέπει να γίνομε, πώς πρέπει να είμαστε, πως πρέπει να ζήσομε. Η Παναγία αποτελεί τη φανέρωση του τέλειου κατά Θεόν ανθρώπου. Αποτελεί, όπως λένε Πατέρες και εκκλησιαστικοί συγγραφείς, το «καθολικό μυστήριο».
– Δεν είναι εύκολο να αναφέρομε, ούτε καν να απαριθμήσομε τις αρετές της υπερευλογημένης μητέρας του Κυρίου. Οι πιο χαρακτηριστικές αρετές, τις οποίες και μας καλεί σε κάθε ευκαιρία η Εκκλησία μας να μιμηθούμε στη ζωή μας, είναι η μεγάλη ταπείνωση, που φαίνεται στην αθόρυβη και μετρημένη παρουσία της στο έργο του Χριστού. Η απόλυτη υπακοή της στο θέλημα του Θεού, ο Οποίος την κάλεσε να παίξει τον ρόλο της στο έργο της σωτηρίας. Η απόλυτη εμπιστοσύνη και η αφοσίωση στον Θεό. Οι Πατέρες της Εκκλησίας μας, εξαίρουν φυσικά και την «θυσιαστική συμμετοχή» της στο έργο του Υιού της και την, μέχρι το τέλος, «σταυρική συμπόρευσή» της με Εκείνον.
– Οι χριστιανοί δικαιολογημένα την τιμούσαν πάντοτε και την τιμούν και σήμερα. Ιδιαίτερα, όμως, οι απανταχού της γης Έλληνες, την θεωρούν ως πρεσβευτή και προσωπική του καθενός προστάτιδα και «μεσίτρια». Αλλά και από το σύνολο, από το έθνος μας ολόκληρο, η υπεραγία Θεοτόκος αναγνωρίζεται και τιμάται ως «σύμμαχος» και ως «προστάτης» του, αλλά και ως «υπέρμαχος στρατηγός» στους ειρηνικούς απελευθερωτικούς αγώνες του. Σ’ αυτά, ακριβώς, τα πλαίσια τοποθετείται και η σημερινή Γιορτή.
Α – Η Εορτή της Αγίας Σκέπης, καθιερώθηκε με την ευκαιρία της εθνικής εορτής μας για τα νικητήρια, ώστε να τονιστεί και να τιμηθεί η Παναγία για την προστασία της στους Έλληνες στρατιώτες κατά τον πόλεμο εναντίον των πάνοπλων εισβολέων, που θέλησαν να κατακτήσουν και να υποδουλώσουν τη Χώρα μας. Η Παναγία, σαν Αγία Σκέπη, στον πόλεμο του ΄40 σκέπαζε, προστάτευε, αλλά και ενίσχυε τους αγωνιζόμενους Έλληνες στρατιώτες: Και την Σκέπη της αυτήν, αναγνώριζαν οι Έλληνες φαντάροι. Την έβλεπαν ολοφάνερα!
Β – Αλλά, μπορεί κάποιος να διερωτηθεί: Τί σχέση έχει ο πόλεμος και το ΟΧΙ του 40 με την Παναγία και με την χριστιανική πίστη μας;
Ας διερωτηθούμε, όμως, πρώτα: πού θα μπορούσε να στηριχθεί ο ελληνισμός, ώστε να τολμήσει εκείνο το ιστορικό και μνημειώδες «όχι»; Όχι, βέβαια, στην αριθμητική υπεροχή του, γιατί δεν είχε. Μήπως, στην οικονομική του δύναμη; Όχι, φυσικά, γιατί αυτή ήταν ανύπαρκτη. Σε κάποια υπεροπλία, ή, έστω, σε έναν επαρκή εξοπλισμό μήπως; Ασφαλώς, όχι, γιατί ο εξοπλισμός που διέθετε ήταν από υποτυπώδης έως πρωτόγονος. Μία, μόνο, είναι η εξήγηση: Η υπερήφανη απάντηση στο τελεσίγραφο, ήταν η φωνή της ψυχής και της συνείδησης του ελληνισμού.
Γ – Οι Έλληνες, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, στην κορυφή της αξιολογικής κλίμακας τοποθετούμε τις αξίες της Πίστεως και της Πατρίδος. Αυτές είναι που οπλίζουν με θάρρος και με γενναιότητα. Οι Έλληνες πάντοτε αγωνίζονται με ηρωισμό και με γενναιότητα, προκειμένου να υπερασπίσουν τις αξίες αυτές. Το να αμύνονται «περί πάτρης» ή, όπως συνηθέστερα λέμε, το να πολεμούν «υπέρ βωμών και εστιών», για την Ορθόδοξη Πίστη δηλαδή, και για την Πατρίδα, θεωρείται ύψιστο χρέος. Αλλά, αποτελεί γι’ αυτούς, ταυτόχρονα, και ύψιστη τιμή και λόγο μεγάλης υπερηφάνειας.
Αυτά, λοιπόν, τα ιδανικά είναι που αναπληρώνουν και τις ελλείψεις σε εξοπλισμούς και σε άλλα υλικά μέσα. Και έτσι εξηγείται και το γεγονός, γιατί ανέκαθεν, από τους ελληνοπερσικούς πολέμους της αρχαιότητος, μέχρι και την απόκρουση της φασιστικής εισβολής του Μουσολίνι, οι Έλληνες απαντούσαν με το «μολών λαβέ» και με το «ΟΧΙ».
Ένα είναι πάντα το «ΟΧΙ» των χριστιανών. Και με αυτό απαντούν, σε κάθε επιβουλή. Αλλά, είναι διπλό το όχι αυτό: Είναι Εθνικό και Θρησκευτικό: Γιατί, είτε απειλείται η ηθικοθρησκευτική ελευθερία του Έλληνα, είτε κινδυνεύει η εθνική του υπόσταση από ξενική επιβουλή, οι χριστιανοί της Ελλάδος θεωρούν, ότι πρόκειται για το ίδιο πράγμα. Η προσπάθεια να κλέψεις, να αδικήσεις, να καταπατήσεις ό,τι ανήκει στους άλλους, όλη αυτή η κατακτητική μανία ξεκινά από διαφθορά και ηθικό ξεπεσμό, από τις διάφορες μορφές, δηλαδή, του ηθικού κακού, στο οποίο έχεις υποδουλωθεί. Η απάντηση «ΟΧΙ» του χριστιανού, στο ηθικό κακό, σημαίνει ταυτόχρονα και όχι στην εθνική υποδούλωση. Και το όχι των Ελλήνων στην εθνική υποδούλωση, σημαίνει αγώνα υπέρ της Πίστεως και της Πατρίδος.
