Στον «απόηχο» του εξαιρετικού ρεπορτάζ των “Χ.Ν.” (Γιάννης Λυβιάκης «Άγνωστοι οι όροι της σύμβασης» 11/05/2018) σχετικά με την συνεργασία Φεστιβάλ Αθηνών- ΔΗΠΕΘΕΚ, θα μου επιτρέψετε να κάνω τις κάτωθι επισημάνσεις:
1. Είναι σαφές σε όσους ασχολούνται με τη διοργάνωση πολιτιστικών εκδηλώσεων, τι σημαίνει συνεργασία δύο φορέων. Είτε πρόκειται για καταβολή χρηματικού ποσού, είτε ενεργή συμμετοχή και των δυο φορέων στην παραγωγή της προγραμματιζόμενης εκδήλωσης, είτε παραχώρηση χώρου, υλικών, τεχνογνωσίας κτλ.
2. Εξίσου σαφές πως υλοποιείται μια συνεργασία με σκοπό την παραγωγή ενός πολιτιστικού προϊόντος. Αποφασίζεται ποιος είναι ο στόχος της συνεργασίας (δηλαδή τι θα αποκομίσουν οι δυο πλευρές που συνεργάζονται), ποια είναι τα επιθυμητά αποτελέσματα (για τους φορείς), εκπονείται ένα επιχειρησιακό σχέδιο όπου η κάθε πλευρά αναλαμβάνει ευθύνες, υποχρεώσεις και σε κάθε φάση της προετοιμασίας γίνεται αξιολόγηση για την πορεία του σχεδίου.
3. Είναι σαφές ότι ένα Δημοτικό Θέατρο υπηρετεί καλλιτεχνικούς αλλά πρωτίστως κοινωνικούς σκοπούς αφού συνδέει τους πολίτες με τον πολιτισμό (μείζων αναγκαιότητα στην εποχή της κρίσης…).
4. Είναι σαφές ότι τα ελάχιστα κονδύλια που διαθέτει το ΔΗΠΕΘΕΚ προέρχονται από τους φόρους που πληρώνουμε οι Χανιώτες, που σημαίνει ότι έχει συμβατική υποχρέωση να ενημερώνει την τοπική κοινωνία πώς τα διαθέτει. Δεν είναι ορθή πρακτική για μια παράσταση που θα γίνει τον Ιούλιο (σύμφωνα με την ανακοίνωση του Φεστιβάλ Αθηνών) να μην ανακοινώνονται (στα μέσα Μαΐου) βασικά δεδομένα όπως: πότε θα παρουσιαστεί το έργο στην Κρήτη, ποιοι είναι οι βασικοί όροι στην συμπαραγωγή των δυο φορέων και με ποιο σκεπτικό προχώρησε στη συνεργασία αυτή το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.Κ.
Σίγουρα τα μέλη του Δ.Σ. του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.Κ. επιθυμούν να κάνουν το καλύτερο για το θέατρο και για τον τόπο.
Αλλά δεν είναι εξειδικευμένοι πολιτιστικοί διαχειριστές. Δυστυχώς η απουσία εξειδικευμένων πολιτιστικών διαχειριστών στην Διοίκηση των Πολιτιστικών Οργανισμών της Κρήτης επιφέρει αρνητικά αποτελέσματα αφού:
1. Το τοπικό πολιτιστικό προϊόν χαρακτηρίζεται ως κακό (έρευνα ευρωπαϊκού προγράμματος),
2. Το τοπικό πολιτιστικό προϊόν είναι αδιάφορο για τους τουρίστες,
3. Ως συνέπεια δεν υπάρχει διασύνδεση τουρισμού-πολιτιστικών δραστηριοτήτων,
4. Αυτό έχει αρνητική επίδραση στην επιμήκυνση της τουριστικής περιόδου,
5. Δεν δημιουργούνται νέες θέσεις εργασίας στον πολιτιστικό τομέα, όπου η απασχόληση είναι εξαιρετικά χαμηλή (στη Κρήτη)
6. Χάνονται τα χρήματα που θα άφηναν στη Κρήτη οι επισκέπτες για να συμμετάσχουν στις πολιτιστικές εκδηλώσεις Η κατακλείδα του παρόντος σημειώματος προσφέρεται για προβληματισμό όσων σχεδιάζουν και υλοποιούν πολιτικές πολιτισμού και ανάπτυξης.
Η Περιφέρεια Κρήτης, έχει σε επίπεδο χώρας το 4,2% των εργαζομένων στους πολιτιστικούς και δημιουργικούς τομείς (4.528 εργαζόμενοι), 1.942 επιχειρήσεις που παράγουν το 2,7% (56,66 εκ. ευρώ) της Ακαθάριστης Προστιθέμενης Αξίας (ΑΠΑ), συνεισφέρουν με 0,7% στο ΑΕΠ της Κρήτης και απασχολούν το 2,2% των εργαζομένων στην Περιφέρεια (έρευνα Υπουργείου Πολιτισμού).
