ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ το άρθρο του Αντόνιο Ναβαλόν της ισπανικής εφημερίδας “Ελ Παΐς” που είδε το φως της δημοσιότητας χθες και στα “Χανιώτικα νέα” (21/6). Αναφερόμενος στις αλλαγές που, ούτως ή άλλως, κυοφορούνται στην Ευρώπη, μετά τις απροσδόκητες εκλογές στη Βρετανία (με αφορμή το πολυθρυλούμενο Brexit) και συνέπεια την αποδυνάμωση της πρωθυπουργού Τερέζας Μέι, αλλά και την ανατροπή του πολιτικού σκηνικού στη Γαλλία με την εκλογή Μακρόν, ο αρθρογράφος συμπεραίνει πως μια «αλλαγή δέρματος» (πολιτικής) στην Ε.Ε. είναι μάλλον αναπόφευκτη.
Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ κρίση και περισσότερο ο τρόπος διαχείρισης του ελληνικού προβλήματος (ως «ειδικής» περίπτωσης) ανέδειξε κατά πρώτον τη βαθιά αδυναμία άμεσης αντίδρασης της Ε.Ε. σε ένα της πρόβλημα! Επιπλέον, η αυξανόμενη τρομοκρατία σε χώρες της Ε.Ε., με θύματα αμέριμνους πολίτες αλλά και τον τρόπο ζωής των Ευρωπαίων, το προσφυγικό που δεν επιλύεται λόγω αντιδράσεως ορισμένων ευρωπαϊκών χωρών, το Συριακό, με τις εκατόμβες θυμάτων και εκατομμύρια πρόσφυγες, αλλά και το Κυπριακό που όλο λύνεται αλλά δεν λύνεται, είναι προβλήματα στα οποία εμπλέκεται και η Ε.Ε.. Όλα αυτά μας πείθουν πως το θέμα δεν είναι να αλλάξει «δέρμα» η Ευρώπη, αλλά καρδιά και οπτική των προβλημάτων.
ΣΥΝΕΠΩΣ, όσο το Κυπριακό δεν λύνεται, όσο στη Συρία και γενικά στη Μ. Ανατολή έχουμε πολέμους επικυριαρχίας των μεγάλων δυνάμεων (ΗΠΑ-Ρωσία), όσο οι «Ευρωπαίοι πολίτες» αντιμετωπίζονται ως οικονομικοί αριθμοί και στατιστικές και όχι ως πολίτες μιας μεγάλης οικογένειας, όσο θα υπάρχουν οι αντιθέσεις Βορρά-Νότου, όσο θα αυξάνεται ο αριθμός των απόκληρων και των ανέργων, όσο θα υπάρχει άνιση κατανομή του πλούτου στις διάφορες περιφέρειές της, η Ευρώπη ούτε καρδιά θα αλλάξει, ούτε, φυσικά, και δέρμα.
