Το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.Κ. ως λάθος

Η αίσθηση (η κυρίαρχη αίσθηση) που έχουμε αποκομίσει είναι ότι το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.Κ. παραμένει χωρίς καλλιτεχνικό διευθυντή για περισσότερο από έναν χρόνο.
Σφάλμα ολέθριο και ανεπίτρεπτο, αφού το θέατρο παραμένει χωρίς πνευματική και πρακτική καθοδήγηση.
Το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.Κ. είναι ένας οργανισμός. Πρακτικά αυτό σημαίνει στις προηγμένες κοινωνίες ότι έχει βαθμίδες καθοδήγησης.
Αυτό στα Χανιά είναι άγνωστη λέξη.
Πάμε παρακάτω…
Στις πολιτισμένες πόλεις… “η Δημοκρατία δεν εκδικείται”.
Απλά συνδιαλέγεται για την κατάκτηση πόρων και στόχων. Η τυφλή απομάκρυνση του κ. Μιχάλη Αεράκη, έχει το πολιτικό κόστος που της αναλογεί. Επί μακρόν το θέμα απασχολεί την τοπική ειδησεογραφία.
Αυτό δείχνει κατά κόρον την ανησυχία και τη διαδρομή του λάθους.
Από αγιαστούρα ο Μιχάλης δεν έχει ανάγκη. Δεν την διακονεύεται.
Εδώ υπάρχουν, όμως, πρακτικά, δυσεπίλυτα προβλήματα.
Η συμφωνία με το Φεστιβάλ Αθηνών υπόκειται σε έναν “διαδραστικό” δημόσιο έλεγχο. Σφάλμα τακτικής για ένα νέο ξεκίνημα. Κάτω από… τον “θόρυβο” πρέπει να περνά το θέατρο, όχι από πάνω.
Το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.Κ. είναι κοινωνικό αγαθό της πόλης. Συμπράττει με την πνευματική ζωή επί τα βελτίω.
Δεν χρειάζεται να “τσαλακωθεί” επικοινωνιακά.
Υπάρχουν ευθύνες γι’ αυτό και θα αναζητηθούν πολιτικά.
Το λάθος είναι στην άκρη της γλώσσας τους.
Εν τοιαύτη (και άλλη…) περιπτώσει ήδη έχουμε Ιούνιο.
Το θέατρο αδρανεί και συμπάσχει στα των πολιτικών επιλογών.
“Πάσχον” θέατρο δεν υπάρχει.
Αυτά…