Το ΔΗΠΕΘΕΚ «ζει μόνο του πια και περισφίγγεται σε ένα σπιράλ εσωστρέφειας»…
Γράψαμε τόσα και η καθεύδουσα πορεία δεν σταματά.
Η αλαζονική τύρβη των ιθυνόντων, παγιδεύει το θέατρο (το δικό μας θέατρο) εντός, εκτός και επί τ’ αυτά.
Oλοι ρωτούν για τις παραστάσεις, για τον καλλιτεχνικό διευθυντή, για την προγραμματική σύμβαση, για τη ροή χρηματοδότησης και στην έρημο τη νύχτα βασιλεύει βουβαμάρα…
Ο Δήμος Κισσάμου που αποκλείστηκε από τις φετινές παραστάσεις αντέδρασε δημόσια.
Εισέπραξε -ως απάντηση- όξος και ειρωνεία για τα φραγκοδίφραγκα.
Κανείς δεν μιλά, κανείς δεν νοιάζεται.
Όλοι παίρνουν το… αυτοκίνητό τους και πάνε μια εκδρομή με το πλοίο.
Μέχρι πότε;
Ανθ’ ημών «Γουλιμής του Θεάτρου».
Μέχρι πότε;