Το δράμα των βιολογικών καθαρισμών στα Χανιά

Κυριολεκτικά με “αίμα” προχωράνε τα τελευταία 25 χρόνια όλα τα έργα βιολογικών καθαρισμών στα Χανιά. Είναι οι αντιδράσεις από τις τοπικές κοινωνίες που δεν θέλουν κοντά τους τέτοια έργα; Είναι ο τρόπος που μεθοδεύεται η μελέτη και η κατασκευή τους; Είναι τα προβλήματα που προκύπτουν στη χρηματοδότηση τους; Μάλλον όλα τα παραπάνω… Να θυμηθούμε ορισμένα από αυτά;
• ΒΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΒΟΡΕΙΟΥ ΑΞΟΝΑ: Αντιδράσεις για τη χωροθέτηση του εργοστασίου που καθυστέρησαν για χρόνια ένα βασικό έργο για τον Πλατανιά. Χάρις στις προσπάθειες του παλιού δημάρχου Γιάννη Κοτσιφάκη που ως κοινοτάρχης ανέλαβε το πολιτικό κόστος και το χωροθέτησε στο Γεράνι, ο βιολογικός “ξεμπλόκαρε” κάποια στιγμή και ξεκίνησε να λειτουργεί το 2006.
• ΒΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΑΡΜΕΝΩΝ: Διαφωνίες για τη χωροθέτηση, προτάσεις για τη μεταφορά του αφού… ολοκληρώθηκε, δυσκολίες στη λειτουργία του, υπερφόρτωση του με λύματα από τα μεγάλα ξενοδοχεία της περιοχής.
• ΒΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΚΙΣΣΑΜΟΥ: Συζητήσεις επί συζητήσεων για τον χώρο του βιολογικού, για τα δίκτυα, για τη χρηματοδότηση, μέχρι που κατασκευάστηκε έστω ένα σημαντικό τμήμα του.
• ΒΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΠΑΛΑΙΟΧΩΡΑΣ: Προσφυγές σε ανώτερα και ανώτατα δικαστήρια, αλλαγές χωροθέτησης, αποζημίωση χωραφιών με 450.000 για να γίνει το εργοστάσιο (!) και πάλι απαιτήθηκε να χαρακτηριστεί εθνικό έργο το 2018 από το Υπουργείο Περιβάλλοντος προκειμένου να υλοποιηθεί!
• ΒΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΣΟΥΓΙΑΣ: Λειτουργεί από πέρυσι μετά από δύο δεκαετίες προσπαθειών, αδυναμία εύρεσης χώρου κ.α.
• ΒΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥΠΟΛΗΣ: Ένα έργο που εντάχθηκε, απεντάχθηκε, άλλαξε θέση, πέρασαν 10 χρόνια και αυτές τις ημέρες παραδόθηκε το εργοστάσιο, αλλά μένουν ακόμα τα αντλιοστάσια και η ολοκλήρωση των δικτύων.
Έργα απαραίτητα για την υγεία και το περιβάλλον αλλά και για την προσέλκυση επισκεπτών, προχωρούν με δυσκολίες, ολοκληρώνονται μετά από χρόνια, στη συνέχεια διαπιστώνεται ότι έχουν “ξεπεραστεί” από την πραγματικότητα και θέλουν επέκταση και νέες χρηματοδοτήσεις… Και όλα αυτά γιατί; Γιατί έχεις από τη μια πολίτες που δεν εμπιστεύονται τους δημόσιους φορείς και τις επιλογές τους και θέλουν τις οχλούσες δραστηριότητες να τις φορτώνεται ο “γείτονας” και από την άλλη κράτος, Δήμους και Περιφέρεια που δεν θέλουν “να σπάσουν αυγά”, δεν εξετάζουν τις βέλτιστες λύσεις αλλά τις “πιο φτηνές”, δεν λειτουργούν πάντα με γνώμονα το δημόσιο συμφέρον και την προστασία του περιβάλλοντος αλλά με μικροπολιτικά κριτήρια και επιδιώξεις.
Είναι μετά να απορείς που εδώ και χρόνια δεν έχουμε καταφέρει να συμφωνήσουμε, στο απλό, στη λειτουργία βιολογικών καθαρισμών σε όλες τις μεγάλες οικιστικά περιοχές;