Γράφει η “Λογοτεχνική παρέα Χανίων”
Βηθλεέμ
Βηθλεέμ, έτος μηδέν: Τέλειωσε ο προφητικός ο λόγος της Πυθίας και από τα Μαντείο έμειναν λίγες κολόνες μοναχά, για να θυμίζουν μια εποχή παρωχημένη. Ο Άγνωστος Θεός της πόλης της Παλλάδος ενσαρκώθηκε σε σπήλαιο ταπεινό, κι επέβαλε στα ξόανα της ανθρωπίσιας αναζήτησης σιωπή αιώνια, ανυπαρξία, λήθη στους αιώνες και μουσειακή και μόνο παρουσία και θύμηση της μέχρι τότε εποχής: Της προ Χριστού Εποχής.
`Ετος μηδέν: Φως εκ φωτός αστέρος νέου στο θόλο τ’ουρανού της Βηθλεέμ, αστέρος σηματοδότη νέας εποχής του ανθρωπίσιου γένους…Φως που ετύφλωσε τους κεραυνούς του νεφεληγερέτη Δία κι έστειλε στη λήθη των αιώνων είδωλα ανθρώπινα, θεούς ανθρώπινους, θεότητες Ολύμπιες, μούσες θαλασσινές, νεράιδες, νηρηίδες. Φως κατά τις Γραφές εκ φωτός θείου, οριοθέτης εις το αχανές του χρόνου μιας νέας εποχής: Της μετά Χριστόν εποχής. Εποχής ομώνυμης με το Χριστό, που είκοσι και πλέον αιώνες μένει νέος. Είκοσι και πλέον αιώνες γεννιέται κάθε χρόνο στο σώμα μίας θέλησης πανανθρώπινης για ανάπλαση, ζωή, ανύψωση πνευματική, αγάπη, ετοιμασία για το αιώνιο μέλλον.
Χριστούγεννα: Αγαλλιάζει ο νους στο διαφορετικό των ημερών, με ανανεωμένο τ’ όνειρο για κάτι τι καινούριο. Δίνει και δέχεται ο καθείς ελπίδες που εκφράζονται στις χριστιανικές ευχοδωσίες των όπου Γης πιστών. Μέρες καταλλαγής και πνευματικής ανανέωσης στη νοερή αναδίφηση της ψυχής στις ελπιδοφόρες εκείνες σωτήριες χρονοστιγμές, πριν 2020 χρόνια…
Δρ. Γιάννης Θ. Πολυράκης
Γεωπόνος-Συγγραφέας
Ο μύθος των Χριστουγέννων
Υπάρχει ένας πολύ όμορφος μύθος για το Χριστουγεννιάτικο δέντρο:
Η ιστορία του φθάνει στον 16ο αιώνα, όταν ο Λούθηρος, ευγενής της εποχής του, ένα Χριστουγεννιάτικο απόγευμα πήγε βόλτα στο κοντινό δάσος.
Μέσα στο χιονισμένο αυτό τοπίο ήταν τόσο όμορφα, που γρήγορα πέρασε η ώρα και νύχτωσε χωρίς να το καταλάβει. Βγήκαν τ’ αστέρια στον ουρανό και ο Λούθηρος πρόσεξε ότι έμοιαζαν σαν μικρές -μικρές φωτίτσες, κρεμασμένες στις άκρες των χιονισμένων ελάτων. Μαγεύτηκε από την υπέροχη εικόνα που έβλεπε και θέλησε να την έχει συνέχεια μπροστά του. Έκοψε ένα έλατο, το μετέφερε στο σπίτι, το έστησε σε μια γωνία, το έντυσε ολόκληρο με βαμβάκι να μοιάζει λευκό από χιόνι, και κρέμασε στις άκρες των κλαδιών του αναμμένα κεράκια, για να θυμάται τ’ αστέρια έτσι όπως τα είδε εκείνο το Χριστουγεννιάτικο απόγευμα.
Ο Λούθηρος, τα κάλαντα, το χιόνι, οι τρυφεροί μύθοι και θρύλοι, μας παραπέμπουν σε μια γιορτή επικοινωνίας, αγάπης, ομορφιάς. Ακόμη και διηγήματα σύγχρονων συγγραφέων, μιλούν γι’ αυτή τη νύχτα με ιδιαίτερη τρυφερότητα. Αλλά εμείς, πάντα θ’ αναρωτιόμαστε: Γιατί τα Χριστούγεννα μας φέρνουν θλίψη? Γιατί μετατρέπονται σ’ έναν αγώνα δρόμου για την κατανάλωση?
Ίσως θα πρέπει να προσαρμοστούμε στα νέα οικονομικά δεδομένα, και να είναι ημέρες μόνο αγάπης και συμπαράστασης σε όσους μας έχουν ανάγκη.
Μην αφήσουμε το αστέρι της Βηθλεέμ να ψάχνει τη Φάτνη, και να βρίσκει μπροστά του μόνο δώρα, κάτω και πάνω στα στολισμένα δέντρα, και ν’ αναζητά πάντα τον Λούθηρο μέσα στο χιονισμένο δάσος για μια πραγματική γιορτή.
Είναι στο χέρι μας.
Ελευθερία Κατσιφαράκη
Συντ. Δημοσιογράφος, Αντιπρόεδρος Ε. Π. Δ. Χ
«Αγαπάτε αλλήλους,
να ζείτε ειρηνικά!»
Τι να’ ναι αυτό που γεμίζει τις καρδιές των χριστιανών, όπου γης, που και μόνο η προσμονή των εορτών Χριστουγέννων συνεγείρει ευχάριστα τα συναισθήματα αγάπης, αλληλεγγύης, αλτρουισμού, ειρηνικής συνύπαρξης ανθρώπων, καταλλαγής παθών και πλήθος άλλων ευχάριστων συναισθημάτων;
Τι να’ ναι αυτό που παιδιά και μεγάλοι, γέροντες και έφηβοι προετοιμάζονται εβδομάδες ενωρίτερα στολίζοντας τους χώρους της κατοικίας τους, επαγγελματίες τους χώρους εργασίας τους, σχολεία τους χώρους μάθησης και δημιουργίας;
Τι να’ ναι αυτό που έρχεται τόσο χαρμόσυνα, επί δύο χιλιάδες και πλέον χρόνια, κάθε τέλος του χρόνου και μας δίνει τόση χαρά, τόση αγαλλίαση, τόση οικογενειακή θαλπωρή, τόση αγάπη; Ποια γέννηση απλού ανθρώπου, εκ των δισεκατομμυρίων γεννήσεων στην γη, έχει τόση αποδοχή και τέτοια απήχηση προσδίδοντας μια αίγλη στην ψυχή και την καρδιά των ανθρώπων; Η ΘΕΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΓΕΝΝΗΣΗ, είναι το ΜΕΙΖΟΝΟΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ ΓΕΓΟΝΟΣ, που συμβολίζει και διαμηνύει προς τους ανθρώπους, διαχρονικά και αδιαλείπτως , το «ΑΓΑΠΑΤΕ ΑΛΛΗΛΟΥΣ, ΠΟΡΕΎΕΣΤΕ ΕΝ ΕΙΡΗΝΗ»!
Γιάννης Μ. Γαβριλάκης
Διηγηματογράφος – Αρθρογράφος
«Εσωτερική Αναγέννηση»
Ουράνιο το Φως και θαλπωρή!
Μελωδίες αγγέλων, υμνούν τη γέννηση του Χριστού!
Τ’ αστέρια χορεύουν με ελπίδα και φως.
Μια ελπίδα που πλανάται στο σύμπαν.
Μια αναγέννηση ψυχής!
Μια ευκαιρία να δούμε το σωστό από το λάθος. Να δούμε το δίκιο και να το ακολουθήσουμε.
Χριστούγεννα!
Μια ευκαιρία που επαναλαμβάνεται, γιατί έχει τη δυναμική των λόγων του Χριστού, να πλανώνται παντού.
Προϋπόθεση:
Να τα αφουγκραστούμε ταπεινά και να χαράξουμε μια νέα πορεία ζωής στο δρόμο της δικαιοσύνης και όχι να συνεχίσουμε στα σκοτάδια του μίσους και του εγωισμού.
Μόνο το δίκιο οδηγεί στην αναγέννηση!
Το δίκιο εμπεριέχει όλα τα ευγενή συναισθήματα όπως την αγάπη, τη συγχώρεση, τη δοτικότητα, την καλοσύνη,την ταπεινότητα, την αλληλεγγύη και τόσα άλλα.
Αν προσπαθήσουμε να ακολουθήσουμε το καλό και αν αντισταθούμε στις σειρήνες του κακού, τότε, θα έχουμε ελπίδα.
Μα θέλει προσπάθεια από μέρους μας.
Τίποτα δεν κατακτιέται χωρίς προσπάθεια.
Τότε μόνο θα έχουμε ευκαιρία εσωτερικής αναγέννησης. Τότε είναι που γεννιέται μέσα μας ο Χριστός. Σε μια φάτνη ψυχής!
Μαίρη Σκαμνάκη-Κουτρούλη
Ιδιωτ. Υπάλληλος-Συγγραφέας
Το διαχρονικό μήνυμα των Χριστουγέννων
( Γέννα Χριστού -ειρήνης πορεία)
Ρίμα
Χριστός ετεχθ’ αδέρφια μου
στέστε τ’ αυτί στη φύση
κι ακούστε ειρήνης μήνυμα
πού καταργεί τα μίση.
Χριστού μας Θεία Γέννηση
στην άνυδρ’ εποχή μας
είναι ειρήνης η πηγή
χαρά κι αναπνοή μας.
Στα σύμπαντα κυριαρχεί
ειρήνη μέρα τούτη
γιατ’ ο Χριστός τα προίκισε
με γέννησής του πλούτη.
Νιάτα ανοίχτε τα φτερά
πετάξτε εις τα ύψη
και νιώστε γέννα του Χριστού
πού καταλεί τη σήψη.
Χριστέ και δωσ’ απλόχερα
στα νιάτα την ευκή σου
για να μπορούν ειρηνικά
να πορπατούν μαζί σου.
Ιερέας Απόστολος Διαμαντούδης
“Ωσαννά”
Στα γιορτινά στολίστηκαν σπίτια, πλατείες, δρόμοι,
μα ο Χριστός δε φάνηκε, για να τα δει ακόμη.
Στολίσαμε το δέντρο μας και λάμπει φωτισμένο,
μ’ άχρηστο είν’, αν της καρδιάς είναι σκοτεινιασμένο.
Μέλι και άσπρη ζάχαρη δε θέλουν τα γλυκά μας,
αν πρώτα δε γλυκάνουμε μ’ αγάπη την καρδιά μας.
Μέρες γιορτών και ανθρωπιάς είναι, αυτές που θα ‘ρθουν,
μα μήνυμα ανώφελο, όσο φτωχοί υπάρχουν,
και βέβαια…στο “ες αεί”, θα ζουν δυστυχισμένοι,
μα ας μην αφήσουμε γιορτές, να μείνουν πεινασμένοι.
Κι εκεί, στην πόρτα της καρδιάς, ας βάλουμε στεφάνι,
να δείχνει, πως προσμένουμε τη Γέννηση, που φτάνει.
Γιατί…
Όσο θα υπάρχουν γύρω μας ψυχούλες, που πονάνε
εμείς θα ψάλλουμε “Ωσαννά”, μ’ Αυτός μακριά μας θα’ ναι.
Μαρία Βογιατζάκη-Ντούζα
Φιλόλογος
Ειρήνη μ’ αγάπη έφερε
Χριστέ μου εγεννήθηκες σαν ούλα τα φτωχάκια,
στα χιόνια μέσα στη σπηλιά με συντροφιά τ ´αρνάκια.
Στη πάχνη σε νανούριζαν η Μάνα κι ο Πατέρας,
που φέγγανε χαρούμενοι οσάν το φως τσι μέρας.
Ούλα τα ζώα τσι σπηλιάς σίμωναν ν´ ανασαίνουν,
εις το μιτσό Χριστό κοντά για να τον(ε) ζεσταίνουν.
Είχε βοριά βαρύ χιονιά νερό κρυσταλλωμένο,
π’ ετρύπα και τα κόκαλα μα το’ χαν ξεχασμένο.
Οι Μάγοι δώρα του’ φεραν του χάρισαν αγάπη,
και στσοι γονιούς ευχήθηκαν που’ ταν χαρά γεμάτοι.
Αγγέλους έμπεψ’ ο Θεός να ψάλουν εις το γιόν του,
και μ’ άστρο εδιάδωκε στη γη τον ερχομόν του.
Κοπέλλ’ αγνή εδιάλεξε με αρετές γεμάτη,
να’ ναι η Μάνα του Χριστού κι απ’ ομορφιά ν’ αστράφτει.
Ειρήνη μ’ αγάπη έφερε δοξάζουν τ’όνομά (ν)του,
κι απ’ την αγκαλιά τσι Παναγιάς κάνει τα θαύματά (ν)του.
Μαρία Γρυφάκη
Συγγραφέας
Το μήνυμα των Χριστουγέννων
Τούτες οι μέρες το καλούν, τούτες οι γ’ εβδομάδες,
που θεανθρώπου γέννηση προσμένουν οι πιστοί,
απ’ τους Ηγέτες των λαών σε μέρες αποφράδες,
το της αγάπης μήνυμα απ’ όλους ν’ ακουστεί.
Να σταματήσουν να ηχούν τα τύμπανα πολέμου,
και σ’ όλη την Υφήλιο να πάψ’ η απονιά,
και να κατανοήσουνε όλ’ οι μεγάλοι Θέ μου,
την αδικιά που κάνουνε και σβήνουν μια γενιά.
Μήνυμα διαχρονικό να λάβουνε οι πάντες,
που κατοικοεδρεύουνε εις τον Πλανήτη Γη,
και χώρες καταστρέφουνε ως κάνει κι ο λεβάντες
ο άνεμος, και προκαλούν αγιάτρευτη πληγή.
Το βήμα τους να οδηγεί του Ουρανού τ’ αστέρι,
που τους τρεις Μάγους έφερε στης Βηθλεέμ σπηλιά,
π’ η Παναγιά εγέννησε κι έφερε το χαμπέρι,
από της φάτνης τη φτωχή, και ταπεινή φωλιά.
Για να επικρατήσουνε αγάπη και ειρήνη,
σ’ όλες τις χώρες του ντουνιά, μέχρι τη πιο μικρή,
να μην εμφανιστούν ξανά το μίσος κι η οδύνη
που σήμερα αφήνουνε, γεύση πολύ πικρή.
Είθε ο Παντοδύναμος Θεός μας να φωτίσει
τους επιγείους σήμερα, ηγέτες των λαών
και να αναζητήσουνε, σωστή να βρούνε λύση,
από την Ομιλία Του στ’ Όρος των Ελαιών…
Εννιαχωριανός
