Σε γη, θάλασσα και φυσικά στον αέρα, παντού ο ισχυρός θα επιδεικνύει τη δύναµή του µε χίλιους τρόπους, και θα επιβάλλεται…
Και δεν µιλάµε µόνο για το ανθρώπινο είδος, αλλά και για το γένος των πουλιών!
Στη γειτονιά µας, λόγω απλάδας, αλλά και λόγω των πολλών δένδρων της, τα πουλιά κυριαρχούν. Τα περιστέρια σε αριθµό, πιο λίγα τα πιο µεγαλόσωµα µαυροπούλια, κι ο…γλάρος µας σε διπλάσιο µέγεθος απ’ τα υπόλοιπα πετούµενα γύρω του, να…νοιώθει …βασιλιάς!
Έχει βρει έναν ψαρά στη γειτονιά που τον ταΐζει αβέρτα κι αντί να κάνει κοπιαστικές πτήσεις γι’ αναζήτηση τροφής σε φουρτουνιασµένα πελάγη ή να ξεροσταλιάζει σε ξέρες, βρήκε απάγκιο στη ξηρά, τρώει, πίνει κι ύστερα πετά µέχρι τη ταράτσα της απέναντι πολυκατοικίας και κάθεται να χωνέψει στη πιο ψηλή κεραία της.
Συνήθως φτάνει µε γρήγορο, αποφασιστικό πέταγµα, µεγαλοπρεπής, µε ορθάνοιχτες φτερούγες, επιδεικνύοντας µέγεθος και ταυτόχρονα δύναµη. Με το που πάει να προσγειωθεί ακούγεται ένα σούσουρο, ένα οµαδικό πλατάγισµα φτερών και στο λεπτό εξαφανίζονται όλα τα περιστέρια απ’ την ταράτσα, την οποία συνήθως µονοπωλούν τις ήσυχες ώρες.
Ο γλάρος µας δεν τους δίνει σηµασία! ∆εν χαλιέται για τα περιστέρια… Γι΄ αυτόν δεν υπάρχουν! Είναι αµελητέα δύναµη κι ας είν’ ολόκληρο σµήνος! Εξάλλου τους έχει πάρει τον αέρα! Κάθεται τώρα και ρεµβάζει ευχαριστηµένος πάνω στο ντεπόζιτο ενός ηλιακού και ξάφνου βλέπει από µακριά δυο µαυροπούλια να καταφτάνουν. ∆εν νοιάζεται ούτε και γι΄ αυτά! Μόλις φτάσουν κοντά, θα δουν το µέγεθός του, θ’ ακούσουν τ΄ άγρια κρώξιµατά του και θα φύγουν στο λεπτό!
Έτσι ακριβώς!
Και ναι!
Σ’ αυτό το ασφαλές καταφύγιο δεν υπάρχει χώρος για µαυροπούλια ή γι’ αδύναµα περιστέρια…
Εδώ -όπως παντού στην πλάση όλη!- ισχύει το…δίκαιο του ισχυρού!
Και να τον τώρα να µονοπωλεί τη τεράστια ταράτσα, υπερήφανα αγναντεύοντας την επικράτειά του απ’ το πιο ψηλό σηµείο της.
Από ‘δώ πάνω όλος ο κόσµος µοιάζει…αληθινά δικός του!
Βλέπεις, δεν έχουν φτάσει ακόµα εδώ τ’ …αρπακτικά!
Αετοί, γύπες, γεράκια, κοράκια µε κοφτερά νύχια, σκληρά ράµφη κι άγριες διαθέσεις, που τίποτα δεν τους ξεφεύγει, πόσο µάλλον ένας καλοζωισµένος, αφελής γλάρος…
