Πέρα από την αδιαμφισβήτητη δημοκρατική αξία, αλλά και τη διαπραγματευτική δυναμική που εξασφαλίζει στην ελληνική πλευρά, το Δημοψήφισμα δεν πρέπει επ’ ουδενί να αποκτήσει διχαστική διάσταση, όπως μεθοδεύουν με κάθε τρόπο ποικίλα κομματικά ή ιδιωτικά συμφέροντα τις τελευταίες μέρες. Δε χρειάζεται πανικός, αντίθετα θα απαιτηθεί ψυχραιμία, νηφαλιότητα και καθαρή σκέψη. Πέρα από κόμματα και φανατισμό, κυρίως όμως χωρίς να τρομοκρατούμαστε, θα πρέπει να διακρίνουμε – ανάμεσα στον τεράστιο όγκο πληροφοριών που μας «βομβαρδίζουν» καθημερινά – τι πραγματικά συμβαίνει.
Τα προτεινόμενα από τους δανειστές μέτρα, που παραδόθηκαν στην ελληνική Κυβέρνηση με τη μορφή τελεσιγράφου την 25η Ιουνίου, αλλά κι αυτά που (με απειροελάχιστες διαφορές) είδαν το φως της δημοσιότητας τις επόμενες μέρες, αφυδατώνουν ακόμα περισσότερο την ελληνική οικονομία και υπονομεύουν τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της (τουρισμός, αγροτική παραγωγή, φαρμακοβιομηχανίες). Το μαχαίρι στις συντάξεις, η απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, οι δραματικές αλλαγές στον τρόπο φορολόγησης των αγροτών, οι αυξήσεις στα τρόφιμα και την εστίαση και άλλα πολλά, θα δώσουν τη χαριστική βολή σε ότι είχε μείνει όρθιο μέχρι σήμερα.
Η Ελληνική Κυβέρνηση, στην προσπάθεια της να παρουσιάσει ισοδύναμα μέτρα με αποτελεσματική εισπραξιμότητα, αναδιανέμοντας παράλληλα τα βάρη από τους αδύναμους προς τους οικονομικά ισχυρούς, συνάντησε απέναντι της έναν τοίχο. Τον τοίχο των θεσμών και της εγχώριας διαπλοκής, που σε αγαστή συνεργασία επιδιώκουν την ταπείνωση της Κυβέρνησης και τη συνακόλουθη τιμωρία του ελληνικού λαού. Την ίδια στιγμή μάλιστα, που αρνούνται να τοποθετηθούν επί του βασικότερου προβλήματος, που δεν είναι άλλο από τη μη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, κι ενώ ένα χρόνο τώρα δεν έχουμε πάρει ούτε ένα ευρώ από αυτά που δικαιούμαστε.
Οφείλουμε να σκεφτούμε την πατρίδα μας, την Ελλάδα, την Κρήτη. Την οικονομία μας, την οικογένεια και τα παιδιά μας – ιδίως τα παιδιά. Τι μας συμφέρει; Ποια λύση μπορεί να εξυπηρετήσει μακροπρόθεσμα την ανοδική πορεία της χώρας; Πώς μπορεί να βγει από το τέλμα η οικονομία; Ποιες αποφάσεις θα μας επιτρέψουν να σταθούμε ως αξιοπρεπείς και υπερήφανοι πολίτες μιας ανεξάρτητης Ευρωπαϊκής χώρας; Οι προτάσεις των δανειστών μας τα εξασφαλίζουν αυτά ή μήπως υποχρεώνουν τη χώρα σε βαθιά ύφεση;
Το «ΝΑΙ» στο Δημοψήφισμα σημαίνει δικαίωση των μνημονιακών πολιτικών. Όχι μόνο φέρνει νέα δυσβάσταχτα μέτρα, όχι μόνο δεν εξασφαλίζει όρους βιωσιμότητας για την ελληνική οικονομία, αλλά πολύ περισσότερο, ναρκοθετεί την όποια μελλοντική διαπραγματευτική προσπάθεια, οποιασδήποτε μελλοντικής Κυβέρνησης. Ποιος Έλληνας πολιτικός θα τολμήσει να ψελλίσει λέξη απέναντι στους δανειστές, όταν αυτοί απαιτήσουν νέες περικοπές σε λίγους μήνες, όταν ο ίδιος ο λαός θα έχει συναινέσει στη λήψη των πιο σκληρών μέτρων.
Το «ΝΑΙ» μας απειλεί με την επιστροφή της διαπλοκής. Με την επιστροφή στο πολιτικό προσκήνιο των πολιτικών εκφραστών της λιτότητας. Το «ΝΑΙ» σηματοδοτεί την επάνοδο στο κάδρο της δημοσιονομικής πολιτικής μιας σειράς αδιέξοδων πολιτικών που θα ενισχύσουν και θα νομιμοποιήσουν μια άνευ προηγουμένου επίθεση στον κοινωνικό και οικονομικό ιστό.
Αντίθετα, το «ΟΧΙ», μέσα από αντίξοες συνθήκες, λόγω της οικονομικής και πολιτικής ασφυξίας που επιβλήθηκε, θα στείλει ένα ηχηρό μήνυμα εντός κι εκτός Ευρώπης. Το μεγάλο «ΟΧΙ» του λαού μας, θα ξεδιπλώσει μια νέα δυναμική στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, δίνοντας την απαραίτητη νομιμοποίηση στην Κυβέρνηση προκειμένου να ολοκληρώσει μια διαπραγμάτευση με θετικό πρόσημο για τη συντριπτική πλειοψηφία της Κοινωνίας. Το «ΟΧΙ» στη λιτότητα και στον μηχανισμό ανατροφοδότησης της κρίσης χρέους, δείχνει τον δύσκολο δρόμο για την επιστροφή στις δημοκρατικές αξίες της Ευρώπης και στην κοπιαστική επιστροφή στην ανάπτυξη.
Πρέπει να βγούμε ενωμένοι από τη διαπραγμάτευση, μέρος της οποίας είναι και το δημοψήφισμα και οι συνεχείς αγώνες του λαού μας. Με την αναγκαστική τραπεζική αργία και τον περιορισμό των αναλήψεων που επέβαλε η ΕΚΤ, ο εκβιασμός των εταίρων προς την Κυβέρνηση αναβαθμίστηκε σε εκβιασμό των εταίρων προς τον κάθε πολίτη. Ωστόσο, οι πολίτες αυτής της πληγωμένης και εξαντλημένης οικονομικά, ηθικά και πολιτικά χώρας, έχουν αποκτήσει ένα ακατάβλητο πείσμα που είναι πλασμένο από θυμό και λογική. Την Κυριακή ο ελληνικός λαός, παρά τα προβλήματα και τις αντιξοότητες που αντιμετωπίζει, καλείται να δώσει τη δική του απάντηση στις δηλητηριώδεις συνταγές των μνημονίων που καταστρέφουν την οικονομία και εκθέτουν την Ευρώπη. Έχουμε ευθύνη προς τους γονείς, τα παιδιά, τους εαυτούς μας. Έχουμε χρέος απέναντι στην ιστορία. Ήρθε η ώρα να πούμε το δικό μας «ΟΧΙ».
*βουλευτής Χανίων του ΣΥΡΙΖΑ
